woensdag 20. 04. 2022 5
MAASTRICHT
’Ik pleit voor
meer vrouwen
in het voetbal’
» Vervolg van pagina 3.
Als het laatste fluitsignaal geklonken
heeft, sluit Jacobs zijn ‘toko’ in
de nok van het stadion af. Niet nog
even nababbelen in de businesslounge.
„Licht uit, en deur dicht.”
Wel nog even snacken in de frituur,
op weg naar huis, in Daalhof. „Een
kroketje, frikandel speciaal of bamischijf.”
Vrouwen
Nadat de stadionspeaker bekendmaakte
het rustiger aan te willen
doen, hebben zich ruim zestig belangstellenden
gemeld. „Helaas tot
nu toe enkel mannen. Ik pleit voor
meer vrouwen in de voetbalwereld.
Er was hier al een vrouwelijke
grensrechter, en MVV is bezig met
vrouwenvoetbal.”
Kandidaten moeten stressbestendig
zijn. „Je moet niet in paniek raken
als het licht uitvalt. Naast solist
in je hokje ben je ook teamspeler.”
Netjes praten is een vereiste. „Zowel
in het Mestreechs als in het Nederlands.”
Het vinden van een goede opvolger
is nodig, maar heeft geen haast. „Ik
zou hier honderd jaar willen worden.
Ik moet echter rekening houden
met de gezondheid thuis en met
mijn leeftijd. Het vergt concentratie.
Ging nummer 7 of nummer 9 nu
uit het veld? Ik wil voorkomen dat
MVV zegt: Frans, we moeten eens
praten.”
VAALS
Buddy’s gezocht voor
vluchtelingen Oekraïne
De gemeente Vaals is op zoek naar
inwoners die buddy willen zijn van
vluchtelingen uit Oekraïne.
Een buddy begeleidt vluchtelingen
en beantwoordt vragen die zij hebben.
Dat kan zijn: meegaan naar het
bezoek aan een arts of de Nederlandse
taal en gebruiken te leren.
Het is belangrijk dat je een beetje
Engels kunt spreken.
Reageren kan via email:
oekraine@vaals.nl.
REGIO
BERG EN TERBLIJT
Blindentuin
Zuid-Limburg
weer open
De Blindentuin aan de Kleinstraat
in Berg en Terblijt is weer open.
Esther Crombag in 2019 met
het ontwerp voor de blindentuin.
ARCHIEFFOTO PETER SCHOLS
Claudia Hass leest dochter Tess voor uit haar nieuwe boek. FOTO ROB VAN DEURZEN
REGIO
Boek helpt kinderen én
ouders bij rouwverwerking
boek over verlies moest gaan, maar
dit zorgde voor het laatste zetje.” De
dramatherapeut ging zitten en vond
snel een rode draad voor het boek.
Binnen de kortste keren was het
verhaal geschreven. „Maar ik moet
wel toegeven dat ik er later nog heel
veel aan veranderd heb”, lacht de
schrijfster.
Het kinderboek is bijzonder doordat
het heel concreet is. Iets wat kinderen
nodig hebben om het verhaal
te begrijpen, vertelt Hass. „Ze moeten
iets tastbaars hebben. Ik kan wel
vertellen ‘papa is nu een ster’, maar
dan zeggen ze ‘nee, hij is begraven’.
Ja dan hebben ze wel gelijk.”
Vivi, de overleden vriendin van
Sloompje Slak, gaat in het boek
daarom naar ‘De Lichtwereld’.
Haar lichaam blijft op aarde, maar
haar ziel niet. „Op die manier valt
het makkelijker uit te leggen aan
jeugdigen. Het is niet abstract, het is
echt.”
Haar eigen ervaringen neemt Hass
veelvuldig mee in het boek. „Mijn
ouders overleden allebei in mijn
twintigerjaren. Ik dacht altijd ‘dat
mag echt niet gebeuren, dat red ik
niet’.” Toch gebeurde het wel. Het
zorgde ervoor dat de kindertherapeut
meer op zichzelf moest gaan
vertrouwen. „Normaal belde ik mijn
moeder voor advies, nu moest ik zelf
iets bedenken.” Doordat ze weet wat
kinderen doormaken, kan ze hen beter
begrijpen. Daarnaast is de
schrijfster ook in staat om de ouders
uit te leggen wat de kinderen ervaren.
„Ik ben ook wel eens verdrietig.
Kinderen snappen dat veel meer
dan een saai verhaal met uitleg.”
Doordat ze zich kwetsbaar opstelt
en ervaringen deelt, stellen kinderen
zichzelf ook open.
Volgens Hass is een overledene niet
opeens weg na de dood. Ze vertelt
dat je nog altijd contact kunt maken
met diegene. „Vroeger geloofde ik
daar niet in. Maar ik heb het zelf wel
vaak gemerkt, en dat terwijl ik heel
nuchter ben.” Lampen die opeens
aangingen of een koude wind terwijl
de deur dicht was. Het was allemaal
niet te verklaren. „Maar onderzoeken
sluiten aan bij mijn bevindingen.
Je ziel overlijdt niet.”
„Het is een andere kijk op verlies”
vertelt schrijfster Claudia Hass
(38). Onlangs kwam haar tweede
kinderboek uit. ‘Sloompje Slak,
knipoog van de sterren’ gaat over
rouw en rouwverwerking. Haar
nieuwe boek biedt kinderen én
ouders troost bij het overlijden van
een dierbare.
DOOR TIM VAN SINTFIET
De schrijfster wil met het boek
angst voor de dood wegnemen. Op
een laagdrempelige manier worden
de jonge lezers meegenomen in het
sterfproces. „We hoeven namelijk
niet bang te zijn. Je belandt niet opeens
in een zwart gat.”
Hass kwam door haar werk als kindertherapeut
op het idee om het
boek te schrijven. „Het is ontstaan
uit noodzaak door ervaringen van
mij en collega’s bij het begeleiden
van kinderen bij ingrijpende verlieservaringen.”
Toen ze een gezin hielp
waarin het kind was overleden, vielen
alle puzzelstukjes samen. „Ik
wist eigenlijk al dat mijn tweede
STRUINHEUKSKE
‘Een ooievaarsnest brengt geluk’
Ooievaars of uivers schijnen niet
trouw aan elkaar te zijn, maar wel
aan het nest. Dat verklaart waarom
sommige ooievaarspaartjes lang bij
elkaar blijven. Er broeden 1300 tot
1500 paren ooievaars in Nederland.
In Limburg worden ze als incidentele
broedvogels omschreven.
Ze nestelen op plateaus, zoals door
de mens gemaakte horizontale
nestwielen. Ooit, toen de ooievaars
bijna verdwenen waren uit Nederland,
werden ze teruggefokt in de
zogeheten ooievaarsdorpen en buitenstations
zoals in Zegveld in de
provincie Utrecht en Groot Ammers
in ZuidHolland.
Ze leggen gemiddeld
drie tot vijf eieren, die 33
dagen worden bebroed. Omdat ze
bij het tweede ei al beginnen te broeden
komen de jongen met tussenperiodes
van één of twee dagen uit het
ei.
Ik las dat bij onderzoek van hun
braakballen en maaginhoud gebleken
is, dat hun voedsel bestaat uit
regenwormen, slakken, sprinkhanen,
kevers, mollen, kikkers en vissen,
maar soms ook jonge weidevogels.
Als twee ooievaars elkaar op
het nest begroeten en hun liefde verklaren,
gebeurt dat met spectaculair
snavelgeklepper. Dat gaat in
combinatie met een indrukwekkend
baltsritueel, waarbij ze de snavel
achterover in de nek buigen.
Enkele weetjes over de ooievaar. Ze
brengen geluk: een huis met een
ooievaarsnest op het dak, zou geen
onheil treffen. Om de ooievaar te
verleiden een nest op hun huis te
maken, bouwden mensen op hun
dak alvast een soort platform. Dat
ooievaars geassocieerd worden met
baby’s komt waarschijnlijk doordat
ze ook wel op schoorstenen hun nest
bouwen. Het huidige wapen van
Den Haag toont nog steeds de ooievaar
met een paling. Het diploma
van een kraamverpleegster noemde
men ‘een ooievaartje’.
Om de week tekent columnist en
natuurliefhebber Piet Schuttelaar
een verhaal op vanuit zijn natuurhuisje.
Deze week vertelt hij over
de ooievaar.
Ooievaars op hun nest. FOTO PIET SCHUTTELAAR
DOOR PIET SCHUTTELAAR
De Blindentuin ZuidLimburg
is
een initiatief van Esther Crombag,
die sinds haar elfde levensjaar volledig
blind is. Als kind bezocht Crombag
met haar moeder een blindentuin
in Engeland. Een belevenis die
de voormalige wielrenster altijd is
bijgebleven. „Ik was pas blind. Zo
maar, van de ene dag op de andere.
In die tuin merkte ik voor het eerst
hoe belangrijk de andere zintuigen
worden als je opeens niets meer
ziet”, vertelde ze in een interview
met De Limburger.
Het idee om ook hier ooit zo’n blindentuin
te creëren, heeft haar daarna
nooit meer losgelaten. Ruim dertig
jaar later, in 2019, ging de aanleg
van start. ‘In de tuin staan ruiken,
voelen, proeven en horen centraal’,
vermeldt de website van Blindentuin
ZuidLimburg
onder meer.
‘Alle zintuigen worden geprikkeld,
waarbij het zien een ondergeschikte
rol speelt. Bij het betreden van de
tuin word je omringd door een geur
van bloemen en fruit. Langs geleidelijnen
word je blindelings of geblinddoekt
door de tuin geloodst. Lopend
op de tast kom je langs diverse wanden,
planten, bomen en sculpturen.’
Info: www.blindentuinzuidlimburg.
nl. Bezoekers
kunnen de Blindentuin gratis bezoeken
of een gratis rondleiding aanvragen. Een
bijdrage ten behoeve van het onderhoud is
altijd welkom.