> delimburger.nl
ADVERTENTIE
Dag van de verpleging 12 mei 2021 5
‘Wijkverpleegkundige is onmisbare zorgschakel’
Wijkverpleegkundigen zijn de oren en
de ogen in de woonwijken. Ze zijn gelijkwaardig
aan de collega’s in het wijkteam
en doen naast persoonlijke verzorging, de
nodige verpleegkundige taken bij mensen
thuis zoals het vervangen van katheters,
het verzorgen van wonden en het zetten van
injecties. Deze generalisten op hbo-niveau
voeren bij een nieuwe zorgvraag intakegesprekken
en stellen indicaties. Ze kennen
hun wijk en werken samen met andere
partijen met als doel dat mensen zo lang
mogelijk veilig en gezond thuis kunnen
wonen.
Pascale Kurvers (57) is al ruim
28 jaar wijkverpleegkundige
in hart en nieren. Ze werkt bij
Envida. Ze heeft enkele jaren
aan ROC Gilde lesgegeven aan
aankomende verzorgenden en
verpleegkundigen, maar koos
uiteindelijk toch weer voor haar
oude roeping. Ze rijdt met haar
auto van Geleen naar Maastricht
en stapt in Maastricht centrum
op haar fi ets om mensen in de
wijk te bezoeken. “Als wijkverpleegkundige
bouw je aan
duurzame relaties en begeleid
je mensen zolang als gewenst is
en soms tot aan het einde. Het is
intensief, verbindend en dankbaar
werk.”
Pascale is blij dat wijkverpleegkundigen
sinds 2015 weer de
waardering krijgen die ze verdienen.
“In de jaren negentig werd
onze functie uitgehold en deed
bijvoorbeeld het onafhankelijke
orgaan CIZ de indicatie stelling.
Die organisatie stond ver van de
praktijk af en ook het declareren
per zorghandeling werkte niet.
Gelukkig ontstond tussen 2010
en 2015 het besef dat wijkverpleegkundigen
meer regelruimte
moeten hebben, omdat juist
zij precies weten wat zich in
huishoudens afspeelt.
De uitspraak ‘de wijkverpleegkundige
staat in het brandpunt
van een veranderend zorglandschap’
van toenmalig staatssecretaris
Van Rijn in 2012 markeert
die hernieuwde waardering.”
Spil in de wijk
“Het is bijvoorbeeld fi jn dat je
een vrouw die net haar man
heeft verloren of iemand die net
ernstig ziek is geworden zonder
tijdsdruk alle aandacht kunt
geven die nodig is. Er is ook weer
ruimte voor onze belangrijke
signaalfunctie, zodat we bijvoorbeeld
die tip over die eenzame
buurvrouw na kunnen trekken of
eens even kunnen praten met
mantelzorgers die in de knel
dreigen te komen. We zijn de
zichtbare schakel in de buurt en
weten precies wat er waar voor
de mensen te halen is in de wijk.”
De situaties waar een wijkverpleegkundige
mee te maken
krijgt verschillen, maar hebben
vaak te maken met snelle vergrijzing
in Nederland. In Nederland
zijn op dit moment nog vier
werkende per oudere, maar dat
aantal daalt de komende jaren
naar twee. Daardoor ontstaat er
in de toekomst nog meer druk
op de zorg. In de praktijk ziet
Pascale onder meer veel alleenstaande
ouderen. “Mensen die
heel erg oud worden, leven vaak
nog vele jaren zonder partner.
Langzaam maar zeker of juist
plotsklaps hebben ze meer hulp
nodig, bijvoorbeeld door achteruitgang
in mobiliteit of in het
geval van een hersenbloeding.
De wijkverpleegkundige ondersteunt
dan bij het realiseren van
hulp op maat, bijvoorbeeld in de
vorm van huishoudelijke ondersteuning,
verpleegkundige hulp
en bij het inzetten van vrijwilligers
of andere professionals.” Ze werkt
daarbij nauw samen met de
huisarts, fysio- en ergotherapeut,
maatschappelijk werk, wijkagent
en vele anderen in de wijk.
Pascale Kurvers rijdt in Maastricht centrum op haar fi ets om mensen in de wijk te bezoeken.
Pascale is, net als een aantal
van haar collega’s, ambassadeur
voor het concept positieve gezondheid.
Hierbij wordt gezondheid
gezien als het vermogen
om je aan te passen aan de veranderende
situatie en hierin de
eigen regie te voeren. Aandacht
gaat uit naar wat iemand wenst
en wat er nu precies nodig is om
die (veranderende) beweging te
maken. “Door hier samen met
cliënten naar te kijken, zetten we
in op preventie van problemen
en ondersteunen we het zelfmanagement
en het nemen van
eigen verantwoordelijkheid.”
Tot slot wil Pascale graag aandacht
vragen voor het tekort aan
levensbestendige woningen in
Maastricht maar ook elders in
Nederland. “In Maastricht zie
je steeds meer ouderen alleen
in een huis wonen. Als er al
senioren woningen beschikbaar
zijn, zijn die meestal voor mensen
met een laag of middeninkomen
onbetaalbaar. Hier ligt
een taak voor de politiek en
gemeenten! Ik stel me bijvoorbeeld
voor dat er mooie hofjes
met levensbestendige woningen
worden gebouwd, waar oud en
jong bij elkaar wonen en men
oog heeft voor elkaar. Dan zit het
wel goed met zo lang mogelijk
veilig en fi jn thuis wonen!”
Tekst: Peter Swelsen
Beeld: Moniek Wegdam
“ De wijkverpleegkundige staat in het brandpunt
van een veranderend zorglandschap”