woensdag 12. 01. 2022 3
Vlnr: Casper Heuvelmans, Pierre
Snijders, Mark Craemers en Joost
Snijders. FOTO ROB VAN DEURZEN
STRAMPROY/THORN
Derde generatie aan het
roer bij familiebakkerij
Goede bakkers, ze zijn heden ten
dage niet makkelijk te vinden. Toch
zijn ze er wel degelijk. Gelukkig
maar, want met de intrede van de
derde generatie in de zaak lijkt de
toekomst van Echte Bakker Joost
Snijders, met filialen in Stramproy
en Thorn, verzekerd. Tot vreugde
van de grondleggers Pierre en Mien
SnijdersLenaers.
DOOR ROB VAN DEURZEN
Ben jij op zoek naar
de juiste kandidaat?
Wij gaan jou helpen.
De special
Werken in
Limburg
Woensdag 26 januari
in de VIA weekkrant
Neem contact met ons op
046 - 411 71 80
mediahuislimburg.nl
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
De beruchte ‘functie elders’ maakt
nog steeds school. Zo is in Weert
een kritische VVD’er (schijnt te
bestaan) verdampt van de kieslijst.
Zo probeert een nieuwe wethouder
in Nederweert de voorzitter
van de gemeentelijke erfgoedcommissie
te wippen. En kijk naar
Roermond, waar de LVR niet
ophoudt een functie elders te
zoeken voor de burgemeester.
Naast ‘functie elders’ is nog een
categorie actief, die van de ‘gevoelige
functies’. Dan gaat het niet
direct om mensen, maar om
ruimtelijke ordening, dus toch om
mensen. Vooral ook de mensen die
erover gaan of er zich achter
verschuilen.
In MiddenLimburg
is een onderneming
met een megabedrijfshal
in de oksel van de A2 en de RingbaanNoord
tussen Weert en
Nederweert, vlak bij een gevoelige
hotelkwestie (weer een ander
verhaal). Kampershoek heet het
daar. Anders dan de naam bij
sommigen doet vermoeden, gaat
het niet om een woonwagenlocatie,
maar om een businesspark, zeg
maar bedrijventerrein. Dat ligt
minder gevoelig, zou je denken.
Het bedrijf in kwestie heet KOTI
en dit doet al 56 jaar aan ‘borsteloplossingen’;
dus als u een borstelprobleem
hebt. Het is een grote
speler met veel arbeid. In een
overspannen arbeidsmarkt heb je
dan ook een probleem: hoe kom je
aan nieuwe arbeidskrachten? De
oplossing leek zich ter plekke aan
te dienen in de vorm van nog een
hotel, namelijk een migrantenhotel
van International Housing. Maar
liefst een fysieke arbeidspool van
vierhonderd OostEuropeanen
naast de deur, wat wil je nog meer?
Wat blijkt nu? Zo’n hotel vol
mensen die willen werken is een
‘gevoelige functie’ naast een
onderneming die werk voor hen
heeft. Althans, dat beweert KOTI.
Het ligt zo ‘gevoelig’ dat het bedrijf
zelfs uit Weert dreigt te emigreren.
Ja, ook bedreigingen maken
tegenwoordig school. Publieke
afpersing is in dit geval wellicht
een betere omschrijving. Hiervoor
is zelfs een advocaat ingehuurd;
eentje die niet hoefde opdraven
voor tennismigrant Djokovic in
Australië. En net als bij vaccinatieweigering
wordt ook bij migrantenweigering
een laffe advocatensmoes
verzonnen. In de sfeer van
ruimtelijke ordening dus, een
materie die veel ‘gevoelige functies’
kent. Zo komt KOTI nu met
een nieuwe, zelfs Europese
‘borsteloplossing’; die vraagt om
een hogere milieucategorie: zware
industrie. Dat maakt alle andere
functies eromheen ‘gevoelig’.
Wegwezen dus. Niet KOTI zelf
wegwezen, naar het hiervoor
aangewezen zwareindustrieterrein.
Nee, arbeidsmigranten
wegwezen! Naar een plek waar
hun functie niet gevoelig ligt;
elders dus. Maar waar ligt elders?
REAGEREN?
f.nies@me.com
Gevoelig
REGIO
Monique Princen-Stultiens
is Weertenaar van het Jaar
Burgemeester Raymond Vlecken
en wethouder Martijn van den Heuvel
stonden vorige week donderdagochtend
met bloemen op de
stoep bij Monique PrincenStultiens
om de felicitaties over te brengen.
Normaal is de bekendmaking
tijdens de nieuwjaarsreceptie,
maar die is vanwege corona geschrapt.
Princen heeft zich als voorzitter
en bestuurder van MKB Limburg
jaren ingezet voor ondernemers
uit Weert en Limburg.
Daarnaast is ze lid van de raad van
toezicht van het Sint Jans Gasthuis
in Weert en lid van de Crossmoor
Charity Cup.
WEERT
De gemeente Weert zet sinds 2013
jaarlijks een bijzondere inwoner in
het zonnetje. Dit maal valt die eer
te beurt aan Monique PrincenStultiens.
Zij mag zich de Weertenaar
van het Jaar 2021 noemen.
Voorzitter Holtackers is trots op
jubilerende scoutingvereniging
» Vervolg van de voorpagina.
Het bijzondere aan scouting Hubovra
is dat ze met alle speltakken samen
op zomerkamp gaat. „Vanaf het
begin hebben we daarvoor gekozen.
Je ziet dan ook andere speltakken
en de oudsten bedenken weer spellen
voor de jongsten. Hierdoor ontstaat
er een leuke wisselwerking”,
vertelt voorzitter Gun Holtackers.
Zomerkamp
Voor Ton, Gun en Tom is het moeilijk
een hoogtepunt te noemen. Het
zijn er zoveel. Na wat aandringen,
kiezen ze allemaal voor de zomerkampen.
„Ze zijn gezellig, je bent
een week op pad met vrienden. Samen
met andere groepen zit je in de
grote eettent. En je doet andere activiteiten
zoals kanoën of ’s nachts
een hike (wandeling/fietstocht) van
20 kilometer”, zegt Tom.
Steekmuggen
Ton weet nog goed dat hij op zondagochtend
door de kampleiding
werd gebeld. „Het is hier niet vol te
houden. Zoveel steekmuggen. We
hebben al vuurtjes gemaakt, maar
we willen weg”, klonk het. „In allerijl
hebben we toen vrachtwagens geregeld.
De kinderen en de spullen naar
Heusden gebracht en daar opnieuw
het kamp opgebouwd. Het tempo
waarin het gebeurde en de samenwerking.
Dat vergeet ik nooit meer.”
Trots is voorzitter Gun Holtackers
op het grote aantal leden, de leden
die doorgroeien naar de leiding en
de vele vrijwilligers. „We zijn een
moderne vereniging. Het gaat om
het avontuur dat je samen beleeft.”
Kijk voor meer informatie op de website
www.hubovra.nl.
Ze zijn per 1 januari officieel ‘in functie’
als medeeigenaar
van bakkerij
Joost Snijders. De oudste kleinzoon
van oprichter Pierre Snijders, Casper
Heuvelmans (30) en zijn compagnon
Mark Craemers (39) hebben
een belangrijke missie: het familiebedrijf
toekomstbestendig
maken, en de kwaliteit die de bakkerij
al vele tientallen jaren kenmerkt
waarborgen.
Noodwinkel
Heuvelmans stapt als derde generatie
in het bedrijf, dat op 10 juli 1960
werd opgericht door Pierre Snijders
en zijn vrouw Mien. „Er was
destijds maar één bakker in Stramproy,
en het dorp had behoefte aan
een tweede. Met hulp en financiële
steun van familieleden hebben we
de kans gekregen om aan de Mariastraat
te starten. Die hebben we met
beide handen aangegrepen. In de
beginjaren bestond het bedrijf uit
niet meer dan een bakkerij en een
noodwinkel”, memoreert oprichter
Pierre Snijders (86). „Voor opslag
konden we bij de buren terecht.”
Die noodwinkel is anno 2022 uitgegroeid
tot een bloeiende onderneming
met 25 medewerkers, sinds
1994 gerund door Pierre’s zoon
Joost (58). „Bakker is een geweldig
mooi ambacht, maar er is door de jaren
heen wel een en ander veranderd.
Men name door de opkomst
van de supermarkten is het bieden
van kwaliteit ontzettend belangrijk
geworden. Je moet je als bakker
echt kunnen onderscheiden.”
Man van de cijfers
Woorden die door de kersverse medeeigenaar
Mark Craemers worden
onderschreven. Hij is al sinds
1999, het jaar waarin ook het filiaal
in het witte stadje Thorn werd geopend,
in dienst en kent het klappen
van de zweep. Hij zal zich als ervaren
vakman dan ook voornamelijk
gaan bezighouden met de bedrijfsleiding
in de bakkerij. Heuvelmans,
die de opleiding commerciële economie
heeft afgerond, zal niet met
de handen in het deeg zitten, maar
zich als ‘man van de cijfers’ met
name focussen op de organisatorische
kant en de marketing. „Want
die is tegenwoordig minstens zo belangrijk”,
klinkt het stellig.
Anekdotes
Over de afgelopen zestig jaar zijn
heel wat verhalen te vertellen. Aan
tafel komen de anekdotes dan ook in
rap tempo voorbij. Over de zakken
meel van 50 kilo, die ‘vroeger’ moesten
worden versjouwd. Over de trofeeën
die het familiebedrijf meermaals
in ontvangst mocht nemen
als beste vlaaienbakker van Limburg
en ZuidOost
Brabant. Over
het populaire zoatmaalebruuëdje,
dat Pierre in 1988 speciaal ontwikkelde
voor zijn schoonbroer die als
prins carnaval werd uitgeroepen en
nu nog steeds enorm populair is. De
bevlogenheid straalt ervan af.
Passie voor het ambacht kan ook
Mark Craemers niet ontzegd worden.
„Overal waar ik kom, moet ik
even naar de bakker.” En dat ‘even’
kan nogal een relatief begrip zijn, zo
blijkt. Op vakantie ik Frankrijk
raakte hij eens aan de praat met een
lokale boulanger. Het werd uiteindelijk
een gesprek van twee uur. „Op
zich niet zo erg zou je zeggen, maar
ik was in mijn enthousiasme vergeten
dat mijn vrouw nog in de auto
zat…” Het verhaal zorgt nog altijd
voor lachende gezichten.