woensdag 24. 03. 2021 REGIO 5
Hay en Jo hebben een kwart
miljoen lege suikerzakjes
Hay Slabbers toont een klein deel van de gezamenlijke collectie. FOTO LÉ GIESEN
Wie op zoek is naar een wapenafbeelding
van een verdwenen
Nederlandse gemeente, heeft
grote kans dit tegen te komen in de
immense suikerzakjesverzameling
van Jo Hunnekens uit Maasbree en
Hay Slabbers uit Sevenum. Hun
gezamenlijke collectie omvat
inmiddels bijna 250.000 zakjes
voor losse suiker en wikkels voor
geperste klontjes.
Roermonds Kruiswegpark
in uitzending BinnensteBuiten
de camillianen. Paul Schreur vertelt
over de camillianen, de orde
waartoe ook hij behoort. Deze orde
richt zich vooral op zorg in Kasteel
Schöndeln, waar Schreur als éénjarige
al een paar maanden met zijn
ouders en broers en zussen heeft gewoond
tijdens de hongerwinter.
Vanaf 1983 is hij hier permanent komen
wonen en werken.
De uitzending van BinnensteBuiten is te zien
op 1 april via NPO 2 vanaf 18.45 uur. Later op
de avond, vanaf 20.30 uur, is op NPO1 bij de
KRO/NCRV The Passion te zien die opgenomen
is in Roermond.
Carl Lücker vertelt in de uitzending
over de kruisweg die verbeeld is
door zijn opa, de beeldhouwer Karel
Lücker. Bij enkele staties komen de
beelden van Carls familieleden die
daarvoor gefigureerd hebben ‘tot
leven’. Math de Ponti vertelt op zijn
beurt over de natuurlijke aspecten
en de betekenis die het Kruiswegpark
nog steeds heeft voor bedevaartgangers
en bezoekers uit alle
windstreken. Lücker en De Ponti
zijn oude buren en wonen nog
steeds aan de Parklaan.
Tijdens deze uitzending op Witte
Donderdag is er ook aandacht voor
Het televisieprogramma BinnensteBuiten
van de KRO/NCRV besteedt
op Witte Donderdag 1 april
aandacht aan het Roermondse
Kruiswegpark. In augustus 2020
was het 100 jaar geleden dat het
park werd ingezegend en geopend.
Het Kruiswegpark aan de Parklaan
bestond in 2020 honderd jaar. Veel
bomen in het park zijn dus al een
eeuw oud. De variatie aan planten
en de typische opbouw van het park
met zijn kruisweg en staties waar de
Mariaverering wordt uitgebeeld,
maakt het park tot een meditatieve
plek midden in de stad.
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
Normaal
ECHT
Bestuurswissel Edith Stein
Stassen treedt op 1 april terug
als voorzitter van de Stichting Dr.
Edith Stein Echt. Ze wordt opgevolgd
door Katinka MuijresPereij.
Carl Lücker (rechts) bij een van de staties in het Roermondse Kruiswegpark.
FOTO MATH DE PONTI
ting Dr. Edith Stein Echt is door
Stassen nationaal en internationaal
op de kaart gezet.
Eveneens treedt per 1 april vicevoorzitter
Ton van Vugt af. Hij zal
zijn taken overdragen aan en aalmoezenier
Mattie Schlangen. Zowel
Stassen als van Vugt blijft wel
lid van de stichting.
ROERMOND
Jen Stassen was vijfentwintig jaar
het boegbeeld van de Echter stichting.
Ze was actief als voorzitter en
secretaris en stak vele vrijwillige
uren in haar levenswerk. De StichJen
kwam van een restauranthouder in
Philadelphia genaamd Mr. Partridge.
De oudste exemplaren die Jo en
Hay in hun bezit hebben, zijn van
net voor de oorlog, waaronder de
wikkels van de Nederlandse Spoorwegen.
‘12 cent’ luidt het opschrift.
„Dat was de prijs voor een kop koffie
in de stationsrestauraties destijds,”
weet Hay. Jo: „De leeftijd van
een zakje of wikkel is niet altijd gemakkelijk
te achterhalen, maar een
telefoonnummer kan al iets zeggen.
Oudere zakjes vermelden soms
nog een Knummer.
Daarna kwamen
de netnummers met een ‘0’ als
eerste cijfer. Als je geluk hebt staat
er een datum op, bijvoorbeeld op
zakjes die ter gelegenheid van een
jubileum zijn uitgegeven. Soms
zelfs handgeschreven.”
Een terras met ordinaire potjes
met losse suiker op tafel lopen Jo en
zijn vrouw steevast voorbij. „Dan
gaan we een naar café verderop
waar ze de koffie en thee wel met
bedrukte zakjes of wikkels serveren.
De inhoud ervan is in de loop
der jaren trouwens teruggebracht
van zes naar vier gram.” Per week
besteden Jo en Hay vele uren aan
het sorteren en ledigen van zakjes.
Hun gereedschap bestaat uit een
pincet en een scalpel. „De suiker
sparen we op voor een bevriende
imker. Het is winterkost voor zijn
bijen.”
Bedrukte suikerzakjes worden
steeds schaarser. Hay: „Dat is best
jammer. Van der Valk gaf ieder jaar
tientallen nieuwe zakjes uit. De
grote koffieleveranciers leveren ze
nu met een algemene opdruk. Je
ziet trouwens steeds meer staafjes
met suiker. “
Het tweetal organiseert jaarlijks
een eigen ruilbeurs. De eerstvolgende
is naar verwachting op zaterdag
30 oktober in het Brabantse
Veldhoven. „Daar komen altijd wel
zo’n zestig verzamelaars op af.
Puur om te ruilen, er gaat geen dubbeltje
over de tafel.” De beurs trekt
bezoekers uit heel Europa. „Een
man uit Spanje vloog even op en
neer. Voor de terugreis maakte hij
alle zakjes leeg vanwege het maximale
gewicht voor de handbagage.”
MIJN HOBBY
DOOR PIETER DUIJF
De twee ‘sucrologen’ weten er nagenoeg
alles van. Jo werd een jaar
of dertig geleden gegrepen door het
verzamelvirus. „Het was in de tijd
dat mijn kinderen stickers spaarden.”
Niet gauw daarna kwam hij
Hay tegen op een verzamelaarsbeurs
in Kessel. Hij bewaart de zakjes,
staafjes en wikkels overzichtelijk
in transparante mappen, alfabetisch
op naam van bedrijf en
instelling, terwijl Jo alles op plaatsnaam
en vervolgens op thema heeft
geordend in houten kistjes en zichtmappen.
De eerste suikerzakjes stammen
waarschijnlijk uit 1862. Het idee
zorg en zorgpersoneel. Met als
gevolg overbelasting door Covidpatiënten
van de weinige zorgcapaciteit
die nog resteert: ‘Uw
toegangsbewijzen blijven geldig’.
Met als gevolg dat wij thuis naar
de avondklok zitten te staren met
onze toegangsbewijzen van musea,
theaters, concertzalen, pretparken
en evenemententerreinen.
Ik zie nu omgeschoolde zorgmedewerkers
pendelbusjes besturen
naar en het verkeer regelen bij de
vaccinatielocatie (mooi binnenrijm)
waar ik dagelijks langs
wandel in de hoop dat ik snel
binnen word genodigd. Daar
fungeert omgeschoold horecapersoneel
als gastheer en gastvrouw.
Ook de teststraten draaien op
tijdelijke omscholing. Als al deze
mensen volgens het normaal van
vóór de grote zorguitverkoop aan
het werk zouden zijn in een
dekkend zorgstelsel, namens en
voor ons gereguleerd door de
overheid in plaats van door winst
gedreven zorgverzekeraars, dan
zaten we nu allemaal met Pasen op
een terras.
Ja, ook mijn geduld begint op te
raken. Ik zal niet met ongevaccineerde
wappies gaan ‘koffiedrinken’
rond niet geëvalueerde
winterterrassen om zo de ME en
mijn eigen geloofwaardigheid op
de proef te stellen. Maar deze
lockdown nog een hele zomer thuis
uitzingen met geldige toegangsbewijzen,
dat haal me de koekoek.
We doen er thuis inmiddels
spelletjes mee. Met alle bestelde
kaarten voor uitstapjes die in 2020
niet doorgingen. Eerst verplaatst
naar 2021: ‘Uw toegangsbewijzen
blijven geldig.’ Nu (mogelijk) naar
2022: ‘Uw toegangsbewijzen
blijven geldig.’ Ze zijn al verkleurd
en beduimeld, hier en daar
gescheurd, maar de barcode is nog
leesbaar. We gebruiken ze onder
meer als Algemeen Fonds bij
Monopoly: ‘Ga niet naar Pinkpop,
koop een vakantiehuis en sla een
beurt over’. Ze doen het ook goed
bij kwartetten: ‘Mag ik van jou van
de passiespelen Bachs Matthäus
Passion door de Philharmonie
ZuidNederland.’
Of: ‘Geef mij
Sting, geldig op Bospop 2025.’
Het is net als bij verkiezingen, er
wordt ons met doventolk een
worst voorgehouden die tegen de
tijd van consumptie over de datum
blijkt. Met een beetje (nog meer)
pech wordt het huidige normaal
het nieuwe normaal in de plaats
van het oude normaal dat al niet
normaal was. Het enige verzet dat
ik nu nog heb, zit op mijn racefiets.
Met alle noordenwind tegen ook
niet normaal. En wie kunnen we
dat verwijten? De VVD. Waar
MiddenLimburg
(behalve PVVEchtSusteren
en Roerdalen)
massaal op gestemd heeft. De
neoliberalen hebben ons zorgsysteem
aan de marktwerking
verkwanseld. Met als gevolg het
afstoten van nietwinstgevende
REAGEREN?
f.nies@me.com