woensdag 16. 03. 2022 REGIO 5
Rian Schonkeren gefotografeerd tijdens de wekelijkse eredienst van Eritrese gelovigen. FOTO JEROEN KUIT
‘Het ene geloof ging eruit en
het andere kwam er weer in’
tieve, culturele en maatschappelijke
activiteiten. In 2019 keert alsnog
een stukje religie in het voormalig
bedehuis terug, als de EritreesOrthodoxe
Tewahedo Kerk er neerstrijkt.
Beppie Kraft
„Tussen de 400 en 500 statushouders
uit Eritrea houden hier elke
zondag hun gebedsdienst, zodat de
kerk toch nog een link met religie
heeft, wat wij als katholieke familie
belangrijk vinden. Maar hier vinden
ook activiteiten plaats van meer wereldse
aard, zoals concerten. Zo
heeft Beppie Kraft hier eens gezongen
voor 500 sjoenkelende mensen,”
zegt Rian SchonkerenHendrix,
projectmanager van het Fatima
Huis en zus van de eigenaar van het
kerkgebouw.
De Apostelen
Met subsidie van de gemeente
Weert en de Provincie voor een opknapbeurt
van het al vier jaar leegstaand
gebouw is de familie Hendrix
De Fatimakerk
in
vroeger
dagen.
FOTO
GEMEENTEARCHIIEFF
WAAT E WAER
COLUMN
Stemming
MAASNIEL
WEERT Oud-huisarts Pieter van
de kerk gaan exploiteren. Rian:
„Daarnaast hebben wij de steun van
vijftien actieve vrijwilligers die in de
periode van mei tot september elke
donderdagmiddag de kapel in het
kerkgebouw voor bezoekers geopend
houden en zich gekscherend
De Apostelen noemen. Zij hebben
destijds ook alle kerkbanken, die
qua opstelling uniek zijn, opgeschuurd
en opnieuw gelakt. Het
kerkgebouw is een gemeentelijk
monument, maar ik weet zeker dat
het ooit de status van rijksmonument
krijgt.”
NA DE DIENST
DOOR WIM SCHULPEN
Na de dienst’. Door het teruglopend
aantal gelovigen zijn al heel wat kerken
gesloten in Limburg. Soms worden
ze gesloopt, maar de meeste
krijgen een wereldlijke bestemming.
Van museum tot sportschool.
VIA portretteert een aantal aan de
eredienst onttrokken kerken in een
serie over stenen met een oude ziel
en een nieuw geloof. Deze week: de
Fatimakerk in Weert.
In 1948 ontstaat in het gebied Molenveld
de wijk Fatima. In datzelfde
jaar wordt er de parochie Onbevlekt
Hart van Maria opgericht, met
Frans Ehlen als bouwpastoor. Nadat
van 1949 tot 1955 gebruik is gemaakt
van een noodkerk, vindt in
maart 1955 de inzegening plaats van
de nieuwe parochiekerk die in de
volksmond Fatimakerk gaat heten.
Dat het godshuis op de lijst van gemeentelijke
monumenten komt te
staan, is indirect te danken aan pastoor
Ehlen. Want hij is het die voor
het ontwerp van de kerk de architect
Pierre Weegels in de arm
neemt. Deze zet een gebouw neer
dat zowel aan de buiten
als binnenkant
zeer bijzonder is. Zo worden de
aan 800 gelovigen plaatsbiedende
kerkbanken in een waaiervorm opgesteld
en de achterwand van het
priesterkoor verfraaid met een
door Hugo Brouwer uit negen soorten
marmer vervaardigd mozaïek.
Naar verluidt is dit 255 vierkante
meter grote kunstwerk het grootste
mozaïek van Nederland. Een andere
blikvanger is het glas in lood van
Charles Eyck.
Tewahedo Kerk
Begin 2010 besluit het Bisdom
Roermond de kerk te sluiten in verband
met het sterk teruggelopen
aantal praktiserende parochianen.
In maart 2014 wordt bekend dat de
kerk is gekocht door de Ospelse ondernemer
Thijs Hendrix. Hij gaat
het gebouw onder de naam Fatima
Huis gebruiken voor sociale, educa‘
Oproep!
Bewaart u zelf een bijzondere herinnering
aan een van de godshuizen
die in deze serie langskomen?
Of is er volgens u een kerk die absoluut
niet in deze serie mag ontbreken?
Laat het ons weten via:
noordmidden@
delimburger.nl
der Heijden overleden
Oudhuisarts
Pieter van der Heijden
van groepspraktijk Het Raadhuis in
Maasniel is vorige week dinsdag 8
maart na een kort ziekbed op 66jarige
leeftijd overleden.
Pieter van der Heijden nam de praktijk
aan de Raadhuisstraat in Maasniel
in 1984 over. Naast zijn werkzaamheden
aldaar was hij 32 jaar
lang via de universiteit in Maastricht
actief als opleider van huisartsen.
Coronazorg
Van der Heijden is altijd nauw betrokken
geweest bij de gezondheidszorg
en huisartsenzorg in
Midden Limburg. Hij heeft zich actief
ingezet voor de oprichting van
de Huisartsenpost (HAP) en de
Spoedpost (Huisartsenpost en eerste
hulp). Tijdens de coronacrisis
heeft hij zich ingezet in het corona
crisisteam van de Huisartsenpost,
huisartsen Midden Limburg en het
Laurentius Ziekenhuis. Hier viel
onder andere de coördinatie van coronazorg
en overige zorg onder alsook
het opzetten van het corona hotel
en de ‘vieze’ huisartsenpost in de
Oranjerie onder.
Positief
Van der Heijden is tijdens zijn ziekte
altijd positief geweest. Hij was dan
ook heel erg teleurgesteld dat zijn
ziekte het uiteindelijk won van de
Pieter van der Heijden.
FOTO PRIVÉ
zorg. Veel te snel werd duidelijk dat
de kansen op herstel verdwenen.
Het is dan ook erg bitter dat de gezondheidszorg
waar hij zich zo voor
heeft ingezet, zo weinig kon bieden
en dat hij niet de kans heeft gekregen
om te genieten van zijn welverdiende
pensioen, zo laat de familie
weten. In de periode rond Kerstmis
en Nieuwjaar heeft hij nog volop genoten
van zijn geliefde Oostenrijk,
samen met zijn gezin.
Zijn dochter Britt heeft Pieter van
de Heijden per 1 januari 2022 opgevolgd
in de groepspraktijk in Maasniel.
De afscheidsdienst van de oudhuisarts
heeft afgelopen dinsdag
plaatsgevonden.
FRITS NIES
En daar niet zelden met ruzie
vertrokken of verjaagd dan wel
wegens incompetentie niet aan de
bak gekomen. De lokalo’s dus als
vergaarbak van politieke mislukko’s
en opportuno’s. Ze zweren hun
ideologie af en zijn niet meer
confessioneel, liberaal, door rode
rozen of tomaten bewogen.
Sommigen zien zelfs in dat er geen
‘liberale lantaarnpalen’ bestaan,
maar wel cliëntelisme, met ‘korte
lijntjes’ en ‘oog voor wat er leeft’.
Ze wijden zich aan ‘het dichten
van de kloof tussen politiek en
burger’. Politici dus die de burger
gaan redden van de politici; het
klinkt als een aanbod van Jehova’s
getuigen om colportage tegen te
gaan. Waarom richten we dan niet
gewoon per gemeente een efficiënt
ombudsloket in?
Nee, door alle omzwervingen rond
de macht zijn veel lokalo’s gehospitaliseerd
geraakt aan de vergadertafel;
gefocust op het formele
proces: lullen als leidmotief.
Hierdoor vergt de gemiddelde
raadsvergadering al meerdere
agendadagen, plus het uiterste aan
lijdzaamheid van de publieke
tribune. Daar komt hier en daar
nog heel veel verloren tijd bij door
in een verziekte bestuurscultuur
te vergaderen over een verziekte
bestuurscultuur. Of door wethouders
op het pluche te houden die
niet eens in staat zouden zijn om
voor de koffie te zorgen. Alles voor
de stemming.
Aan het weer zal het vandaag niet
liggen. Althans, wat de opkomst
voor de verkiezingen betreft. Maar
voor het overige geldt; ’t waer es
good, mer de minse dauge neet. En
dit laatste geldt met name voor
veel verkiesbare mensen. Na vele
eeuwen oefenen met het voor
velen nog steeds veelbelovende
concept democratie struikelen we
op lokaal niveau nog voortdurend
over de goede bedoelingen waarmee
de weg naar de parlementaire
hel geplaveid is. Scannend langs de
lijsten met kandidaten die zich
naast vrijwilligheid verbonden
weten door het plichtsbesef ‘iets te
willen betekenen’, zie ik dat dit
lovenswaardig streven voor veel
kandidaten al gerealiseerd zou zijn
door zich simpelweg niet te
kandideren. Democratische
vertegenwoordiging lijdt op lokaal
niveau anno 2022 helaas nog
steeds aan dezelfde handicap als
het gemiddelde personeelsbestand
in de horeca: zij die kunnen, willen
niet en zij die willen, kunnen niet.
Uiteraard met inclusiviteitsrespect
voor de enkele positieve
uitzondering.
Wat ook niet te stoppen lijkt, is de
uitdijende vlek van ‘lokale partijen’.
De opmars komt in Nederland
nu al voorbij de veertig procent.
Het grappige en tegelijkertijd
treurige van deze lokalo’s is dat ze
vaak gewoon landelijk van CDA,
VVD, PvdA, SP enzovoorts zijn.
REAGEREN?
f.nies@me.com