woensdag 26. 01. 2022 REGIO 3
EVERTSOORD/PANNINGEN
Jan (21) wordt elke week
wijzer bij de varkensboer
Voor Jan was die stap als boerenzoon
niet heel groot. Hij groeide
thuis op tussen de zoogkoeien en
helpt nog dagelijks mee met de verzorging
van de dieren. Na een dagje
mee te hebben gedraaid in de varkenshouderij
werkt hij er nu in het
weekend, op vrije dagen en tijdens
schoolvakanties. „Het is prachtig
om te zien hoe snel biggen groeien
en zich ontwikkelen en hoe goed
voer en een gezond stalklimaat
daaraan bijdragen. Varkens worden
daar echt blij van. Als biggen vitaal
en speels zijn, weet je dat het goed
gaat met de dieren. Gezonde, energieke
dieren die goed groeien, daar
draait het allemaal om. Als je dat samen
bereikt, geeft dat veel voldoening.”
Werken met jonge dieren is leuk en
afwisselend, maar brengt ook verantwoordelijkheid
mee. „Pasgeboren
biggen geef ik hun vaccinaties
en ijzerprik zodat ze gezond en fit
blijven. Als ze wat ouder zijn, leer ik
ze vast voer eten.” Ook de drachtige
zeugen vallen onder zijn hoede.
„Eten de varkens goed, ogen ze levenslustig,
zijn er dieren die extra
zorg nodig hebben? Alles wordt
nauwgezet gemonitord, op papier
én digitaal. Hygiëne is voor varkens
heel belangrijk. Schoonmaken van
de stallen hoort er dus ook bij.” Jan
Rovers zit nu in het derde jaar van
zijn hboopleiding.
Hij ziet voor
zichzelf een toekomst in de veehouderij.
„Daar is meer dan voldoende
perspectief om me verder te ontwikkelen.”
Trotse Jonge Boeren maakte de afgelopen
zomer filmpjes over het
werken bij de boer en deelde deze
via sociale media en hun eigen website.
Tientallen Limburgse jongeren
zoals Jan worden daar niet alleen financieel
wijzer van. De student uit
Evertsoord steekt er ook veel van op
en vertelt graag over zijn baantje tegen
vrienden en familie. Sommige
leeftijdgenoten reageren enthousiast,
anderen zijn verbaasd. „Dan
blijkt vaak dat ze een totaal verkeerd
beeld hebben van de sector.
Als je vertelt hoe het echt zit, verandert
dat.” Zo draagt een trotse jonge
boerenknecht met zijn passie voor
dieren eraan bij om de kloof tussen
boeren en burgers te verkleinen.
Jan Rovers uit Evertsoord werkt
elke zaterdag bij een varkensboer
in Panningen. Het bijbaantje levert
de 21jarige
student niet alleen
zakgeld op, hij doet ook praktijkervaring
op voor zijn opleiding én
helpt mee de kloof tussen stad en
platteland te verkleinen.
DOOR MARCEL VAN LIER
Dat is de missie van Trotse Jonge
Boeren, een stichting die zich actief
inzet om boeren en burgers nader
tot elkaar te brengen. Ze willen jongeren
laten zien waarom het boerenwerk
belangrijk is voor de maatschappij.
De club bestaat niet alleen
uit boeren. Iedereen die affiniteit
voelt met de agrarische sector, mag
zich aansluiten bij de Trotse Jonge
Boeren. De afgelopen maanden
voerden ze campagne om jongeren
uit de stad warm te maken voor een
‘bijbaan bij de boer’. Jan Rovers
weet allang hoe leuk dat is. Hij studeert
bedrijfskunde en agri/foodbusiness
aan de HAS Hogeschool in
Venlo en werkt al ruim drie jaar bij
varkensbedrijf Van Asten in Panningen.
Jan Rovers zit het liefst elke
vrij uurtje tussen de varkens.
FOTO TROTSE JONGE BOEREN
VENRAY
Hoofdprijzen Raadselige Roos
naar Boxmeer en Overijssel
van Mientje WeverPeters
van Nijenhof
is getiteld Samen.
In de categorie poëzie ging de tweede
prijs naar Luuk den Hartog (Nuenen)
voor zijn gedicht Overkant en
werd Hein van der Schoot (Wezep)
derde met Oude man. Joan Kerstholt
uit Mijdrecht won de Rooje
Roospublieksprijs
met haar gedicht
Overkant.
De inzendingen van de winnaars en
overige genomineerden worden opgenomen
in de nieuwe bundel van
De Raadselige Roos. De opname
van de online uitzending, waarin
ook de makers van de bijbehorende
kunstwerken bekend werden gemaakt,
is te bekijken via You Tube
op de website www.ehmquiz.nl.
De beeldende kunstwerken bij de
gedichten van de zeven winnaars
worden geëxposeerd in de Venrayse
Schouwburg. Die van de overige genomineerden
zijn te bekijken in de
bibliotheek aan de Merseloseweg.
De bundel ‘Raadselige Roos’ is voor 12,50
euro te bestellen bij Literair Café Venray.
Dirk Staaijer uit het Overijsselse
Anerveen is de winnaar van de
schrijfwedstrijd De Raadselige
Roos in de categorie proza. Het
beste gedicht was van Mientje
WeverPeters
van Nijenhof uit
Boxmeer.
Staaijer won de eerste prijs met zijn
verhaal Zwembroek met dolfijntjes.
Noortje van Goch (Den Bosch) werd
tweede met Zonder titel, Marlene
Lunter (Gilze) eindigde als derde
met Stilleven. Het winnende gedicht
WULLEM
COLUMN
VREDEPEEL
Militaire oefening
met legervoertuigen
Bij de Luitenantgeneraal
Bestkazerne
in Vredepeel vindt van maandag
31 januari tot vrijdag 11 februari
een militaire oefening plaats.
De oefening wordt gehouden in het
kader van een training voor militairen
van de Koninklijke Landmacht
en Luchtmacht. Tijdens de oefening
verkennen Nederlandse en Duitse
militairen verschillende locaties in
de omgeving met wiel
en rupsvoertuigen.
Er wordt geen gebruik gemaakt
van (oefen)munitie op nietmilitair
terrein en het doorgaand
verkeer wordt niet gehinderd.
HORST
Impuls centrumgebied
rond Lambertuskerk
De omgeving van de Lambertuskerk
in Horst wordt aangepakt om
het atrium van de kerk meer functie
geven.
Een initiatiefgroep vanuit het kerkbestuur
en de gemeente Horst aan
de Maas hebben hiertoe de handen
ineengeslagen. Het atrium is de stilte
en bezinningsplek nabij de Lambertuskerk
aan de blinde muur
langs de winkelstraat in het centrum
van Horst. De gezamenlijke
ambitie, zoals beschreven in een
convenant, is onder meer om het
atrium te vergroenen.
DOOR WIM MOORMAN
Qua oppervlakte de grootste
gemeente van Limburg. De
grootste megastal van Nederland.
De gezondste regio van Europa.
Aan overtreffende trappen geen
gebrek in Horst aan de Maas. De
behoefte zich te onderscheiden
van anderen heeft hier zo langzamerhand
dwangmatige vormen
aangenomen. Zaterdag kwam deze
manifestatiedrang opnieuw tot
uiting. Ditmaal ontpopte Horst aan
de Maas zich als het stoutste
jongetje van de klas.
Terwijl bijvoorbeeld in Venlo cafés
die open waren op de vingers
werden getikt, opende de horeca in
Horst aan de Maas tussen twaalf
en vier haar deuren. Met gemeentelijke
toestemming. Zo ongeveer
als enige in Nederland. ‘De geest is
uit de fles en we laten ons niet
meer terugstoppen’, had de
Horster horeca op donderdag al
laten weten in een paginagrote
advertentie in De Limburger. De
Horster horeca stelde zelfs een
ultimatum aan het kabinet – er
ging een siddering door Den Haag.
Ferme taal, die alom met bijval
werd onthaald. Ook ten gemeentehuize
dus, mits de lokale etablissementen
zich maar aan de coronaregels
zouden houden.
Ryan Palmen, burgemeester van
Horst aan de Maas, onderscheidt
zich al vanaf het begin van de
coronacrisis door een eigenzinnige
koers. Dit is hem al eens op een
reprimande komen te staan van
zijn collega’s in de regio. Van zijn
eigen gemeenteraad heeft de
burgemeester veel minder te
duchten. Die knikt steeds ja en
amen. Ook ditmaal vielen (nog)
geen kritische raadsreacties op te
tekenen. Wat bevreemding wekt.
Is er dan werkelijk niemand die
vindt dat één lijn trekken met
buurgemeenten misschien gepast
zou zijn?
Nog vreemder is dat bepaalde
fracties in de gemeenteraad en ook
het gemeentebestuur te pas en te
onpas roepen: ‘Dat is landelijk
beleid, daar gaan wij niet over!’
Onlangs bijvoorbeeld nog toen
Horst aan de Maas weigerde nog
langer subsidie te geven aan
stichting Slachtofferhulp Nederland.
Slechts twee andere gemeenten
gingen Horst aan de Maas
hierin voor. Een raadslid repte
over Horst aan de Maas als
lichtend voorbeeld voor de rest
van Nederland. Je moet het lef
maar hebben.
Maar als Slachtofferhulp een
landelijke aangelegenheid is, dan is
het coronabeleid dat toch zeker?
Waarom zou de gemeente als het
om corona gaat dan ineens wel een
eigen koers mogen varen? Wat
maakt waarom Horst aan de Maas
afwijkt van de door het Rijk
bepaalde regels? Stuk voor stuk
legitieme vragen, dunkt me. Maar
geen raadsfractie die ze wenst of
durft te stellen. Raar.
REAGEREN?
redactievenray@delimburger.nl
Stout