woensdag 18. 05. 2022 REGIO 15
Letterlijk aan de rand van de stad (1)
niet telkens vreemde gasten in je
bed hebben liggen!”
Hebben zij minpuntjes?
„Sommige katten kun je redelijk
aanhalen en andere niet. Het zijn
katten waarbij het belangrijk is ze in
hun waarde te laten, dan zul je er zeker
geen hinder van ondervinden.”
Wat voor baas zoeken jullie?
„Nu zitten we in een beperkte ruimte
en zijn we dringend op zoek naar
bijvoorbeeld boerderijen, maneges
of agrarische bedrijven waar een
aantal van deze katten mogen worden
uitgezet. We hebben één voorwaarde
en dat is dat, indien noodzakelijk,
wordt bijgedragen in de verzorging
door bijvoorbeeld bij te
voeren. We plaatsen de katten het
liefst minimaal met zijn tweeën of
bij reeds aanwezige katten.”
‘Toch valt het ergens niet te
ontkennen, dat ergens heel diep in
hun harten nog iets van een goede
geest aanwezig is; want, gaan wij
de wijk binnen, dan valt ons oog op
een devotiebeeld van O.L. Vrouw in
een nis, voor welke beeltenis de
bewoners voortdurend hun
kaarsjes branden. Vooral bij
ziekten zoeken velen hier genezing
en uitkomst.’
DIER VAN DE WEEK
Elke week stelt Juanita Janssen
van Dierenopvang Op de Smakterheide
een dier voor dat op zoek is
naar een nieuw thuis. Deze week
zijn dat enkele boerderijkatten.
Wat is hun leukste kenmerk?
„Deze katten zijn duidelijk in wat ze
willen en vooral niet willen. Ze komen
naar je toe als ze aandacht willen,
maar laten zich niet dwingen.
Ze gaan gewoon graag hun eigen
weg.”
Wat is zijn favoriete bezigheid?
„Hun dagbesteding bestaat voornamelijk
uit het observeren en beheren
van hun leefomgeving, eten,
wassen en slapen. Op de voor hun
veilige en fijne plekken. Ongedierte
en vreemde katten zullen hierdoor
niet onopgemerkt blijven en zullen
worden verdrongen. Je wilt immers
trouwd. Zolang er in de bestaande
verhoudingen geen verandering komt
door overlijden, kan van gezond maken
van deze samenlevingen geen
sprake zijn. Tot slot merken wij nog op
dat niet alle bewoners inheems d.i. uit
Venlo stammen. Diverse vreemdelingen,
vroeger opgenomen in volkslogementen,
slijten hun leven in deze wijk.
Daar is geen woord Spaans bij. Voor
civiele overheid en voor de geestelijke
leidsmannen in de stad en hun organisaties
was veel werk te verrichten.
Voor de oorlog was er gewerkt
door de mensen van het St.Franciscus
Patronaat, sinds 1910 gevestigd
in de voormalige school aan het
Helschriksel, maar dat schoolgebouw
ging in de oorlog verloren. De
school zelf was toen al verhuisd
naar de Valuasstraat. Het naoorlogse
wijkhuis Mariahof lag aan het
Maasschriksel tussen de
St.Jacobskapel
en de toen al verdwenen
synagoge.
Over twee weken deel 2.
Gaat jouw hart sneller kloppen van dit dier? Neem dan contact op met
Dierenopvang Op de Smakterheide, tel. 0478639062
of via info@smakterheide.nl.
gezinnen, vormen tezamen een afzonderlijk,
op zichzelf staand geheel. De
onmiddellijke aansluiting aan het
centrum der stad is niet van invloed op
de specifieke, typische aard van deze
bevolking. Dit komt o.a. tot uiting door
het feit, dat er geen normaal verkeer en
omgang is (sic) met de overige bewoners
der stad, aldus de eerste regels
in het jaarverslag, dat een uiterst
verhelderend beeld schetst van een
wijk en een bevolkingsgroep in Venlo,
die, eufemistisch gezegd, anders
waren.
Laten we het jaarverslag nog eens
citeren: Zoals reeds werd vermeld,
telt deze wijk 189 gezinnen. Het totaal
aantal zielen bedraagt 680. Zeven en
dertig van deze gezinnen vervullen
nooit hun paasplicht en evenmin hun
zondagsplicht. Vijftien gezinnen zijn
erg zwak in het vervullen van hun
plichten; beide ouders of een van beide
(sic) verwaarlozen deze meestal. Het
aantal concubinaten (buitenechtelijke
samenleving, red.) in de wijk bedraagt
24. In acht dezer gevallen zou een kerkelijk
huwelijk nog kunnen worden gesloten.
De reden, waarom dit niet gebeurt
is o.a.: ze vinden het eenvoudig
overbodig, “het gaat zo even goed”. Bij
zestien van deze concubinaten zijn beide
ouders of een van beiden reeds wettelijk
en kerkelijk gehuwd. Na verkregen
scheiding zijn ze weer wettelijk geVAN
NUL TOT NU
DOOR ALBERT LAMBERTS
Tekst uit het jaarverslag van Mariahof
over 1949. Mariahof? Jawel, Mariahof,
een wijkhuis in de Venlose
wijk Maasschriksel, Helschriksel,
Peperstraat, Maaskade, Lichtenberg
en Bergstraat. Het gebied
werd na de Tweede Wereldoorlog
vooral bewoond door burgers voorheen
wonend in de Jodenstraat en ’t
Hetje. Met name ’t Hetje werd voor
de oorlog bevolkt door mensen, die
aan de zelfkant van de maatschappij
leefden, zoals beschreven en gedocumenteerd
in het boek van Paul
Seelen Een kijkje in ’t Hetje, Venloos
vergeten sloppenwijk. Op ’t Hetje regelde
men zijn zaakjes zelf, vierde
men samen feest, werden onderlinge
strijdpunten al dan niet met geweld
opgelost, stookte men zijn eigen
brandewijn, was godsdienstbeleving
amper bekend, maar werd
een Mariabeeldje gekoesterd. Deze
mensen werden in het najaar van
1944 dakloos door de hevige bombardementen
van de geallieerden in
een poging de Maasbruggen te vernielen,
zodat de Duitsers geen verse
troepen en materieel naar het westen
konden brengen. De geallieerden
raakten alles, behalve de bruggen.
Na de oorlog vond een soort volksverhuizing
plaats. De oorspronkelijke
bewoners van Maasschrijksel,
Helschriksel, Peperstraat, enz., die
over het algemeen op een normaal
geestelijk en maatschappelijk niveau
stonden, zochten hun toevlucht in
nieuwe stadswijken in een meer aangepaste
omgeving en woongelegenheid.
De door hun verlaten, beschadigde
woningen werden weldra weer bewoond
door degenen, die iets verderop
helemaal dakloos waren geworden.
De nieuwe bewoners van boven
genoemde straten, in totaal 189
De bombardementen hadden fatale gevolgen voor de stad. Op de foto: de zuidzijde van de Havenkade
richting Helschriksel. Beneden: het Mariabeeldje, dat door de buurtbewoners werd gekoesterd.
FOTO COLLECTIE ALBERT LAMBERTS
VENLO
Venlofilms in zwart-wit
en een beetje kleur
Met de voorstelling Venlo in zwartwit
en een beetje kleur in CityCinema
brengen Sef Derkx en Martin Peters
vrijdag het Venlo uit de jaren
van voor de televisie tot leven.
Te zien is onder meer beeldmateriaal
uit 1912, toen voor het eerst in
Limburg een film werd opgenomen
door Joseph Caubo, tevens exploitant
van de eerste bioscoop in Nederland.
Hij maakte twee korte
films. Eén met de Venlose Huzaren
als onderwerp en een slapstick in
het Villapark met de broers Cornet.
Verder zijn oude filmfragmenten uit
1930 en 1945 digitaal ingekleurd.
De voorstelling begint om 14.00 uur.
VELDEN
Giel Boonen zwaait
scepter over Wuilusrijk
Giel Boonen mag zich in 2022 de eerste
en enige carnavalsprins van de
gemeente Venlo noemen. De 24jarige
Veldenaar werd afgelopen zaterdag
uitgeroepen tot prins Giel III
van Gekke Maondaagvereineging
De Wuilus. Samen met zijn adjudanten
Bas Houben en Don Heijligers
houdt hij op zaterdag 21 mei
vanaf 19.30 uur receptie in hun residentie,
café De Sport. Een week later
gaat het trio voorop tijdens Gekke
Maondaag, een vierdaags feest in
de openlucht met als hoogtepunt de
optocht op maandag. Vanwege corona
heeft De Wuilus dit jaar alle activiteiten
verplaatst naar het voorjaar.
Het Wuilustrio. FOTO DE WUILUS
REUVER
Buitenconcerten Frans
Pollux ‘Oppe Ruiver’
Frans Pollux geeft voor het vijfde
jaar op rij een serie zomerse buitenconcerten.
Ditmaal trekt de Venlose
muzikant naar het dorp waar hij
twintig jaar geleden een liedje over
maakte: Reuver.
Op 8, 9 en 10 juli speelt Pollux met
zijn band Oppe Ruiver, zoals de titel
van het liedje luidt, in de tuinen van
een oude hoeve uit 1830. Eerdere
buitenconcerten vonden plaats in
het Jaomerdal, op de Venlose Heide,
in ’t Ven en bij een oude boerderij in
Baarlo. Het waren steeds kleine
luisterconcerten in intieme setting,
op een podium midden in de natuur.
Ook dit jaar is er plek voor een paar
honderd mensen op zelf meegebrachte
stoeltjes. Voorafgaand aan
de concerten vinden zoals altijd muzikale
wandelingen plaats. Voor
deze gelegenheid maakt Pollux een
nieuwe versie van Oppe Ruiver.
Het veer KesselBeesel
zal op deze avonden
extra lang varen. De kaartverkoop is gestart
op www.franspollux.nl.