Woensdag 03. 05. 2023 7
Midden-Limburg
Ook na veertig jaar geniet Jack van het fluiten
SPEKTAKE LMUSICAL MET MUZIEK VAN ROWWEN HÈZE | SLECHTS 20 KEER TE ZIEN!
19 juli t/m 20 augustus | Tegelen
HETWASZONDAGINHETZUIDEN.NL
RENÉE
VAN WEGBERG
BUDDY
VEDDER
HEIN
VAN DER HEIJDEN
SPORT
„Het gaat snel, hè?” Dat zegt Jack
Stroek op het feit dat hij al vier decennia
handbalscheidsrechter is.
Als 26-jarige begon hij destijds met
fluiten doordat er bij zijn club Megacles
te weinig scheidsrechters waren.
„Dat was een jaar voordat de
club met Quick en Weert’77 overging
in handbalvereniging Rapiditas”,
herinnert Stroek zich nog. In
de jaren daarna werkte de Weertenaar
zich op naar een hoger niveau,
tot net onder de eredivisie. Hij begon
als solo-scheidsrechter, maar
werkte daarna als koppel samen.
„22 jaar met John Carli en acht jaar
met mijn kameraad Adrie van Goor.
Wat me het meeste bij is gebleven
zijn de jeugdtoernooien en het verre
reizen. Met John ben ik door heel
Nederland geweest. Van Emmen tot
in de kop van Noord-Holland.”
Mooie dingen
Door al die jaren heen is Stroek inmiddels
wel bekend bij elke club en
speler in Midden- en Noord-Limburg.
Naar eigen zeggen maakte hij
alleen maar mooie dingen mee in de
veertig jaar. Op één ding na. „Ik ben
een keer bedreigd geworden. Een
hoop bombarie, niet normaal. De
persoon die mij destijds bedreigde
heeft maanden later in een brief zijn
excuses gemaakt. Het kwam door
dingen in zijn privésfeer. Nu zit ik
soms nog naast hem op de tribune,
maar het heeft destijds wel een behoorlijke
impact op me gehad.”
Waar het in het voetbal tegenwoordig
hier en daar nog weleens misgaat,
heeft Stroeken over de handbalwereld
wat dat betreft niets te
klagen. „Ik heb als scheidsrechter
behoorlijk veel respect gekregen.
Daar kunnen ze bij andere sporten
van leren. Handbal is een contactsport.
Als je bij een break-out iemand
een zetje meegeeft, dan moet
je wegwezen. Ik ben niet vies van
een rode kaart, als het moet dan
moet het. Ik blijf altijd consequent.
Daardoor verdien je respect.”
Toch gaat het leven van Stroek niet
altijd over rozen. In 2018 werd hij getroffen
door een herseninfarct en
kreeg hij hartritmestoornissen,
waardoor er een ICD (implanteerbare
defibrillator) bij hem is geplaatst.
„Ik was tot dan beroepschauffeur.
Ik reed naar distributiecentra,
ook in het buitenland. Vooral
’s nachts. Dat is natuurlijk niet gezond.
Van de cardioloog mocht ik
daarna niet meer als koppelscheidsrechter
fluiten. Daarbij
maak je veel meer meters. Daarom
fluit ik nu alleen nog solo. Ik mopper
niet en ik geniet van het leven.”
Motivatie
Inmiddels heeft Stroek bijna 2000
wedstrijden als scheidsrechter op
de teller staan. „Ik heb alles bijgehouden
en heb alle wedstrijdkaartjes
nog. Een aardig archief. Kaartjes
die in de doos rechtop staan, zijn belangrijke
wedstrijden die ik gefloten
heb. Het blijft toch mijn hobby.”
Na veertig jaar scheidsrechteren en
een gouden fluit, die hij op 13 mei als
waardering krijgt uitgereikt door
het NHV (Nederlands Handbal Verbond),
kan Stroek terugkijken op
een mooie carrière. Wanneer gaat
die eindigen? „Het is voor mij nog
geen tijd om te stoppen. Zeker niet.
Al fluit ik liever ’s ochtends om elf
uur, dan zondagsmiddags om vijf
uur. De motivatie is er altijd nog. Rapiditas
is een heel mooie vereniging,
waar het allemaal goed in elkaar zit.
Ik wil bij de club jongeren motiveren
dat handbalscheidsrechter zijn
echt een leuk vak is.”
Hij heeft naar eigen zeggen 2000
wedstrijden gefloten in het
handbal. Toch is Weertenaar Jack
Stroek (66) het na veertig jaar nog
lang niet moe. „Ik heb het in het
weekend drukker dan doordeweeks.”
Door Tim Cox
Jack Stroek in actie.
Foto HV Rapiditas