woensdag 21. 07. 2021 REGIO 5
WAAT E WAER
COLUMN
REGIO
Maas- en Swalmdal viert
jubileum niet meer groot
De kaarsenkapel, met op de achtergrond hospice De Ark.
FOTO ROB VAN DEURZEN
Vlnr Ruben Hulleman (LVO Weert), Ton Hagelstein (Keyport), Thieu Kikken (SOML) en Ellen Laeven (Citaverde)
ontvingen onlangs symbolisch hun rugzak. FOTO JOY MERTENS, APPART
‘Een rugzak vol ervaringen is
de sleutel naar de toekomst’
moment dat leerlingen een richting
moeten kiezen op de middelbare
school, weten velen immers nog helemaal
niet welke beroepen ze in de
toekomst zouden kunnen uitoefenen.
Door ze een beeld te geven van
de verschillende aanwezige beroepen
en bedrijven in de regio, kunnen
ze een betere en bewustere keuze
maken. Een rugzak vol ervaringen is
de sleutel naar de toekomst.”
Dat beeld krijgen leerlingen middels
Keyport Meets | Regio in je Rugzak.
Voordat de leerlingen naar bedrijven
toegaan vullen ze eerst een persoonlijk
digitaal profiel in. Aan de
hand daarvan maakt de slimme software
van Regio in je Rugzak matches
met verschillende beroepen en
bedrijven die passen bij de leerlingen.
„Op deze manier bezoeken ze
niet alleen bedrijven die ze al goed
kennen, maar komen ze ook in contact
met andere bedrijven en beroepen
waar hun interesse ligt”, aldus
de projectleider.
Ton Hagelstein is programmamanager
van Keyport. „Keyport Meets |
Regio in je Rugzak draagt niet alleen
bij aan het zichtbaar maken van de
carrièrekansen bij het innovatief
MKB (midden
en kleinbedrijf) in de
regio. Het helpt vmbo,
havo
en
vwoleerlingen
ook bij het oriënteren
op hun toekomstige rol als werknemer
en het maken van de juiste
opleidingskeuze die nodig is om hun
carrièrewensen te kunnen verwezenlijken.
En dat op een manier die
100% aansluit bij de belevingswereld
van de leerlingen.”
Samenwerking
Onderwijsstichtingen SOML, LVO
Weert en Citaverde zijn enthousiast
en hebben zich verbonden aan Keyport
Meets | Regio in je rugzak. Voor
Thieu Kikken, voorzitter van het
College van Bestuur van SOML, is
het traject een ideale aanwinst. „Regio
in je Rugzak laat alle leerlingen
van vmbo tot en met vwo op een moderne
manier ontdekken welke
mooie bedrijven er in de Keyportgemeenten
werkzaam zijn. Door goede
matches draagt Regio in je Rugzak
bij aan positieve studie
en loopbaankeuzes
en daardoor ook aan
behoud van talent voor en in de regio.”
Vanaf komend schooljaar gaan leerlingen
actief aan de slag met Keyport
Meets | Regio in je Rugzak op de verschillende
scholen van SOML, LVO
en Citaverde.
Bedrijven en organisaties die geïnteresseerd
zijn in het traject kunnen zich aanmelden
voor een profiel bij Keyport Meets|Regio in je
Rugzak via www.regioinjerugzak.nl.
Onderwijs structureel verbinden
met het regionale bedrijfsleven. Dat
is in het kort de insteek van het nieuwe
project Keyport Meets | Regio in
je Rugzak. De lancering vond onlangs
plaats door het aanbieden van
een symbolische rugzak aan bestuurders
van de samenwerkende
partijen.
Bedenker en projectleider Paul van
Lienen over het unieke project. „Gezamenlijk
met alle partijen laten
zien wat de regio aan kansen en mogelijkheden
te bieden heeft, maakt
kiezen voor een arbeidstoekomst in
de eigen regio aantrekkelijker. Een
fabriek blijft immers maar een fabriek
tot je laat zien welke beroepen
er allemaal achter de muur aanwezig
zijn. Pas dan wordt de fabriek een
toekomstige werkgever.”
Belang
Al jaren wordt geprobeerd om het
onderwijs en bedrijfsleven beter aan
elkaar te koppelen. Alle partijen zien
volgens Van Lienen het belang en
willen ook graag met elkaar samenwerken,
maar de praktijk blijkt vaak
weerbarstig. „Toch is het voor leerlingen
belangrijk om toegang te krijgen
tot de beroepspraktijk. Alleen zo
kunnen ze een weloverwogen studie
en beroepskeuze maken. Op het
ZOMERSERIE
Beste lezer,
In verband met de watersnood
die grote delen van Limburg
teistert, stellen we onze
zomerserie over uitstapjes in de
provincie tijdelijk uit.
Zodra duidelijk is wat weer kan
en mag in de getroffen gebieden
zullen wij onze serie hervatten
en onze lezers weer voorzien
van zomerse tips.
Redactie
De Limburger
Heemkundevereniging Maas
en
Swalmdal bestond in 2020 veertig
jaar. Door de coronacrisis was er
geen mogelijkheid hier uitgebreid
aandacht aan te geven. De veiligheidseisen
laten een jubileumfeest
nog steeds niet toe. Het bestuur
heeft daarom besloten om het jubileum
niet meer grootschalig te vieren.
Als er weer ruimte komt en
werkgroepen besluiten op hun eigen
manier aandacht te schenken
aan dit jubileum, dan wordt dit wel
gesteund door het bestuur. Maas
en Swalmdal hoopt na de zomervakantie
weer activiteiten te kunnen
houden in het nieuwe verenigingslokaal,
de Innofabriek in Reuver.
‘Dat de kapel voor velen een fijne plek
van rust, troost en bezinning mag zijn’
» Vervolg van de voorpagina.
Het kaarsje dat Corné Thijssen
heeft aangestoken is mede bedoeld
als dankjewel aan het adres van het
personeel in De Ark, waar hij sinds
een maand verblijft. „Die mensen leveren,
hoe zwaar de omstandigheden
ook zijn, stuk voor stuk fantastisch
werk. Daar neem ik mijn petje
voor af. Dat moet je kunnen hoor.”
Het hospice naast de kaarsenkapel
is zijn laatste verblijfplek, weet de
Herkenbosschenaar. Aanstaande
vrijdag ontvangt hij van pater Paul
Schreur de heilige sacramenten en
op 4 augustus wordt zijn leven op eigen
verzoek beëindigd. „Mijn lichaam
is op. Verdrietig en heel
moeilijk om te accepteren, maar het
is zoals het is”, aldus Thijssen. „Het
doet me in ieder geval erg goed dat
ik mijn uitvaart samen met mijn gezin
heb kunnen regelen. Tot die tijd
zal ik nog regelmatig hier in de kapel
een kaarsje aansteken, samen met
de mensen die me lief zijn. Ik spreek
de hoop uit dat de kapel op deze
mooie en rustgevende plek tot in
lengte van jaren voor velen een fijne
plek van rust, troost en bezinning
mag zijn. Daar is hij voor bedoeld”,
besluit Thijssen.
De kaarsenkapel op het terrein van
het voormalige verpleeghuis Camillus
aan de Heinsbergerweg in Roermond
is dagelijks geopend en voor
iedereen toegankelijk. Kaarsen kosten
1 euro per stuk. De opbrengst
komt ten goede aan het onderhoud
van de kapel.
Info: www.kaarsenkapel.nl.
FRITS NIES
ken terwijl een ramptoerist hem
van de waterkant toeriep:‘Give me
your hand…!’ De Schot reageerde
met: ‘I give you nothing!’
Heftig, al dat water. Wij wonen aan
het kanaal (‘de knaal’ zeggen we
hier) en weten dat dit anders is
dan aan de rivier, maar toch ben ik
even gaan kijken bij Sluis 16. Je
weet maar nooit. Het verval over
de 120 kilometer tussen Maastricht
en Den Bosch bedraagt
veertig meter, dus als ze het water
in Maastricht niet meer houden,
dan… Zo kwamen twee herinneringen
bovendrijven. De eerste was
Dorp aan de rivier, de streekroman
uit 1934 van Peelkind Antoon
Coolen, die daarin schreef over het
project Maasverbetering dat toen al
ruim zestig jaar liep, maar dat na
afronding in 1942 niet kon voorkomen
dat ruim vijftig jaar later half
Limburg twee keer onderliep.
Daar kwam mijn tweede herinnering
vandaan, van na januari 1995.
Toen beleefde Limburg op 23
februari zijn eerste televisieuitzending.
Op het kabelkanaal van
BBC2. Limburg voor Limburg
heette de spontane inzamelingsactie
die iedereen nu vergeten is. Het
was een soort Open het Dorp, maar
dan met mij als presentator live
vanuit De Maaspoort in Venlo. Met
Mies in plaats van Nies was de
opbrengst vast veel hoger geweest
dan de twee miljoen gulden van
toen. Dan hadden de ‘lieve mensen’
gegeven als een koe.
REAGEREN?
f.nies@me.com
Ik dacht even dat de zomer nog
niet echt was begonnen. Er waren
nog steeds geen vreemde dierendingen
voorbijgekomen. Geen
ontsnapte lanspuntslangen of
poema’s op de Veluwe. Er was
natuurlijk wel nog dat ene piepkleine
diertje, dat in een Indiase
variant als vierde golf door onze
delta ging. Er was opnieuw een
vreemde wending in ons klimaat.
Er waren excuses op excuses op
excuses uit Den Haag. En in
Amsterdam werd iemand bruut
omgelegd; de zoveelste, maar deze
keer niemand minder dan degene
die het als geen ander had kunnen
zien aankomen. Drama genoeg dus
voor in de media.
En toen kwam het alsnog, tegelijk
met het wassende water, zo’n
zomers dierending. Een koe uit
Echt dreef voorbij in de Maas. Een
heuse Galloway, zo’n zwarte
Schotse grazer, liet zich door de
aanzwellende Maas optillen en
honderd kilometer verder afzetten
in het Brabantse Escharen, dat
hierdoor eindelijk ook eens in het
nieuws kwam. Burgemeester Jos
Hessels had vanuit Montfort de
verdwijning niet gezien, maar dit
maakte het zomerverhaal van een
dorp aan de rivier er niet minder
om. Het viel me nog mee dat de
Galloway zich op het droge liet
helpen, want Schotten zijn berucht
om hun zuinigheid. Zo lag
ooit een andere Schot te verdrinKoe