Woensdag 11. 01. 2023 13
stipt hij aan: „Opvallend, opmerkelijk
zelfs is dat het feest in veel teksten
niet bepaald positief voor het voetlicht
wordt gebracht.” Zijn belangrijkste
bevinding blijft echter dat
maar weinigen de kern van vastelaovend
in hun boek of verhaal raken.
„Een roman die helemaal over carnaval
gaat blijft een mooie uitdaging, zeker
als daarbij de ook nog de geest
van het feest opgaat in de hoofdperso(
o)n(en). Wie neemt het masker
op?”
Volgens Brabander Jan van Mersbergen,
die met Naar de overkant van
de nacht een gelauwerde, in Venlo
spelende carnavalsroman schreef,
heeft het geringe aantal echte vastelaovendvertellingen
te maken met
vooroordelen rond vastelaovend.
Het feest zou draaien om grensoverschrijdend
gedrag, zoals vrouwen
lastigvallen en ongeremd zuipen. Dat
zou naar zijn mening een reden kunnen
zijn voor auteurs om zich niet
carnaval te wagen.
Journalist Guus Urlings, die voor De
Limburger in 2017 een artikel schreef
met de kop Carnaval als literair stiefkind,
vermoedt dat de vastelaovend
te ‘moeilijk’ is voor schrijvers. Om
daar daadwerkelijk over te kunnen
verhalen, moeten ze zich tijdens de
dolle dagen laten meeslepen, die dagen
met alle zintuigen ervaren. Een
schrijver die carnaval alleen kent als
toeschouwer, kan dus ook geen carnavalsliteratuur
produceren. Simpelweg
omdat hij de essentie, de ziel
van het feest niet kent.
Evengoed, om met Winkels te spreken:
Wie neemt het masker op?
REGIO
literaire hoek
Schrijven over
vastelaovend
Je zou verwachten dat de vastelaovend
een veelvoorkomend thema is
in de Limburgse letteren. Er zit immers
alles in. Zoals de ommekeer van
de machtsverhoudingen, het gewone
volk neemt de macht over en de heersende
elite wordt bespot. En de maskerade
om je ware gezicht te verbergen
of om juist jezelf te zijn. Verder
het zoeken naar verbroedering; de
ongeremde vrolijkheid; de zedeloosheid
en het drankmisbruik.
Toch valt de oogst aan Limburgse
werken waarin de vastelaovend een
hoofdrol speelt wat tegen, zo leert de
inventarisatie die wijlen Peter Winkels
in 2021 publiceert onder de titel
Vastelaovend Vertelt Verteld Vertel!
Wel zijn er veel romans en verhalenbundels
waarin het driedaagse feest
een bijrol als decor vervult.
Eigenlijk zijn er maar enkele boeken
van Limburgers die helemaal om de
vastelaovend draaien. Dat zijn De
Bonte Storm van Mathias Kemp uit
1929, Macaroni door Huub Beurskens
uit 2004, Wals met Maria (2006),
Fluister ik je naam (2008) en Als
(2008) van Jef Bogman (gebundeld
als Driedagendans in 2008) en Drie
dagen en drie nachten: Carnaval in
Maastricht door Ad van Iterson uit
2012.
Ook in verhalen wordt het feest vastgelegd.
De uit Roermond afkomstige
Emile Seipgens beschrijft in het verhaal
De zwambroers (gepubliceerd in
de bundel In en om het kleine stadje uit
1887) het carnavalsfeest in zijn geboortestad.
Dat doen na hem nog
veel andere Limburgse auteurs.
Maar meer dan een sfeertekening of
een tijdsbeeld of een functie als decor
zit er meestal niet in.
Alleen De Bonte Storm van Kemp, die
zijn vrouw overigens op een carnavalsbal
heeft leren kennen, gaat dieper.
Daarin gaat de ontwikkeling die
de hoofdpersoon doormaakt gelijk
op met de gebeurtenissen tijdens het
carnavalsfeest, spelen beiden dus
een hoofdrol.
In de conclusie die Winkels na zijn inventarisatie
trekt, stelt hij niet alleen
dat de inhoudelijke invulling van de
gevonden teksten wat mager is. Ook
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Adri Gorissen over
schrijven over ‘vastelaovend’.
Foto Glacis
DOOR Adri Gorissen
AUTO
Autotest
Honda Civic: hybride om van te houden
den. De breed aanvoelende vooras
blijft maar grip vinden, terwijl de achterwielen
er keurig neutraal achteraan
rollen. Het is vooral de onderdrukking
van de rol om de lengteas
die in positieve zin opvalt. De demping
creëert een ideaal gemiddelde
tussen dynamiek en comfort. De instapper
Elegance kost een alleszins
redelijke 35.680 euro. Ook daarop zijn
zaken als navigatie, uitgebreide veiligheidsassistentie
inclusief adaptieve
cruise control en stuurhulp, parkeersensoren
plus camera en automatische
airco standaard.
Eindoordeel
Honda’s geschiedenis als leverancier
van fraaie fijntechniek is in elk detail
van de nieuwe Civic te herkennen. Hij
is mooi, vlot, dynamisch, zuinig, comfortabel,
ruim en betaalbaar.
SPECIFICATIES
Honda Civic 2.0 e:HEV
Prijs (testauto bij repo): € 37.390
Topsnelheid (elektrisch): 180 km/h
Acceleratie 0-100 km/h: 7,9 s
Gem. WLTP-verbruik: 1 op 20
CO2-emissie: 113 g/km
Accucapaciteit: 1,05 kWh
Brandstofmotor: vier-in-lijn, 1993 cm3
Max. vermogen: 143 pk (105 kW)/6000
min-1
Elektromotor: 184 pk/315 Nm
da e. Da’s geen beste EV, maar wél een
auto die Honda qua interieurbouw
naar een hoger plan heeft getild. De
horizontale lijnen en het gaasmotief
dat we ook aan de buitenkant zien,
zijn op overtuigende wijze naar binnen
doorgetrokken. Het digitale
dashboard is uitgesproken opgeruimd
en uitstekend afleesbaar door
het rustige kleurgebruik. Je ziet in de
hele auto geen knop te veel, maar nog
belangrijker: ook geen te weinig.
De aandrijflijn is een nogal ongewone
combinatie van een 184 pk en 315 Nm
sterke elektromotor die de bulk van
het aandrijfwerk verricht, en een 143
pk viercilinder Atkinson Cycle verbrandingsmotor
die meestal bezig is
om met een generator de 1,05 kWhaccu
bij te laden, maar die ook rechtstreeks
aan de voorwielen gekoppeld
kan worden als de regelalgoritmen
van de eCVT-transmissie menen dat
dit efficiënter is. Meestal voelt de Civic
daardoor aan als een soepele en
kwieke elektrische auto, met op de
achtergrond het typische monotone
motorgeluid van een verbrandingsmotor
die aan een continu variabele
transmissie is gekoppeld.
Met diverse rijstanden kun je gasrespons,
de gedragingen van de transmissie
en de regeneratiefunctie instellen.
Wanneer je echt plankgas
geeft, weet de bak versnellingen te simuleren,
zodat de tweeliter klinkt
Honda Civic 2.0 e:HEV. Foto Honda
alsof hij door een normale automaat
heen accelereert. De linkerflipper
achter het stuur is bedoeld om de
mate van remenergie-regeneratie te
moduleren. Omdat de 184 pk elektromotor
ook als generator fungeert,
kun je zo goed als al het remwerk
daarmee verrichten. Het resultaat is
een realistisch brandstofverbruik
tussen de 1 op 17 en 1 op 20.
Eveneens erg goed afgesteld is de besturing,
die precies tussen licht en
zwaar in zit en nuttige feedback over
de stand van de voorwielen terugkoppelt.
Bij de gereden Civic Sport met
Michelin Pilot Sport 4-banden reageerde
de stuurinstallatie stoïcijns
op zowat alles wat we erop afvuur-
Met de nieuwe Civic bevestigt
Honda wederom zijn status als
maker van eigenzinnige liefhebbersauto’s.
Door Dries van den Elzen
In vrijwel alle opzichten heeft de nieuwe
Civic ons positief weten te verrassen.
Te beginnen bij het strakke uiterlijk,
dat beter te pruimen is dan de
rommelige lijnvoering van de vorige
generaties. Om praktisch comfort
hoef je niet verlegen te zitten, aangezien
de wielbasis van 273,4 centimeter
aardig wat interieurruimte vrijmaakt.
Met een hoogte van 140 centimeter
is de Honda wel uitgesproken
laag. Daardoor is de bagageruimte
met 410 tot 1220 liter segmentconform.
De beenruimte is wel bovengemiddeld,
de hoofdruimte achterin gemiddeld
en daarmee voldoende tot
een lengte van zo’n 1,85 meter.
De instap en zitpositie zijn bijzonder
laag en de voorstoelen naar goed
Honda-gebruik aan de vlakke en dunne
kant. Maar eveneens zoals we gewend
zijn met het stuur en de pedalen
precies op de plek waar een stuurman
ze wil. Het zicht rondom is door
de dunne en verticale A-stijlen ook alleszins
redelijk. De grote verrassing
qua uitzicht is echter het interieur.
We zien in de Civic een assemblage in
min of meer dezelfde stijl als de Hon-
Kijk voor meer autonieuws ook op
» delimburger.nl/economie/auto