Woensdag 11. 01. 2023 3
Wullem
DOOR WIM MOORMAN
Column
Muziek
De laatste weken van het oude en
de eerste van het nieuwe jaar zijn
hoogtijdagen voor lokale muziekmakers.
Bijna geen dorp zonder
kerst- of nieuwjaarsconcert. En
anders is er wel een mis, kerstwandeling
of nieuwjaarsborrel die met
muziek moet worden opgeluisterd.
Glorie, glorie, halleluja voor de
leden van fanfares, harmonieën,
ensembles en noem maar op.
Zelf was ik zondag getuige van het
nieuwjaarsconcert van de Koninklijke
Harmonie van Horst. Bomvolle
zaal, goede akoestiek (voor
zover ik dat kan beoordelen dan),
drie uur lang met veel toewijding
en enthousiasme gebrachte, zo nu
en dan meeslepende muziek.
Helemaal niets op af te dingen,
mooi en goed dat het bestaat.
Toch is het niet overal rozengeur
en maneschijn als het om muziek
gaat. In De Limburger van afgelopen
zaterdag deden twee inwoners
van Venray hun beklag over het
ontbreken van een popcultuur in
hun woonplaats. Ze zijn vast van
plan daar de komende jaren
verandering in te gaan brengen.
Mocht dat lukken: weer een
probleem opgelost.
Resteert mijn probleem. Dat ik zou
willen kwalificeren als een van de
grootste raadselen van de huidige
tijd. De huidige tijd waarin zo
ontzettend ongelooflijk veel
mensen muziek maken, zowel op
amateur- als op professioneel
horst
Bieb start infopunt
digitale overheid
De bibliotheek in Horst opent deze
maand een infopunt voor mensen
die moeite hebben met de voortgaande
digitalisering van het contact
met de overheid.
Het Informatiepunt Digitale Overheid
(IDO) helpt mensen die digitaal
minder vaardig zijn. Ze kunnen er
terecht voor uitleg over overheidssites
en informatie over onder meer
DigiD, belastingen, toeslagen en uitkeringen.
Met ingang van 26 januari
is er elke week op donderdag een
gratis spreekuur van 14.00 tot 15.30
uur in ’t Gasthoês.
niveau. Hoe kan het dan dat in de
openbare buitenruimte zo weinig
live muziek te horen valt? Ja, oké,
in de grotere steden valt het
misschien nog mee, maar in
provincieplaatsen als Horst en
Venray mag je je al in je handjes
knijpen met een straatmuzikant
die meer dan drie verschillende
deuntjes in z’n bagage heeft.
Waar zijn al onze lokale muzikalo’s?
Als muzikant wil je je liefde
voor muziek toch delen met een
publiek, zou ik denken. Dat hoeft
toch niet altijd in de vorm van een
officieel optreden? Waar zijn de
mannenkoorleden die op een
mooie lenteavond spontaan
besluiten hun dorpsgenoten te
verblijden met het zingen van
enkele liederen op het plaatselijke
marktplein? Waar is de saxofonist
van de harmonie die een solo ten
beste geeft vanuit z’n slaapkamerraam?
Waar de conservatoriumstudente
die passanten helemaal
in vervoering brengt met haar
gevoelige spel op de dwarsfluit?
Het zal toch niet zo zijn dat onze
lokale muzikalo’s afgeschrikt
worden door de uit luidsprekers
afkomstige muzikale trash die onze
winkelstraten vervuilt? Als de
bliksem weg daarmee dan! Geloof
me: ons bestaan wordt er nog net
een tikkeltje leuker op met meer
live muziek in de openbare buitenruimte.
Reageren?
redactievenray@delimburger.nl
venray
Goedkoop gezonde
boodschappen doen
Gezonde boodschappen doen in
deze dure tijd is een uitdaging. In de
Venrayse bibliotheek worden tips
aangereikt. Op 26 januari en 9 februari
geeft Lydia Jeuken van Gewichtige
Zaken Venray uitleg over
gezonde en betaalbare voeding. Behalve
tips om kosten te besparen
wordt er ook een actieplan gemaakt
om gezonder te eten. De cursus is
ook geschikt voor mensen die moeite
hebben met lezen en schrijven.
Aanmelden kan in de bieb of online via de
website.
REGIO
nieuw bergen
Susanne schrijft trauma’s
van zich af in gedichten
Gedichten schrijven is voor
Susanne Dimmers-van de Lisdonk
een manier van overleven geworden.
Sommige ervaringen verdwijnen
nooit meer uit je leven, die kun je niet
‘verwerken of ‘een plekje geven’. Je
groeit er niet overheen maar ómheen,
zoals planten en bomen dat doen, naar
licht en ruimte. De inleiding van het
boek Dichterbij Susanne is het levensverhaal
van de uit Nieuw Bergen
afkomstige Susanne Dimmersvan
de Lisdonk (53) in een notendop.
Ze groeide op in een destructief
gezin waarin, zoals ze het beschrijft,
narcisme haar jeugd vergiftigde,
overleefde een tumor in haar hoofd
en moest na twee zware operaties
leren leven met NAH, niet-aangeboren
hersenletsel. Genoeg stof voor
een vuistdikke autobiografie. Maar
Susanne schrijft het leed liever van
zich af in gedichten. Het zijn stuk
voor stuk vulkaantjes van emotie.
Dat maakt de lavastroom beter beheersbaar
en de erupties minder
heftig. Wat ze meemaakte, is ook gewoon
te veel om in één verhaal te
verhapstukken. Als kind ging ze jarenlang
gebukt onder psychische
mishandeling – „ik was altijd de zondebok”
– en fysiek malheur als gevolg
van zware epilepsie. Die, naar
later bleek, werd veroorzaakt door
een kwaadaardige hersentumor.
„Ik kreeg te horen dat ik nog maximaal
een jaar te leven had. Ik was 26
en net moeder geworden. Dat mijn
zoontje en ik elkaar nooit zouden leren
kennen, was voor mij niet te bevatten.
Ik ging brieven naar hem
schrijven, die hij pas mocht lezen als
hij 18 jaar was.”
Lijdensweg
Susanne ging niet dood. „Maar
daarmee was ook alles gezegd. De
epileptische aanvallen namen toe,
tot wel vijftien per dag. Niets hielp.
Dus volgde een tweede operatie, ditmaal
een stuk ingrijpender waarbij
ook delen van de hersenen rondom
de tumor werden verwijderd. Ik
was volledig bij kennis, hoorde hoe
er stukken brein uit mijn hoofd werden
gesneden en ook wat de chirurgen
tegen elkaar zeiden. Dat ik blind
en invalide zou worden als ze nog
meer zouden weghalen. Om maar te
zwijgen van de helse pijn, doordat
niet alles verdoofd kon worden. Ik
wilde het uitschreeuwen, maar kon
niet meer dan zachtjes fluisteren.
Niemand hoorde me. Het was een
onbeschrijflijke lijdensweg. Ik weet
nog dat ik mezelf ineens zag rondzweven
in een donker luchtledig
universum. Dat intense gevoel van
eenzaamheid vergeet ik nooit
meer.”
Waarheid
In plaats van hulp te zoeken ging Susanne
gedichten schrijven om te
voorkomen dat de traumatische ervaringen
haar leven zouden gaan
bepalen. „Het geeft me de kracht
om er beter mee om te gaan. Toen
het boek klaar was, viel er een enorme
last van me af. Ik zat niet meer
opgesloten in de slachtofferrol.
Mede door het boek is mijn broer tot
het besef gekomen dat ik altijd de
waarheid heb gesproken over wat
er vroeger is gebeurd. We hebben
weer contact, beter dan ooit zelfs.”
Ze wil met haar gedichten ook anderen
helpen. „Je ziet aan de buitenkant
niet altijd wat iemand mankeert.
Daardoor stuiten mensen
met NAH vaak op een muur van onbegrip.”
Gedichten over haar verleden
komen er niet meer. „Dat hoofdstuk
is afgesloten. Het was niet mijn
bedoeling om de vuile was buiten te
hangen. Maar door het gerommel in
mijn brein bij de laatste operatie
kwam alle onderdrukte pijn naar
boven. Ik kón niet meer zwijgen, de
druk moest van de ketel.”
De gedichtenbundel ‘Dichterbij Susanne’ is
te bestellen via www.dichterbijsusanne.nl.
OPEN DAG 15 JAN. ’23 Zo echt kan leren zijn
In de bundel die onlangs
verscheen, rekent ze af met de
trauma’s uit haar jeugd in Nieuw
Bergen. En dat is nog maar het
topje van de ijsberg.
Door Marcel van Lier
Met de gedichtenbundel heeft Susanne een zwart hoofdstuk uit haar
leven kunnen afsluiten. Foto eigen foto