woensdag 08. 09. 2021 REGIO 3
Arno Gubbels, auteur van het
boek over de familie Scheyven.
FOTO NOOR GUBBELS
HEYTHUYSEN
‘Mijn moeder sprak vroeger
vaak over de Sjeives Hieëre’
Arno Gubbels uit Heythuysen legt
momenteel de laatste hand aan
een boek over de geschiedenis van
de familie Scheyven en de woonplaats
“Uw tuin is het verlengstuk
van uw huis. Het is de plek
waar u tot rust komt, kunt
genieten en wegdromen.”
ontwerp | aanleg | onderhoud
Gebroek 71, 6044 XG Roermond
Telefoon nummer: 0475-33 28 72
E-mail adres: info@coxhoveniers.nl
meer info: www.coxhoveniers.nl
COLUMN
ECHTSUSTEREN
Expositie: de Godin
is je beste vriendin
In het Museum van de Vrouw in
Echt geeft de kunstenares Madama
op zondag 19 september informatie
over de tentoonstelling ‘De Godin is
je beste vriendin’. In deze tentoonstelling
heeft Madama extra accent
gelegd op de vrouw, als muze, vriendin,
Godin, het kosmisch vrouwelijke
in de natuur en de Schepping. De
eenheid in het werk komt voort uit
de innerlijke bron, waaruit Madama
in haar 50jarige
carrière haar inspiratie
put. Het museum is op
woensdag tot en met zondag van
13.00 tot 17.00 uur open.
MAASNIEL
Dorpsexcursie
Wanjele door Neel
WijZijnMaasniel heeft een nieuwe
activiteit bedacht. Op zaterdag 3 oktober
en op zaterdag 17 oktober
wordt er de dorpsexcursie ‘Wanjele
door Neel’ gehouden. Twee rasechte
Neelder dorpsgidsen, Thei van
Cruchten en Peter van Cruchten,
zullen tijdens excursie door Maasniel
tijdens het wandelen dingen
vertellen over het dorp. De route is
rolstoelvriendelijk.
Aanmelden kan via de website van WijZijnMaasniel.
Deelnemen kost 2,50 euro per
persoon inclusief koffie.
De moeder van Arno Gubbels uit
Heythuysen werd in 1920 als Anna
Baetsen geboren op Scheyvenhof,
een omvangrijke boerderij tussen
Heythuysen en Leveroy. Nu is op
deze locatie een particuliere zorgboerderij
met de gelijkluidende
naam gevestigd. Scheyvenhof was
in 1920 een pachtboerderij die eigendom
was van de in Brussel wonende
familie Scheyven. Eenmaal
per jaar, zo vertelde moeder Anna
geregeld, kwam de familie Scheyven
haar bezittingen in Heythuysen
inspecteren en de verschuldigde
pachtgelden innen. Dit feit was voor
Arno Gubbels (1952), zoon van caféen
zaalhouder Frits Gubbels, aanleiding
de relatie tussen de Scheyvens
en zijn woonplaats Heythuysen
nader te onderzoeken. „Mijn
moeder sprak vroeger vaak over de
Sjeives Hieëre”, memoreert de auteur.
Met het schrijven van een boek over
deze kapitaalkrachtige en invloedrijke
familie die eeuwenlang haar
bestuurlijke stempel op Heythuysen
drukte, startte Gubbels drie
jaar geleden. Momenteel legt hij de
laatste hand aan dit boekwerk dat,
als er geen coronapandemie was geweest,
al afgerond zou zijn.
„De familie Scheyven mag terecht
een welgestelde familie genoemd
worden. Ze bezat heel wat onroerend
goed in de regio”, weet Gubbels.
„Naast Scheyvenhof met zijn
landerijen was ze ook eigenaar van
een grote boerderij in het dorp met
daarnaast een kapitale villa. Dat herenhuis
waar later nog burgemeester
Mertens met zijn grote gezin in
gewoond heeft, is helaas afgebroken
maar de aanpalende boerderij
naast Zorgcentrum Beek en Bos,
wordt nu gelukkig gerenoveerd.”
De familie Scheyven zorgde er volgens
Gubbels bewust voor dat haar
opgebouwde kapitaal niet verloren
ging. Uit genealogisch onderzoek
bleek dan ook dat er ‘op stand’ getrouwd
werd; ook de huwelijkspartners
zaten royaal in de slappe was.
In Heythuysen vervulden de Scheyvens
belangrijke bestuurlijke posities
tussen 1550 en 1830. Ze waren
prominent vertegenwoordigd in bestuursorganen
als de laatbank en de
schepenbank.
Gubbels zocht contact met nazaten
van de in 1996 overleden Guy Scheyven,
die in België woonde. „Hij bezocht
Heythuysen nog in 1993”, vertelt
de schrijver. „De tak van de familie
Scheyven die ik nader
onderzocht heb, heeft rond 1830 besloten
niet bij Nederland te willen
horen en koos voor België. Ook in
ons buurland bleef het een vooraanstaande
familie. De Scheyvens zijn
er zelfs in de adelstand verheven en
de dochter van Guy Scheyven die
mij van informatie en foto’s voor
mijn boek heeft voorzien, blijkt barones
te zijn. Kort na de Eerste Wereldoorlog
hebben ze hun bezittingen
in Heythuysen om mij onduidelijke
redenen verkocht.”
In zijn boek heeft Gubbels ook opgenomen
wat er daarna met deze bezittingen
gebeurde. „Daarmee heb
ik het verleden aan het heden gekoppeld”,
besluit de Heythuysenaar.
van de auteur. De in Brussel
wonende familie was in de jaren 20
van de vorige eeuw eigenaar van
Scheyvenhof, een omvangrijke
pachtboerderij tussen Heythuysen
en Leveroy.
DOOR PIETER KNIPPENBERG
IN EN OET DE SJTAD
SJRA PUTS
Of ik mijn belofte nakwam die ik in
mijn column geschreven had:
Asenray bezoeken. Snel een
afspraak gemaakt en zo zat ik in de
landelijke omgeving aan tafel bij
Paul Vincken, die sinds tien jaar in
Asenray woont. Paul is maatschappelijk
geëngageerd en lid van
het Comité van Samenwerking
Asenray. Blijkbaar liggen er een
paar zware dossiers op het bord
van de wijzen of iezervraeters.
Nee, je bent met een echte Azeraojer
niet zomaar klaar. Het deed me,
net als Maasniel, denken aan het
dorpje van Asterix dat als laatste
tegen de Remunjse Romeinen
vocht. De 930 overgebleven
krijgers dreigen uitbreiding te
krijgen via de Ruimte voor Ruimteregeling
waarbij natuur vervangen
wordt door woningen. Vincken:
„En dat in ruil voor een
provinciale pot subsidie voor de
stad, voor het opkalefateren van de
Oranjerie bijvoorbeeld!” Dan komt
de kritische inwoner van Azerao
eens even kijken wat dat dan moet
worden. Ze hebben geen zin in een
wijkje voor gesettelde senioren. Of
carrièreouders die dagelijks met
hun SUV’s door het dorp scheuren
om hun kinderen naar vioolles
te brengen. Asenray zou het liefste
willen dat hun eigen jongeren een
nest kunnen bouwen en dat de
‘eigen’ senioren een goede oude
dag hebben in een seniorenwoning.
En dan is er nog die kwestie van de
windmolens die de gemeente het
liefst aan de grens gebouwd wil
zien. Onderzoek wees dat zelfs
Don Quichotte ervan zou schrikken.
Het samenwerkingscomité én
de ontwikkelingsmaatschappij
gaven een negatief advies. Maar
het grootste probleem van dit
sympathieke stukje Roermond is
dat de ziel eruit dreigt te gaan.
Café de Keizer is gesloten, De
Ridder van Asenrode helaas al
jaren geleden afgebrand, de
schutterij heeft zijn laatste vogel
afgeschoten, er is geen frietkraam
(ja, heel af en toe), geen school en
geen winkeltje meer. Niks noppes
nada. Je houdt geen stenen bij
elkaar zonder cement. Dus
Asenray heeft mondopmondbeademing
nodig, een dorpsinfuus.
Asenray moet gehoord en gevoed
worden en niet aan de laatste mem
hangen! „Te vaak”, zo zegt Vincken,
„wordt Asenray verrast door
die van Remunj met zaken zoals de
Ruimte voor Ruimteregeling of de
windmolens. Het lijkt wel of we
hier een oplosbuffer zijn als ze het
nergens anders kwijt kunnen.”
Maar er gloort hoop. Er is een
nieuwe beheerster in gemeenschapshuis
de Duup. Er komt een
terras! Niet alleen voor die van
Asenray, maar ook voor de Pieterpadwandelaars
en fietsers van
diverse routes die door het dorp
kruisen. Asenray regelt het zich
wel. Want het blijven rare jongens,
die van de Remunj…
REAGEREN?
redactieroermond@delimburger.nl
Rare jongens
HERKENBOSCH
Ivo Janssen doet mee aan
Solar Challenge in Marokko
Het Vattenfall Solar Team is
zaterdag vertrokken naar Marokko.
Daar zal het team in oktober
meedoen aan de Solar Challenge
Morocco, de belangrijkste zonnerace
van het jaar. Teamlid Ivo Janssen
Het Vattenfall Solar Team bestaat
uit studenten van de TU Delft. Elk
jaar ontwerpen en bouwen ze een
zonneauto waarmee ze aan races
meedoen. De Solar Challenge Morocco
door de zinderende woestijn
van Marokko duurt van 25 tot 29 oktober.
De teamleden zullen in Marokko
de laatste voorbereidingen
treffen voor de race met hun zonneauto
Nuna 11.
Nuna 11 is een driewieler met zonnedak.
Twee wielen staan in een lijn
achter elkaar en een derde halverwege
de ander zijde. De keuze voor
één wiel links en twee rechts stelde
het team wel voor een flinke uitdaging.
Omdat de wielen niet op dezelfde
as zitten, zoals gebruikelijk is
bij auto’s, moest een nieuw stuursysteem
worden ontworpen. Janssen
maakt de vergelijking met Picasso.
„Als je naar zijn schilderijen
kijkt dan lijken de elementen afzonderlijk
soms een beetje vreemd,
maar samen vormen ze een geweldig
geheel. Nuna 11 is ook een beetje
zo, de Picasso onder de zonneauto’s.
Je moet nu eenmaal buiten de gebaande
paden denken om te winnen
van de wereldtop.”
uit Herkenbosch kijkt er naar
uit. „We hebben hier het afgelopen
jaar keihard voor gewerkt. Eindelijk
is het zover. We zijn er klaar voor.”
/www.coxhoveniers.nl
link
link