Ontdek de Zorg 17 maart 2022 Vitaal en Gezond 11
Wat onverklaarbaar gedrag leek, bleek dementie. Ria Nijssen kreeg
de diagnose Alzheimer na een lange periode vol agressief gedrag,
psychoses en een zelfmoordpoging. “In de Lückerheide kwam
mam eindelijk tot rust”, vertelt dochter Hélène Claessens dankbaar.
Ria begint spontaan te zingen: “Geneet van ‘t leave, zolang este
kins...”
Hélène kijkt liefdevol naar
haar moeder, die vrolijk verder
zingt. Samen zitten ze aan
een tafel in het restaurant van
de Lückerheide in Kerkrade,
onderdeel van MeanderGroep
Zuid- Limburg, en genieten ze
van koffi e met vlaai. Dit is nu
Ria’s thuis. Ze krijgt hier alle zorg
die ze nodig heeft. De hele dag
is ze bezig met allerlei activiteiten.
“Op maandag sla ik op de
dikke trom! Ik ga naar gymnastiek
en zingen. Op dinsdag doen
we klanken, dan denk ik dat ik
een boswandeling maak. Dan
ga ik zingen en heb ik klassieke
muziek”, somt Ria opgewekt
op. Het klinkt als een kind dat
opgetogen vertelt over wat het
heeft meegemaakt. De 76-jarige
dame ziet er kleurrijk en tot in
de puntjes verzorgd uit met haar
gebreide trui, mooie sieraden en
de nagels strak in de lak. “Elke
week een ander kleurtje”, lacht
Hélène. “Ze wordt hier goed
verwend.” Ria is weinig op haar
kamer, daar is ze voornamelijk
om te slapen. Haar leven speelt
zich af in en om de Lückerheide.
Ze heeft haar vaste taken, zoals
het inruimen van de vaatwasser
en het afnemen van de tafels
in het restaurant. Bewoners van
deze beschermde woonvorm
mogen vrij naar buiten en gaan
ook regelmatig, onder begeleiding,
op stap. “Op vrijdag gaan
we naar de hertjes!”
Wat een verschil met enkele
jaren geleden. “Mam ging hele
rare dingen doen. Dan zei ze: ‘ik
heb geen handdoeken meer’
en kocht vervolgens voor 100
euro aan handdoeken en ondergoed
bij Zeeman. Ze is een
paar keer volledig doorgedraaid
en viel dan fl auw. Ook kreeg
ze waanvoorstellingen, dacht
dat ze werd afgeluisterd. Mijn
vader wilde het niet inzien, maar
ze was ziek.” In eerste instantie
werd Ria opgenomen bij
Mondriaan en kreeg behandelingen
voor haar psychoses. Het
vreemde gedrag bleef echter.
Gelukkig werd vier jaar geleden
de diagnose Alzheimer gesteld.
“Waarschijnlijk speelde dat ook
eerder al mee. Sinds mam in de
Lückerheide woont is ze stabiel.
Ze is niet alleen kinds geworden,
maar ook een pittige tante. Ze
kan best uitfl ippen. Agressief is
ze echter niet meer. Ik denk dat
vooral het activiteitenprogramma
een positief eff ect heeft. Dat
was er in de tijd van Mondriaan
niet, wellicht ging ze zich daardoor
vervelen. Uiteraard heeft ze
ook de nodige medicatie.”
Als ik loop te dwalen
Wijs jij mij dan de weg?
Als ik niet op woorden kom
Vul jij dan aan wat ik zeg?
Glimlach je naar me?
Raak je me voorzichtig aan?
Neem je me mee op pad?
Herinner je me aan mijn bestaan?
Als ik niet meer mezelf ben
Behandel je me dan nog als mens?
Wil je langs blijven komen?
Eigenlijk is dat mijn grootste wens.
Ik ben mijn moeder kwijt
Hoewel Ria leeft en Hélène
regelmatig tijd met haar doorbrengt,
is ze haar moeder kwijt.
“Ik kan haar niet meer op die
manier bereiken. Als ik het
zelf moeilijk heb, mijn vader is
enkele jaren terug overleden,
mis ik dat ik het daar niet meer
met haar over kan hebben. Ze
heeft ook verdriet, maar snapt
mijn verdriet niet meer. Vroeger
zei ze dan: Alles kump good. Die
wederkerigheid, die is weg.” De
rollen zijn nu eerder omgekeerd.
De 53-jarige planner is mantelzorger
en daardoor eerste
verantwoordelijke voor haar
moeder. “Ik doe de was voor
haar. Dat kan ook hier, maar ik
vind dat fi jn om te doen. Verder
regel ik haar geldzaken, zorg ik
dat ze goed gekleed blijft en
voldoende verzorgingsproducten
heeft. De lichamelijke verzorging
gebeurt volledig door
het zorgpersoneel hier.”
“Ik ben erg gelukkig hier”,
zegt Ria plots en kijkt me aan.
Dan zinkt ze diep weg in haar
gedachten. Het interview heeft
haar duidelijk vermoeid, maar ze
vond het geweldig. ‘Ik kom in de
krant’, vertelde ze iedereen die
het horen wilde.
Tekst: Katja Waltmans
Beeld: Arnaud Nilwik
‘Ik ben heel gelukkig hier’
“Sinds mam in de Lückerheide woont is ze stabiel.
Vooral het activiteitenprogramma heeft een positief
eff ect”
Hélène Claessens
Hélène Claessens en haar moeder Ria Nijssen