8 DAG van de VERPLEGING
Niet zonder hulp naar de wc
en niet naar huis
Tekst en Stel je voor. Je bent oud, helder van geest maar fysiek niet
meer in staat voor jezelf te zorgen. Je kunt niet zonder
hulp opstaan of douchen, je kunt jezelf niet aankleden. Je
kunt niet alleen naar de wc. Of probeer je te verplaatsen in
de volgende situatie. Je bent ergens en denkt: kom, ik ga
naar huis. Maar je kunt niet naar huis, je zit in een gesloten
afdeling van een verpleeghuis. Je lijdt onder dementie.
Cynthia Magdelijns (33) werkt al zestien
jaar bij Campagne, het zorgcentrum van
Sevagram in Maastricht. “Ik geloof dat ik
al op mijn vijftiende begonnen ben als
stagiair.” Ze werkte eerst in het restaurant,
toen als zorghulp en zorgassistent
en nu volgt ze een opleiding tot helpende
plus, waarin vaardigheden zoals het
meten van de pols en het opnemen van
temperatuur en bloeddruk behandeld
worden. Cynthia werkt op de afdeling
somatiek waar mensen met lichamelijke
klachten wonen. Haar dag begint om
7.00 uur met de zorg voor een groep
van zeventien bewoners. Zij helpt hen
met opstaan, douchen en aankleden. Of
naar de wc gaan. Aan de ontbijttafel zien
de bewoners dan Lindsey Panis die als
zorghulp en zorgassistent bij Campagne
werkt. Ze is 24 jaar oud en Cynthia’s
boezemvriendin: ze kennen elkaar
al tien jaar. “Cynthia zei: ‘Kom bij ons
werken.’ Ik heb een avond meegelopen
in de avonddienst en de volgende dag
besloten te solliciteren. Dat was ongeveer
een jaar geleden en sinds kort heb
ik een vaste aanstelling.”
Acht paarden
Lindsey en Cynthia kenden elkaar al zolang
via een gemeenschappelijke liefde,
zou je kunnen zeggen: ze zijn beiden
gek op paardrijden. En niet een beetje
gek, ze hebben alle twee vier paarden.
Daarnaast heeft Cynthia drie honden
en Lindsey twee honden en vier katten.
Zou het kunnen dat zorgen in hun bloed
zit? À propos zorg: is werken in de zorg
Cynthia Magdelijns en Lindsey Panis
niet zwaar en enigszins onderbetaald?
Daar zijn de twee vriendinnen het maar
gedeeltelijk mee eens. Ja, hun werk kan
zwaar zijn. Cynthia: “Als een bewoner
overlijdt, bijvoorbeeld. Je moet professioneel
zijn, maar je hebt een band met
de mensen die je verzorgt. Tegelijkertijd
zijn er zestien andere bewoners die
van jouw hulp afhankelijk zijn. Je moet
verder.” Zwaar kan het dus zijn, en wat
het salaris betreft: dat is ‘heel netjes’
vinden ze. Maar het belangrijkste is de
voldoening die ze uit hun werk halen.
Lindsey: “Het zijn de kleine dingen. Een
kopje thee dat je aan iemand geeft,
een praatje dat je maakt. Mensen zijn
dankbaar, dat geeft veel voldoening.”
Cynthia: “Ik zorg voor mensen zoals ik
mijn eigen opa en oma zou verzorgen,
zoals ikzelf verzorgd zou willen worden.
Met respect. Daar krijg je veel liefde
voor terug.”
Niet weten waar je bent
Roger Bodecker (53) is verpleegkundige.
Twintig jaar geleden liep hij stage
bij een verpleeghuis in Heerlen. Daar
werkte toen een zekere Miranda en dat
bleef niet zonder gevolgen: een jaar
“Ik zorg voor mensen zoals ik mijn eigen
opa en oma zou verzorgen, zoals ikzelf
verzorgd zou willen worden”
Tekst: Jules Coenegracht
Beeld: Moniek Wegdam