Woensdag 01. 03. 2023 3
REGIO
In en oet de sjtad
Sjra Puts
Column
Klootzakken
Vergeef me de onparlementaire
kop boven dit stukje maar ik kan
er echt niks beters voor verzinnen.
En nee, ik ga niet roepen dat het
vroeger allemaal beter was, en ja
vroeger gebeurden er ook dingen
die eigenlijk niet konden. Maar
welke doorgedraaide frikandel
haalt het in zijn of haar hoofd om
bij een restaurant een vuurwerkbom
door de brievenbus te gooien?
Waaruit bestaat het onmetelijke
vastelaovesplezier door een Grieks
restaurant zodanig te verbouwen
dat de eigenaren moet sluiten
omdat er niet meer gewerkt kan
worden? ‘Ja we weten vooraf al dat
we alle peper- en zoutvaatjes weg
moeten halen omdat ze daarmee
gaan gooien.’ Hallo Schwarzenegger,
durf je wel? Goed, nu hebben
we de Griek in de poetsstand
gekregen en de vuurwerkbom
afgeleverd, dan laat ons nu maar
eens naar de kermis gaan. Wat, de
rolluiken zijn dicht? Dan breken
we die toch even open! En kijk,
daar staan speelautomaten. Daar
kunnen we mooi onze vastelaoveskas
mee aanvullen. Ondertussen
molesteren we de kermisverlichting,
nu we er toch zijn. Er zijn
gelukkig camerabeelden van, dus
ik hoop dat het ‘heldenregiment’
dat dit flikt snel gevonden wordt.
De grote finale van de Remunjse
optocht moest het ook nog ontgelden.
De Thijs Bingen Trofee voor
de meest opvallende deelnemer
Roermond
Eddy van der Ley
interviewt Wim Kieft
Voormalig topvoetballer Wim Kieft
wordt zaterdag 4 maart in ECI Cultuurfabriek
in Roermond geïnterviewd
door Eddy van der Ley. Na de
Kopbal heet het programma, dat om
20.00 uur start. Na zijn succesvolle
profcarrière kende Kieft (43 interlands)
een heel wat minder glansrijk
(privé)leven. Een cocaïne- en drankverslaving
zorgde voor leugens,
schulden, schaamte en eenzaamheid.
Maar hij vond een weg terug.
Reserveren via de website van ECI Cultuurfabriek.
Wim Schulpen in café
Du-Pont waar hij elke maand
met oud-collega’s het glas
heft. Foto dick holthuis
onze verslaggever
Door Redactie
‘Na halve eeuw nog geen zin
om met schrijven te stoppen’
Bij de verhalen in VIA staat vaak een
naam. Toch zal menig lezer zich wel
eens afvragen wie die mannen en
vrouwen zijn, die interviews en
foto’s maken voor onze weekkrant.
Daarom stellen wij hen aan u voor.
Deze week is Wim Schulpen onze
verslaggever.
Wie ben je en wat doe je voor de
krant?
„Ik ben Wim Schulpen, geboren en
getogen in Roermond. Ik heb 34 jaar
als journalist bij De Limburger en
voorloper Maas- en Roerbode gewerkt.
Op zestigjarige leeftijd ging
ik met pijn in het hart vervroegd
met pensioen, want als gevolg van
de fusie tussen De Limburger en het
Limburgs Dagblad moesten de oudste
‘letterknechten’ met een goede
pensioenregeling de aftocht blazen.”
Hoe ben je als schrijver bij VIA
terechtgekomen en doe je daarnaast
nog ander werk?
„Direct na pijn pensionering ging ik
als freelancer aan de slag bij de
Maas- en Roerpost, een weekkrant
van De Limburger die later door
A&C Media werd uitgegeven onder
de naam Zondag Nieuws. Toen Mediahuis
Limburg de uitgever werd,
ging in de hele provincie de VIA verschijnen.
Zodoende roer ik inmiddels
al ruim een halve eeuw de pen.
Dat doe ik trouwens ook als vrijwilliger
bij zorginstelling Camillus,
waar ik voor het maandblaadje
Roersjträötje actief ben. Daarnaast
heb ik voor het jaarboek Spiegel van
Roermond van de Stichting Rura de
nodige artikelen geschreven. En bij
het honderdjarig bestaan van fanfare
Sint Laurentius in Leeuwen
mocht ik in opdracht van het muziekkorps
een boek over de historie
van de vereniging schrijven.”
Welk interview van de afgelopen
jaren is je het meest bijgebleven en
waarom?
„Dat was toen ik voor ‘Na de dienst’,
een serie over het lot van kerken die
niet meer als godshuis dienst doen,
in contact kwam met de Ospelse zakenman
Thijs Hendrix en zijn zus
Rian. Na onttrekking aan de eredienst
had Thijs, een zeer gelovige
katholiek, in Weert de Fatimakerk
en de Paterskerk gekocht. Hiermee
wilde hij voorkomen dat de gebouwen
onder de slopershamer gingen
vallen of een woonfunctie zouden
krijgen. Thijs gaf de twee kerken
voor sociale, educatieve, culturele
en maatschappelijke activiteiten terug
aan de Weerter gemeenschap,
waarbij Rian het management van
beide gebouwen op zich nam. De bevlogenheid
en gemeenschapszin
van deze twee mensen heeft veel indruk
op mij gemaakt.”
Is het moeilijk om aam onderwerpen
voor verhalen te komen?
„Dat valt best mee als je veel met
mensen praat en goed in de gaten
houdt wat er om je heen gebeurt.
Meestal werk ik in opdracht van de
VIA-redactie voor series of interviews
met interessante mensen uit
de regio Roermond en Weert.”
Wat wil je tot slot nog kwijt?
„Tijdens mijn jaren bij De Limburger
zag ik de journalistiek als een vak
dat je op onregelmatige werktijden
beoefent om in je levensonderhoud
te voorzien, met als prettige bijkomstigheid
dat je veel onder de mensen
komt en dus niet op een kantoor tussen
vier muren verpietert. Na mijn
pensionering kwam ik erachter dat
schrijven een erg leuke hobby is. Zodoende
heb ik ook na een halve eeuw
nog geen zin om met schrijven te
stoppen.”
werd zomaar even van de bühne
gestolen. Links en rechts hoorde ik
al geluiden in de zin van: ‘Ach ja
het zijn jongeren, die hebben wat
veel gedronken. Heb jij vroeger
nooit iets uitgevreten?’ Ik was
zeker niet het braafste jongetje van
de klas met een smetteloos
matrozenpakje aan. Maar deze
excessen zijn van een buitencategorie.
Ze hebben niks met vastelaovend
te maken en sterker nog: ze
geven vastelaovend een slechte
naam. Het ergste vind ik nog dat
er geluiden klinken die dit het
nieuwe normaal vinden. Is het niet
en wordt het niet wat mij betreft.
Moet je dan als restauranteigenaar
beveiliging voor de deur gaan
zetten? Of zou ouderwetse sociale
controle ook al helpen. ‘Als je er
iets van zegt heb je zo een mes
tussen je ribben’, is een veelgehoord
argument. En ik kan niet
eens ontkennen dat je die kans
loopt als je de zaak netjes wil
houden. Maar toch. In zijn boek
Invloed spreek Robert Cialdini
over groepsbeïnvloeding. Als
groepen raddraaiers elkaar
beïnvloeden moet wij als ‘fatsoenlijke
mensen’ dat toch ook kunnen
doen? We springen als Nederlander
altijd in de bres als er ergens
op de wereld iets gebeurt. Ik zeg:
waarom nu niet helpen? Wie pakt
de handschoen op en zet een actie
op touw? En ja, ik blijf bij mijn kop
boven deze column. Klootzakken,
dat zijn het.
REAGEREN?
redactieroermond@delimburger.nl
Heythuysen
Cantate van Bach
in de Nicolaaskerk
Koor, orkest en solisten van Bach
Cantates Heythuysen brengen zondag
5 maart vanaf 19.30 uur cantate
BWV 12 Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen
van Bach ten gehore in de Nicolaaskerk
in Heythuysen. Dirigent
Luc Jakobs start met een korte uitleg
over de cantate. Daarna studeert hij
samen met het publiek het slotkoraal
in. Vervolgens begint de uitvoering.
De entree is gratis, een vrijwillige bijdrage als
tegemoetkoming in de kosten wordt op prijs
gesteld.
INFODAG MBO 9 MRT. ’23 Zo echt kan leren zijn