Woensdag 13. 07. 2022 7
Als er bij íemand Slekker Boys-bloed
door het lichaam stroomt, dan is het
wel bij Roy Vranken (43). Twintig
jaar voetbalde hij in het eerste, maar
nu is hij al jaren jeugdleider,
mede-jeugdcoördinator en verzorgt
hij ‘hand-en-spandiensten’.
De Vrijwilliger
Roy kreeg de middenstip van
Slekker Boys als trouwcadeau
Door Tim Cox gingen draaien. Werden we tweede…
Voor iedereen een plekje in de keuken
Ook binnen jouw budget
een extra groot werkblad
Na 22 jaar trapt Ard een treetje lager:
‘Leuke tijd, maar het is goed geweest’
Ard Bommer heeft zijn laatste duel
voor het eerste elftal van Oranje
Blauw’15 gespeeld. De 40-jarige
voetballer uit Posterholt gaat nu in
een lager team spelen. „Op het
veld staan met de bal aan mijn
voet, daar word ik blij van.”
Door Tim Cox
Tijdelijk
bij aankoop van
een keuken
Ard Bommer (oranje sokken). Archieffoto Annemiek Mommers
nuvakeukens.nl
Bezoek onze inspirerende keukenshowrooms in
Bergeijk | Deurne | Heerlen | Someren | Tilburg
*Vraag naar de voorwaarden in de showroom.
KitchenAid
cadeau*
SPORT
Dat Roy Vranken prachtige anekdotes
kan vertellen, is een feit. Zo
ook het verhaal toen hij zijn wederhelft
ontmoette en op bijna hetzelfde
moment zijn debuut maakte
in het eerste van Slekker Boys.
„We gingen op stap in Echt bij het
Jeugdhuis. Daar leerde ik Verena
kennen. Kwam ik een tijdje later bij
haar thuis, zat de trainer van het
eerste daar aan tafel. Bleek dat hij
haar vader was...”
Na zijn debuut in het vaandelteam
van De Slek onder coach Peter
Smeets, voetbalde Vranken daar
nog twee decennia. Omdat hij in de
tijd toch al even samen was met
zijn vriendin, vond zijn schoonmoeder
het tijd dat ze maar eens
gingen trouwen. „Maar gewoon
een feestje geven vond ik ook wel
prima. Toen heb ik gezegd: als we
volgend seizoen promoveren, dan
vraag ik Verena ten huwelijk. Wist
ik veel dat we zó’n goed seizoen
Via de nacompetitie promoveerden
we en heb ik ’s avonds
mijn vriendin ten huwelijk gevraagd
op de middenstip.” Vranken
en ook zijn huidige vrouw zijn
Slekker Boys-mensen in hart en
nieren. „Wij zijn met de club getrouwd”,
lacht Vranken. „Slek zit
in ons allebei. Toen we trouwden
kregen we van de club de middenstip
cadeau op het stadhuis.
Prachtig.”
Vranken is op dit moment onder
meer leider van de A-jeugd van
Slekker Boys. Met die ploeg gaat
hij al vanaf de jongste jeugd mee.
„Dat is de insteek van ons beleid,
wij werken met blokken. De trainers
schuiven door met de spelers.
Wij kiezen voor passie en plezier.”
De jeugdelftallen van de club zijn
op elke plek bezet. „Ik heb negentien
spelers voor de A. Wie kan dat
nu nog zeggen? Ik ben maar een
kleintje. Als die jongens naast me
staan, zijn het net reuzen.”
Twee kampioenschappen, een aantal
promoties en een paar keer tegen
degradatie voetballen. De 22
seizoenen die Ard Bommer bij
PSV’35 en later Oranje Blauw’15
speelde waren nooit saai. „Ik heb
van alles meegemaakt”, begint hij
terug te kijken. „Pieken en dalen,
zeg maar. De kampioenschappen
zijn natuurlijk speciale momenten,
maar ook het tot aan de laatste
wedstrijd spelen voor handhaving.
Omdat je alles uit de kast moet halen,
voelt dat ook als een ‘kampioenswedstrijd’.”
Het afgelopen seizoen kende Bommer
met de club uit Posterholt een
prima jaar, met de nacompetitie
voor promotie als toetje. Daarin
werd FC Oda nog wel verslagen
(3-2), maar was Leonidas-W uiteindelijk
in de tweede ronde te sterk
(2-0). „Het was hartstikke leuk geweest
als ik mijn carrière met promotie
had kunnen afsluiten. Een
ideaal scenario, maar voor ons had
het niet zo mogen zijn. We hebben
er wel alles aan gedaan.”
Nu hangt Bommer zijn eerste elftal
schoenen dus aan de wilgen,
maar na de zomer pikt de goaltjesdief
het spelletje weer op bij het
derde. „Ik ben in mijn carrière bijna
nooit geblesseerd geweest, maar
de kans dat het als ‘ouwe zak’ een
keer mis zou gaan, is natuurlijk groter.”
Gelukkig krijgt hij nu op zondagmiddag
meer tijd voor zijn vrouw
en kinderen. „Ik kan er heel erg van
genieten om met mijn gezinnetje
dingen te gaan ondernemen, maar
ik word ook blij van op het veld
staan met een bal aan mijn voet.
Lekker pielen met het balletje en de
humor in kleedlokalen met de men
zou ik echt nooit willen missen.”
Afscheid