REGIO
Woensdag 29. 06. 2022 11
Wielrenner van wereldklasse uit Swalmen
ter Tobacco’ kreeg van de sportjournalisten
een tweede bijnaam: ‘ReCordang’.
1900 was Cordangs laatste jaar als
beroepsrenner. Op de Olympische
Spelen won hij goud op de 3 kilometer.
Die overwinning werd later door het
IOC uit de boeken geschreven. Het
was een wedstrijd voor profrenners
en dat paste niet bij de olympische gedachte.
Datzelfde jaar won hij nog de
Bol d’Or een Parijs, ook een 24-uurswedstrijd.
Niet vergeten
Na 1900 begon Mathieu Cordang een
fietsenwinkel in Swalmen. De zaak
groeide later uit tot een garagebedrijf
in een opvallend gebouw aan de Rijksweg,
dat er nog steeds staat. Langzaamaan
werd hij als sportman vergeten.
Maar rond 2010, zo’n 70 jaar na
zijn dood, werd hij herontdekt door
sportjournalisten. Almere kreeg in
2013 een Matieu Cordangpad – de
ontbrekende h is later gecorrigeerd.
En Swalmen heeft sinds 2018 een Mathieu
Cordang Park met een monument
voor de grote wielrenner.
Meer geschiedenis van Roermond op www.archiefroermond.
nl/nl/roermonds-verleden/
verhalen.
den betaalde. Wij kennen het merk
Rover nog van de personenauto’s uit
later tijd.
Palmares
Mathieu Cordang reed zijn bekendste
wedstrijd zonder levende gangmakers
en zelfs zonder levende tegenstanders.
In 1896 versloeg hij de
sneltrein Maastricht-Roermond in 1
uur en 8 minuten. En dat terwijl het
traject over het spoor twee kilometer
korter was dan het traject over de
weg. Hij brak records en won prijzen
aan de lopende band. In zijn amateurtijd
al vestigde hij een nieuw wereldrecord
1000 kilometer op de baan en
werd hij wereldkampioen stayeren.
Zoals gezegd brak hij in 1897 in het
Londense Crystal Palace het 24-
uursrecord. Hij legde in die 24 uur een
afstand van 991 kilometer en 651 meter
af. Twee jaar later raakte hij dit record
weer kwijt, maar in 1899 veroverde
hij het terug met 1030 kilometer
en 110 meter. Die wedstrijd reed
hij achter motorgangmaking; het record
werd niet officieel erkend. ‘Misvan
nul tot nu
Door gerard van de garde, gemeentearchief roermond
Vrijdag start de Tour de France. Zonder
deelnemers uit Roermond. Maar
zo’n 125 jaar geleden was Swalmenaar
Mathieu Cordang de koning
van het wielrennen. ‘Mister Tobacco’
werd hij genoemd. Na wedstrijden
stak hij graag een dikke sigaar op
van het merk Gigerl.
Het lijf van Cordang kon kennelijk
wel wat hebben, want hij fietste al zijn
concurrenten uit het wiel. Uitgerekend
op uithoudingsvermogen, ondanks
die sigaren. De grote foto uit
1897 werd bijvoorbeeld gemaakt toen
hij in Londen het 24-uursrecord met
gangmaking had gebroken. Bij terugkeer
in Rotterdam werd ‘Mister To
bacco’ gehuldigd in het shirt van de
plaatselijke wielerclub T.H.O.R. En
waar stond die afkorting voor? Tot
Heil Onzer Ribbenkasten – geen
grapje.
Gangmakers
Mathieu Cordang begon zijn carrière
als zeeman en hield daar een sterk lichaam
aan over. In 1893 begon hij met
wielrennen. Twee jaar later werd hij
in Keulen wereldkampioen over 100
kilometer achter levende gangmaking
in een tijd van 2 uur, 33 minuten,
48 seconden en 4 tiende seconde. Bij
levende gangmaking reden andere
fietsers voor de eigenlijke renners uit
om ze op gang te trekken. De gangmakers
zaten met zijn drieën, vieren of
vijven op één fiets, die dan triple, quad
of quint werd genoemd. Bij de wedstrijd
Bordeaux-Parijs in 1897 bijvoorbeeld
werd Cordang geholpen
door 52 gangmakers op 25 verschillende
quints en quads. Dat komt op
ons misschien bizar over, maar in het
wegwielrennen offeren knechten
zich nog steeds één voor één op voor
hun kopman.
Profwielrenner
Die wedstrijd Bordeaux-Parijs reed
hij trouwens als profwielrenner. Dit
type wedstrijden was alleen mogelijk
dankzij sponsors. Cordang reed toen
voor de Franse fietsen- en autofabriek
Gladiator. Hij was één van de
toprenners van zijn tijd, de fabrikanten
vochten om hem. Een jaar later
kon hij gaan rijden voor de Engelse
fietsenfabriek Rover, die hem een
jaargeld van maar liefst 20.000 gul-
Huldiging na
Cordangs
wereldrecord 24
uur met gangmaking
in het
shirt van de
Rotterdamse
wielerclub Tot
Heil Onzer
Ribbenkasten,
1897. Foto GAR,
fotograaf
onbekend
Cordangs licentie van de Franse wielrenunie uit 1899 Foto GAR
Dier van de week
Anne Vleeshouwers van dierenasiel
De Beestenboel zet wekelijks
een of meerdere tijdelijke gasten in
de schijnwerpers. Deze keer een
aantal kittens die oud genoeg zijn
om het nest te verlaten.
Hoe komen ze in het asiel terecht?
„Omdat katten graag naar buiten
gaan, dien je je verantwoordelijkheid
te nemen en te zorgen dat ze gecastreerd
of gesteriliseerd worden.
Poezen die niet tijdig geholpen worden,
krijgen één of meerdere nesten
per zomer. Als dit buiten gebeurt en
er is geen eigenaar bekend, belanden
deze kittens in het asiel.
Kan je al iets over hen vertellen?
„Het hangt van de leeftijd af waarop
ze aan mensen kunnen wennen en of
je ze goed kunt socialiseren. Soms
moeten ze in een nieuwe huiselijke
omgeving toch weer even wennen.
Omdat ze al voldoende zelfstandig
zijn, kunnen ze het wel aan om de
grote wereld te gaan verkennen.”
Waar voelen ze zich het beste thuis?
„Jonge dieren hebben voldoende
aandacht en begeleiding nodig en
kunnen dus niet de hele dag alleen
zijn. Katten hebben ook behoefte
aan voldoende ruimte en privacy
om zich af en toe eens af te kunnen
zonderen. Een baasje die de zelfstandigheid
van een kat begrijpt, zal
er een fijn huisdier aan hebben.”
asielweert@planet.nl of tel. 0495-563981.
Regio
Boekpresentatie in Echt
In Leeswinkel Echt vindt zaterdag 2
juli de boekpresentatie plaats van
Avonturen in inkt, een bundel verhalen
geschreven door kinderen in en
rondom Echt-Susteren en vertaald
naar het dialect door Veldeke Krink
Limburg. De presentatie duurt van
14.00 tot 15.00 uur in Leeswinkel
Echt aan de Bovenstestraat 11.
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
haelen
Wandelen en onderweg
zoeken naar heiligen
Gidsen van Groen Hart Leudal gaan
zondag 3 juli voorop tijdens een wandeling
door het Leudal.
Centraal staat de zoektocht naar
heiligennamen
in de natuur en de gedachte
achter deze naamgeving. Zo
vertellen ze onder meer over het Sint
Janskruid. Het Sint Janskruid is een
plant uit de hertshooifamilie, die
rond het Sint Jansfeest op 24 juni
bloeit met gele bloemen die dan ook
worden geoogst. Het kruid wordt onder
meer gebruikt als (natuurlijk)
medicijn bij angsten en depressie.
De twee uur durende wandeling
start om 14.00 uur bij Bezoekerscentrum
Leudal, Roggelseweg 58 in
Haelen. Volwassenen betalen 3,50
euro, kinderen tot 12 jaar 1 euro.
Vooraf aanmelden via tel. 0495-497010 of
ghl.balieteam@gmail.com.
Struinheukske
De zeldzame knolsteenbreek
Om de week tekent columnist en
natuurliefhebber Piet Schuttelaar
een verhaal op vanuit zijn natuurhuisje.
Afhankelijk van wat je beoogt, is er
tussen wandelen en struinen een duidelijk
verschil. Beide doe ik graag.
Maar als ik ga struinen, doe ik dat met
de fotocamera op de borst en mijn antennes
omhoog geprikt. Uren wandelen
zijn kilometers, uren struinen zijn
meters. Ik geniet van details in de flora
en microfauna, zoals de kamperfoelie,
bruidssluier en het kleefkruid,
die zich niet schamen voor hun kleverige
omstrengeling en zich weelderig
omhoogwerken, allerlei kriebelaars
meedragend.
René Brouns uit Stein (een fijn mens
en een geweldige florakenner) hielp
me beter te kijken en niet alleen te genieten
van de bloemknoppen. Zo
wees hij me langs de veldweg bij
Maasband, op een groeiplek van de
knolsteenbreek, ook wel de saxifraga
granulata genoemd. Een zeldzaam
plantje, dat slechts langs de grote rivieren
en in Limburg voorkomt. Dit
voorjaar trof ik het ook aan in een
kruidenrijk grasland in natuurgebied
de Doort tussen Echt en Dieteren.
De plant met de witte, groen geaderde
bloemen en de harige steeltjes,
heeft vlak onder het maaiveld witte
knolletjes, die aan de oppervlakte komen.
De bloemen worden bestoven
door allerlei insecten, die op de nectar
afkomen en door de wind, die de
zaadjes verspreidt.
Tweeslachtig
Knolsteenbreek is tweeslachtig, dat
wil zeggen dat een bloem zowel mannelijke
als vrouwelijke geslachtsorganen
draagt. Op afstand lijkt hij wat op
de pinksterbloem. Het blad sterft in
het najaar af, de plant verdwijnt in de
winter uit het zicht en komt in het
voorjaar weer op. De Nederlandse
benaming dankt hij ook aan de volksverhalen
van weleer: omdat hij ook
groeide in scheuren en spleten, werd
vroeger gedacht dat dit door de plant
was veroorzaakt.
Deze week vertelt hij over
het zeldzame plantje de knolsteenbreek.
De knolsteenbreek.
Foto Piet Schuttelaar
Door Piet Schuttelaar