Woensdag 01. 03. 2023 5
regio
Prokkelduo’s
in inclusieve
stembureaus
Ruim 200 gemeenten hebben bij
de verkiezingen voor de Provinciale
Staten en waterschappen een of
meerdere inclusieve stembureaus,
waaronder Maastricht, Meerssen,
Eijsden-Margraten en Valkenburg.
Mheer
46ste editie van de
Heuvelland Wandeltocht
Wandelcomité Mheer houdt zondag
5 maart voor de 46ste keer de Heuvelland
Wandeltocht.
Deelnemers hebben de keuze uit
routes van 7, 13 en 22 kilometer, die
volgens de organisatie alle drie door
de heuvels en idyllische gehuchten
rondom Mheer voeren. Inschrijven
kan vanaf 08.00 uur. De uiterste
starttijd is afhankelijk van de gekozen
afstand: 22 kilometer tot 12.00
uur, 13 kilometer tot 13.00 uur en 7
kilometer tot 14.00 uur.
Het inschrijfgeld bedraagt 2,50
euro; leden van wandelbonden krijgen
één euro korting. Start en finish
in de Harmoniezaal in Mheer.
REGIO
Meerssen
Gedragsregels nodig
om Herdenkinsgbos
netjes te houden
Meerssen brengt op verzoek van
stichting Het Limburgs Landschap
enkele gebruiksregels onder de
aandacht, die van kracht zijn in het
gemeentelijke Herdenkingsbos.
Dit blijkt nodig om de plek netjes en
rustig te houden voor mensen die
deze bezoeken. Zo wordt bezoekers
verzocht er niet te mountainbiken,
er niet met andere fietsen of brommers
doorheen te rijden, het bos
niet te gebruiken als ruiterpad, afval
mee te nemen, honden aan de lijn
te houden en op de paden te blijven.
Meerssenaren plantten
herdenkingsbomen voor
dierbaren of vanwege een
(persoonlijk) belangrijke
gebeurtenis. Archieffoto
Rob Oostwegel
struinheukske
Dinie maakt papieren hond:
‘Zonder krant is het niet gezellig’
Dinie Vrancken (87) uit Geulle is
trouw lezer van De Limburger. „Ik
spel de overlijdensadvertenties.”
De krant krijgt bij haar een tweede
leven door er mee te knutselen. Ze
verrast met een geheel uit papier
vervaardigd hondje.
Boomkruiper: zachtaardige solist
Mijn hutje staat in de beschutting
van de meidoornhaag, waar braamstruiken
zich niet schamen voor
hun omstrengelingen. Hier en daar
een loof- en fruitboompje, een houtopstand
en een vijvertje. Verspreid
hangen hier ook de verraderlijke
colliers van de spinnen… De dichte
ondergroei biedt vogels veilige
schuil- en broedplekken. Aan kringen
in het gras met donkere keutelkrenten
zie je waar konijnen hebben
vergaderd. Ik kom er zó graag.
Natuurlijk is het niet altijd prijs met
bijzondere waarnemingen of spannende
momenten en laat de vredige
sfeer me wegzakken in een half-meditatieve
bubbel. Vanuit het niets is
het soms de boomkruiper die mijn
antennes activeert. Hij is kleiner
dan een mus. Tegen een boomschors
is hij vanwege zijn schutkleur
bijna niet te onderscheiden.
Dit bijzondere vogeltje met zijn
schuchtere zangtalenten voelt zich
op zijn best tegen de boomstam en
op de takken, waar hij zich zigzaggend
beweegt. Zijn snavel is spits,
naar beneden gekromd en is ongeveer
12 millimeter lang. Zeer geschikt
om naar insecten en spinnen
achter de boomschors te zoeken.
Zijn staartpennen zijn lang en stevig,
deze gebruikt hij als steun bij
het klimmen. Het nest wordt gebouwd
van takjes, grashalmen, haren,
mos en veertjes in een spleet,
achter boomschors.
Je kunt de boomklever helpen met
een ongeverfde, verweerde nestkast,
plat tegen een boomstam. Die
zoekt hij op als slaapplek. De invlieg-
of inkruipopening hoort half in de
achterwand en half in de zijwand te
zijn aangebracht. Op internet zijn
hier genoeg voorbeelden van. De
boomkruiper is zachtaardig en laat
zich gemakkelijk verjagen door vinken,
mezen- en mussensoorten.
Om de week tekent natuurliefhebber
Piet Schuttelaar een verhaal
op uit zijn natuurhuisje. Deze week:
de zachtaardige boomkruiper.
De boomkruiper. Foto Piet Schuttelaar
Door Piet Schuttelaar
TIP ONS
Beste lezer, voor deze VIA
zijn we op zoek naar lokaal
(verenigings)nieuws, tips en
informatie. U kunt ons uw
tekst met foto’s mailen:
zuid@delimburger.nl
(t.a.v. VIA, vermeld dit duidelijk).
Stuur uw materiaal op tijd in;
bij tijdsgebonden activiteiten
liefst 2 weken vooraf.
We zien uw kopij met
belangstelling tegemoet.
Dank!
Redactie
De Limburger
zeg het maar…
Door Sjak Planthof
ziekenhuis. Maar, zoals dat toen
ging, moest ik na mijn trouwen stoppen
met voltijds werken. Ook vanwege
de kinderen. Ik wilde wel iets
te doen hebben en ben cursussen
kunstnijverheid gaan volgen in
Maastricht, en goud opleggen in
België. Daarna ben ik een aantal
uren per week les in handenarbeid
gaan geven op de lagere school in
Moorveld. Die heet nu Ondersteboven.
En ik richtte een jeugdvereniging
op, met iedere week activiteiten.
Sindsdien heb ik altijd geknutseld.
Het geeft me veel voldoening.”
Hoe komt u aan het krantenpapier?
„Sinds ons trouwen in 1964 waren
mijn man en ik geabonneerd op De
Limburger. Heerlijk lezen bij de koffie.
Zonder krant is het niet gezellig.
Nu ik na zijn overlijden alleen ben,
wordt het wel een beetje duur. Ik
moet op de kleintjes letten, daarom
heb ik nu enkel de zaterdagkrant,
van papier. De overlijdensadvertenties
lees ik intensief. Ik kom niet
meer overal, en ik vind het belangrijk
om te weten of mijn generatiegenoten
nog leven. Die kring wordt
op mijn leeftijd steeds kleiner.”
Hoe belangrijk is de dagbesteding in
de hoeskamer voor u?
„Ik kan dat absoluut niet missen. We
zijn met zo’n dertig vrouwen en zes
mannen. Het is heel leuk om met elkaar
te kunnen praten, in een goede
sfeer, geen geroddel. Zo onderhoud
ik contact met mijn dorpsgenoten.
Bezig zijn houdt me fit. Enkel televisie
kijken is niet goed. Ik werk nog
steeds in de tuin, hoewel een
schoonbroer tegenwoordig het gras
voor me maait. Eens per week heb ik
huishoudelijke hulp, van een Filipijnse.
En ik rij nog auto. Naar mijn
zoon in Roermond is me echter te
druk op de autoweg. Dan denken de
mensen ‘Wat doet zo’n oude vrouw
nog in een auto?’. Naar mijn dochter
in Stein gaat nog wel.”
Hoe kwam u op het idee?
„Met ouderen komen we elke week
samen in de Hoeskamer Gäöl biej-ein,
in de Kollekamp in Moorveld, om te
praten en om samen dingen te doen.
Marleen Cuijpers begeleidt ons en
geeft les in knutselen. Haar hond
Lieske kruipt altijd bij mij op schoot.
Ik wilde haar verrassen, en begon
thuis haar hond na te maken, opgetrokken
uit krantenpapier. Ik wilde
het nog verven, maar Marleen zei:
niet doen, het is mooier als het krantenpapier
nog te zien is. Ik zit nu ook
weer te knutselen.”
Waar komt uw creativiteit vandaan?
„Als jonge vrouw werkte ik in het
Dinie Vrancken met de
hond, gemaakt van De
Limburger, en hondje
Lieske dat model stond.
Foto Jean-Pierre Geusens
Op zo’n stembureau is een zogenaamd
‘prokkelduo’ actief; een persoon
zonder en een persoon met
(licht) verstandelijke beperking.
De vrijwilligers met een (licht) verstandelijke
beperking verrichten
vaak dezelfde taken als de andere
vrijwilligers, met het enige verschil
dat ze zo nodig begeleid worden.
Stichting Prokkel spreekt van ‘goed
nieuws, want op deze manier wordt
de samenleving steeds inclusiever.’
Marian Geling, landelijk projectleider
van stichting Prokkel, is verheugd
over de toename van de inclusieve
stembureaus. „Na een pilot
twee jaar geleden en een succesvolle
editie bij de gemeenteraadsverkiezingen,
zijn er dit jaar veel meer
stembureaus bijgekomen. Voor de
meer dan één miljoen mensen in Nederland
met een licht verstandelijke
beperking is dit heel belangrijk.
Niet alleen worden ze zo meer betrokken
bij dit democratische proces,
ook zorgt het voor meer ontmoetingen
tussen mensen met en
zonder verstandelijke beperking.”