TIJD TEKST JOHN HUIJS BEELD STEFAN KOOPMANS
DE BONUS
VAN DE
VOLKSTUINVRIJE
Voilà
70
"Wil je er ook eentje proeven? Ze zijn heerlijk hoor, komen
zó van het land!” Onder een zelfgebouwde ‘partytent’ in de
hoek van haar volkstuin maakt Fatma Barutçu een uitnodigend
gebaar naar de stoel naast de hare. Op de tafel voor
haar pruttelen wat piepers in een pannetje. Haar man Yüksel zit
tegenover haar en pelt de vliesdunne schil van een dampende
aardappel die hij net met zijn vuurvaste vingers uit het kokende
water heeft gevist. Wanneer hij er even later een hap van neemt,
tovert hij een gelukzalige blik op zijn gezicht. Het is duidelijk dat
de Turkse echtelieden intens genieten van hun volkstuin in de
wijk Klingerberg in Venlo-Blerick.
RAFELRAND
Volkstuinen liggen vaak aan een rafelrand van de samenleving.
Bij een spoorlijn, in de buurt van een industrieterrein of ergens
anders
in the middle of nowhere. Dat geldt zeker ook voor het
volkstuinencomplex van Volkstuinvereniging Klingerberg in
Venlo
Blerick. De 93 tuinen van elk honderd vierkante meter
liggen zo goed verscholen dat zelfs veel buurtbewoners geen
idee hebben van het bestaan ervan.
Niets geeft meer voldoening dan het eten van verse
producten die je zelf hebt geteeld. Maar wat als je
geen tuin of balkon hebt? Dan biedt een volkstuin
uitkomst.
Met als bonus dat je daar veel meer kunt
oogsten dan groenten en fruit.
Fatma Barutçu