woensdag 05. 01. 2022 3
IMPASSANT
AD VAN ITERSON
Je zou ze niet graag de kost geven:
de lui die rond 1 januari aan het
achteruit
en vooruitblikken
slaan. De media hebben er ook
een handje van. En vergeet dat
clubje trendwatchers niet:
griezels met verkeerde brilmonturen
en onvolledige kleurspoelingen.
Het oog speurt daarbij bovenal
naar ‘lessen’. Lessen, getrokken
uit het afgelopen jaar, om ten
goede aan te wenden in het
nieuwe jaar. Want dan moet alles
beter gaan. Dat is ieder jaar
opnieuw de bedoeling.
Ik heb die aandrang niet. Over de
grenzen van het heden heen
kijken, dat doe ik al het hele jaar
door, van Driekoningen tot diep in
de advent. Mijmeren, evalueren.
Plannen, dromen. Rond Kerstmis
en Oud op Nieuw leef ik juist in
het moment. Deels noodgedwongen,
zeg ik er eerlijk bij. Het huis
is vol gasten, de kelder en de
ijskast vol drank en eten. Met
zoveel ‘hier en nu’ kun je er maar
beter naar leven. De krantenbijlagen
met overzichten van ‘21 en
voorspellingen voor ‘22 gaan
maagdelijk bij het oud papier.
Een activiteit die me nog verder
in het moment trekt: aardappelen
schillen. Piepers jassen om frieten
te snijden. Tijdens de hoogtijdagen
komen andere lekkernijen op
tafel. Maar tijdens de mindere
feestdagen – derde kerstdag,
tweede nieuwjaarsdag – grijp ik
mijn kans. ‘Zat net te denken… Ik
kan ook wat frieten erbij maken.
Ieder een ruuske…’
En daar gaan we al de keldertrap
af, waar de vrienden in het donker
liggen te wachten. Gladde joekels
van aardappelen tussen je vingers
door laten glippen, plons, de bak
met lauw water in – is er iets meer
zen dan dat? De dag van morgen
en gisteren, wie geeft daarom?
Door mijn frieten heb ik iets van
een cultstatus in mijn familie
verworven. Ze moeten lachen,
maar ook toegeven dat ik het
voor
en afbakken kundig beheers.
Een van mijn kleindochters
begint dat ook te begrijpen. Ze
maakt de oversteek naar het
tafelgesprek van de grote mensen,
weg van het kleihoekje. Ze
hoort alles, snapt bijna alles. Haar
moeder, mijn dochter, heeft het
over spreekbeurten, vroeger, in
haar klas. Een voordracht is haar
speciaal bijgebleven: ‘Eten in de
middeleeuwen’. Mijn dochter wist
bijvoorbeeld niet dat we toen nog
onbekend waren met de aardappel
– laat staan de friet. De
kleindochter recht haar rug,
steekt haar arm uit naar mij,
priemende vinger, en roept: ‘Dat
zal jij toen wel erg hebben gevonden,
hè?’
REAGEREN?
redactiemaastricht@delimburger.nl
COLUMN
Piepers
REGIO
VAALS
Wilhelminaplein medio
januari paar dagen dicht
Het Wilhelminaplein in Vaals wordt
van maandag 10 tot en met vrijdag
14 januari afgesloten.
Reden hiervoor zijn werkzaamheden
met een kraanwagen bij Grieks
restaurant Troje. „In verband met
de veiligheid en bereikbaarheid van
het pand is het plein dan afgesloten
voor alle gemotoriseerd verkeer”,
aldus de gemeentewoordvoerder.
De laad
en losstrook wordt tijdelijk
aan de Maastrichterlaan ingericht.
Winkels aan het Wilhelminaplein
blijven wel gewoon bereikbaar voor
voetgangers.
MEERSSEN
Themabijeenkomst over
wateroverlast online
De gemeente Meerssen houdt
woensdag 19 januari om 19.00 uur
een themabijeenkomst over de nafase
van de wateroverlast.
Geïnteresseerden kunnen deze via
een livestream volgen. Er wordt onder
meer door verschillende partijen
geëvalueerd en aandacht besteed
aan initiatieven die zijn opgezet
en ontwikkelingen op sociaal
vlak. Ook het financiële plaatje en
watersystemen komen aan bod.
De bijeenkomst is te volgen via
www.meerssen.nl.
Pastoor Jan Vries. FOTO MITCHELL GIEBELS
MAASTRICHT
Ook Zuid-Europa viert
Driekoningen in ‘Slevrouwe’
De optocht van Drie Koningen gaat
opnieuw niet door. Het koninklijk
onthaal voor de drie wijzen in de
Onze Lieve Vrouwe Basiliek trekt
echter nieuw publiek. „Italiaanse
en Spaanse families maken het
feest nog grootser.”
DOOR INGRID HENSSEN
Sinds koster Mark Pleunis in 2006
de Driekoningenstoet in het Stokstraatkwartier
introduceerde,
bloeit de aandacht voor het religieuze
feest weer op. Jan Vries, pastoor
van de Onze Lieve Vrouwebasiliek:
„Dat de relieken van de Drie Koningen
ooit uit Milaan naar Keulen
kwamen, heeft de aandacht getrokken
van Italianen en Spanjaarden
die in onze regio wonen.”
Maastrichtenaren en ZuidEuropeanen
vierden de eerste zondag na 1
januari samen in de Slevrouwe het
eeuwenoude verhaal. De statige koningen
op hun troon omringd door
verklede kinderen ademen een mediterrane
sfeer. Hoewel Sinterklaas
uit Madrid komt, is in ZuidEuropa
Driekoningen het belangrijkste kinderfeest.
De Italiaanse Carla de
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Luca (18) woont sinds vier jaar in
Maastricht: „Voor mijn jongere
broertjes en zusjes is de happening
erg imposant.”
De pastoor: „In Madrid heb ik een
intocht van de koningen gezien. Een
indrukwekkende folkloristische en
sfeervolle stoet, vergelijkbaar met
het carnaval hier.” Hij mist het wel,
de feeërieke optocht met lampionnen
en kamelen, die dit jaar opnieuw
niet door kan gaan. Volgens
de eerwaarde is het echter niet de
mensenmassa, maar het fascinerende
verhaal van de drie magiërs
zelf, dat ons met elkaar verbindt.
Driekoningenkoek
Na afloop van de viering krijgen de
vrijwilligers normaal gezien Driekoningenkoek
in het parochiezaaltje.
Doch, ook dit Franse gebruik
waarbij in de rozijnentaart een boon
is verstopt, mag nu niet plaats vinden.
Toch is er in coronatijd nog genoeg
ruimte voor buitenlandse tradities.
Zo kreeg de pastoor maar
liefst drie kaarten met 20 Christus+
Mansionem+Benedicat 22
(Moge Christus dit huis zegenen in
2022). Het is in Duitsland gewoonte
om op de deurpost de letters CMB
te schrijven, die verwijzen naar de
voorletters: Caspar, Melchior, Balthasar.
De parochies van Sint Pieter
introduceren dit gebruik van onze
oosterburen door de zegens huis
aan huis uit te delen.
Ook trekken verklede kinderen
weer zingend langs de deuren. Net
als bij het Sternsingen in Oostenrijk
dragen kinderen een lichtpuntje op
een stok, als een ster die hen de weg
wijst. Het is daarbij gebruikelijk om
geld in te zamelen voor een goed
doel, voor arme landen. Vries: „Zo
brengen de wijzen uit het oosten,
iets van hier naar daar. Waar wegen
samenkomen, zijn mensen er voor
elkaar en deelt iedereen in de vreugde.
Onze Maastrichtse ster straalt
de wereld over.”