REGIO
woensdag 22. 09. 2021 11
Een interieurverzorger was in vroeger
tijden nog gewoon een schoolpoetser
over – mogelijkerwijs
geen opslag
werd gekregen, Het verzoek dat
door een derde wordt gedaan (de
vrouw kon niet schrijven?) is zeer
nederig van aard. „Ondergetekende
verzoekt U Edelachtbare vriendelijk
of zij voor het vegen van de Stadsschool,
welke zij 42 jaren heeft schoongemaakt,
zonder U lastig te vallen niet
een weinig verhooging zoude mogen
verzoeken. Niet twijfelend of U Edelachtbare
zult daar vertegenwoordig
alles toch zoo duur is haar verzoek niet
onbillijk vinden blijft met de achter. Is
getekend: P. Terken.” Nou, 42 jaar
geen loonsverhoging: geld schijnt
voor de poetsster al die jaren van
minder belang te zijn geweest, wel
een fijne baan.
Dit artikel verscheen eerder in weekblad het
Land van Weert in 2009.
Bovendien, zo meldt Petit, was hij
niet alleen aangesteld ‘voor het reinhouden
der Openbare Lagere School’,
maar ook voor ‘het aansteken van de
kachels gedurende het winterseizoen’.
Het is vanwege deze laatste aangelegenheid
dat hij zich in 1918 tot de
edelachtbare heren richt. We citeren
zijn opsomming van feiten: „Dat
hij per jaar een vergoeding ontvangt
van veertig gulden, waarvoor hij op eigen
rekening hout of turf moet aanschaffen,
Graag zag hij nu
in deze buitengewone
dure tijden
zijn salaris
wat opgekrikt en de gemeente de aanschaf
van de genoemde brandstoffen
voor rekening nemen.”
Kou
Het verzoek was niet ongewoon. In
de verslagen van burgemeester en
wethouders stuiten we op een ingekomen
brief van ene weduwe Maes,
die eveneens een aanvraag had gedaan
voor vergoeding voor het aanmaken
van kachels. Ditmaal voor de
school op Keent. Zij kon voor 1919
een vergoeding van 15 gulden tegemoet
zien. Frappant is dat deze
mensen voor de kosten van de
brandstof geen extra vergoeding
kregen. Hopelijk waren de winters
dan niet te streng. Want óf de
schoolpoetser óf de leerlingen betaalden
ervoor. De een hield minder
in de beurs over, de ander moest, als
er bezuinigd werd op brandstof, kou
lijden.
Allernederigst
Ook de tweede brief is een verzoek
om salarisverhoging, maar valt niet
zozeer op door de gevraagde verhoging
als door de tijdsperiode waarVAN
NUL TOT NU
DOOR THEO SCHERS, GEMEENTEARCHIEF WEERT
Een onopvallende functie, die we
misschien niet zo snel in verband
brengen met gemeenteambtenaar.
En een die bovendien niet echt tot
de verbeelding spreekt. We doelen
hier op de schoolpoetser, feitelijk
ook geen ambtenarenbaan, maar
net als bij de klokopwinder een van
de klusjes die van gemeentewege
worden aangestuurd. En betaald.
In het huidige werkklimaat gebruiken
we dit soort termen als schoolpoetser
niet meer. Om niet denigrerend
te lijken en stimulerend bezig
te zijn, hebben we deze term vervangen
door de ‘wazige’ terminologie
van interieurverzorgster. Bij de
ouderwetse omschrijving is echter
meteen duidelijk wat de persoon in
kwestie moet doen: de school poetsen.
Het archief telt slechts twee brieven
die deze functie betreffen: één van
Joannes Petit uit Tungelroy, die de
gemeente in 1918 schreef, en een
verzoek van ene mevrouw Terken
van omstreeks 1870. In tegenstelling
tot wat we bij eerder behandelde
functies aan de correspondentie
hebben, gaat het hierbij niet om sollicitatiebrieven,
maar om verzoeken
tot loonsverhoging: heikele zaken
die we wel vaker in de correspondentie
van eerder behandelde
functionarissen aantroffen.
Caféhouder
Ondanks hun beknoptheid verraden
de schrijfsels toch iets van de
werkomstandigheden van de betrokken
mensen. Zo maakt Joannes
(of Jan) Petit zich bekend als caféhouder.
Blijkbaar was ook de functie
van schoolpoetser voor d’erbij.
Kijken we in het bevolkingsregister
dan blijkt onze schrijver al 64 jaar te
zijn. Bovendien staat hij als landbouwer
vermeld, zoals hij in zijn
verzoek aangeeft. Wanneer hij in
1923 komt te overlijden, wordt zijn
vrouw als caféhoudster genoteerd.
Gezien de omvang van zijn gezin van
acht kinderen was elke vorm van inkomsten
voor Joannes welkom.
Interieur van een lokaal in de Juliaschool in 1951. Achter hoofdonderwijzers Lempens (Papanörke) is nog de pijp
zichtbaar, waar de weduwe Maes voor moest zorgen. FOTO GAW, NR. 1786
WEERT
‘Vizier is reeds gericht
op het kerstconcert’
» Vervolg van de voorpagina.
Tijdens de expositie is te zien is wat
Helmi het afgelopen jaar van gerecycled
materiaal heeft gemaakt.
„Het zegt iets over Covid, de lockdown
en mensen in hokjes plaatsen.
De expositie heet toepasselijk ‘Ik
zou je het liefste in een doosje willen
doen’, naar de tekst van Annie MG
Schmidt. Het maakt me blij als ik de
kleurrijke figuren in doosjes bij elkaar
zie. Ze herinneren me aan de
rust van de afgelopen tijd.”
QRcode
Het Weerter Mannenkoor heeft het
vizier inmiddels op het komende
kerstconcert gericht. „We repeteren
nu nog op anderhalve meter uit
elkaar. Wanneer de overkoepelende
organisatie Korennetwerk met
nieuwe richtlijnen komt, volgt het
Weerter Mannenkoor die op. Harrie
Hanssen verwacht geen discussie
over de QRcode.
„Iedereen is bij
ons gevaccineerd.”
Het Weerter Mannenkoor kan zeker
nog nieuwe leden gebruiken.
„Je hoeft echt niet supergoed te
kunnen zingen.” De wekelijkse repetitieavond
is op donderdag in het
Muziekhuis aan de Schuttebeemd
132 in Weert.
REGIO
Inschrijving voor Kern
met Pit 2022 geopend
In Limburg deden er in 2021 vijftien
projecten mee aan Kern met Pit.
Voor 2022 worden er weer nieuwe
initiatieven gezocht.
Van moestuinen en dorpsfeesten,
tot aan wijkpleinen en theatervoorstellingen;
Kern met Pit ondersteunt
mensen met dromen
voor hun buurt met gratis kennis,
advies en een groot netwerk. Is het
idee binnen een jaar uitgevoerd?
Dan krijgen de buurtbewoners
1.000 euro voor hun initiatief en
maken ze kans op de Gouden Pit ter
waarde van 3.000 euro.
Door het hele land worden vele
mooie projecten opgestart die een
boost geven aan de leefomgeving.
Zoals in Geleen, waar initiatiefnemers
zich hebben ingezet om de
volkstuinen van Volkstuinvereniging
Lindenheuvel te verbeteren
en te promoten zodat alle tuinen in
gebruik komen en zo veel mogelijk
gezinnen tuinieren. Met als doel de
bewoners van de wijk met elkaar te
verbinden. Zij waren de trofeewinnaar
van Kern met Pit Limburg
2020.
Organisaties die ook willen meedoen kunnen
zich inschrijven voor Kern met Pit 2022.
Dit kan tot 31 oktober via de website
www.kernmetpit.nl.
Wat ben je te weten gekomen over
hem?
„Bij een zwerfdier moeten we het
vooral hebben van onze eigen waarnemingen
voor wat zijn karakter en
deze dieren extra aandacht te
gezondheid betreft. Duveltje is een
vragen. Deze week is Duveltje aan
fijn gebouwde kat, waardoor je al
de beurt, een gecastreerde kater
gauw het idee hebt dat hij niet genoeg
LIMERICK
van ongeveer 2 jaar. te eten krijgt. Ondanks dat hij
nog niet gecastreerd was, heeft hij
niet echt het uiterlijk van een echte
kater ontwikkeld. Ook qua karakter
is hij helemaal geen macho en is hij
tegen iedereen erg vriendelijk.”
Waar zou hij het fijn vinden om te
wonen?
„Gezien zijn nog jonge leeftijd zou
het fijn zijn voor hem om lekker actief
bezig te kunnen zijn en naar buiten
te kunnen. Door zijn ongecompliceerde
karakter is hij prima op
zijn plaats in een gezin.”
DIER VAN DE WEEK
Ben je geïnteresseerd in dit dier? Neem dan vrijblijvend contact op met De Beestenboel
via tel. 0495563981,
email
asielweert@planet.nl of kijk op de Facebookpagina.
Dierenasiel De Beestenboel vangt
voor bijna heel MiddenLimburg
de
honden en katten op. Genoeg
aanbod dus voor Anne Vleeshouwers
om elke week voor één van
Hoe is Duveltje in het asiel terechtgekomen?
„Zoals de meeste katten die in het
asiel terechtkomen, is hij door de
Dierenambulance opgehaald na
een melding over een aangelopen
kat waarvan het leek of hij verdwaald
was. Eerst wordt een goede
afweging gemaakt of het werkelijk
een zwerfdier betreft. Daarna
wordt hij opgehaald en naar het
asiel gebracht, in afwachting van
hereniging met zijn baasje.”
Eine pasgeborene oêt het Limburgse
Horst
Waas vredig aan het dreenke aan
mamma’s borst
Pappa laag d’r naeve langoêt in bèd
En kreeg zoeëdoendje alles mèt
En dacht “eigenlik heb ich auch
waal ein bitje dorst”.
René Maes, Stramproy