TEKST MEYKE HOUBEN BEELD JOHN PETERS MENS
Voilà
17
Twee generaties:
Geen geheimen voor elkaar
“Het is belangrijk om door te zetten. Je moet jezelf niet laten hangen”, betoogt Thea Bakkes. Zij kan het weten, want door
een ongeluk in haar jeugd kon ze vier jaar niet lopen. “Ik moest wel een beroep kiezen dat ik met mijn handen kon doen.”
Als coupeuse had ze vele honderden leerlingen en het naaivirus droeg ze over op haar schoondochter en kleindochter.
Net als haar vermogen om optimaal te genieten van het leven.
“Achter de geraniums zitten lukt
me niet, want ik heb ramen die
doorlopen tot de vloer”, grapt
Thea. Ze noemt zichzelf actief en
dat mag een understatement heten. “Ruim
25 jaar heb ik les gegeven in het modevak.
Naast tal van buitenlandse reizen met mijn
man heb ik met Nicole een ballonvaart
gemaakt. Vóór mijn tachtigste wilde ik graag
met haar in de achtbaan zijn geweest. Dat
was een droom die vorig jaar uitkwam.”
Thea is ook carnavalist in hart en nieren.
“Ik maakte alle ‘pekskes’ voor de kleinkinderen.
Om dit jaar toch een beetje in
carnavalssfeer
te komen, stuurde Nicole
me een appje met de ‘barkrukkenpolonaise’.
Helaas kon vanwege corona ook het OLS
niet doorgaan. Jammer, want normaal
gezien
mis ik geen enkel schuttersfeest.
Bij onze schutterij in Sint Joost word ik
‘
moeder-overste’ genoemd, omdat ik al zo’n
45 jaar de uniformen verzorg.”
Kleindochter Nicole weet niet beter dan dat
oma Thea altijd in de buurt was. Van jongs
af aan fungeerden opa en oma als oppas en
ook nu Nicole zelf moeder van twee kinderen
is, heeft Thea nog steeds de sleutel van
haar huis. “Ik heb nooit geheimen gehad
voor oma”, vertelt Nicole. “En gelukkig zijn
onze kinderen net zo vrij met hun ‘klein
oma’, zoals ze haar noemen.”
Nicole herinnert zich de uitstapjes die ze
samen maakten. “Winkelen in Eindhoven
bijvoorbeeld. Oma kocht altijd meer voor
me dan was afgesproken. Om de gekste
dingen kregen we de slappe lach. En op
de terugreis smullen van de bonbons die
we hadden gehaald.” Tijdens het gouden
huwelijksfeest van haar grootouders, tien
jaar geleden, liep Nicole stage op Aruba.
Dus werd het feest daar gevierd. Met een
helikoptervlucht en een diner aan het
hagelwitte strand. “Fantastisch was het”,
glundert Thea. Op 6 april aanstaande is het
60-jarig jubileum. Thea verheugde zich al
op een groot festijn met dj, lekker eten en
een goede polonaise, maar corona heeft
die plannen gedwarsboomd.
Elke generatie is anders, dus vergelijken
met vroeger heeft weinig zin, meent Thea.
“Kijk alleen al hoe snel de technologie is
veranderd. Ik ben blij dat ik nog heb geleerd
hoe Whatsapp en telebankieren werkt,
maar ik vind het soms jammer dat kinderen
nu vooral achter hun spelcomputer of op
hun telefoon zitten. Sowieso hebben ze
NICOLE OVER THEA:
“Oma is de beste oma, ze
is zorgzaam, staat altijd
voor me klaar en ze geniet
van het leven”
veel meer speelgoed dan wij vroeger. Wij
vermaakten ons met het vouwen en knippen
van papier, speelden in het zand of
maakten een paardje van lucifers.” “Toch
nemen wij de voorbeelden mee die we van
huis uit hebben meegekregen”, vult Nicole
aan. “We overstelpen onze kinderen niet
met prullaria, maar leren ze te genieten van
kleine dingen, zoals een picknick in het bos
of een uitstapje naar het ‘strand’ van Hommelheide.
Daarnaast vind ik het belangrijk
om ze respect en discipline bij te brengen,
net zoals wij dat hebben geleerd.”
Thea knikt goedkeurend. De uitspraken
van Nicole geven nog maar eens aan dat
oma en kleindochter op één lijn zitten.
Waardering hebben voor het kleine, genieten.
En niet uit het oog verliezen dat
“
speciale dingen speciaal moeten blijven”.
THEA OVER NICOLE:
“Nicole is behulpzaam, ze
bakt heerlijke dingen voor me
en ze betrekt me overal bij”