Woensdag 28. 09. 2022 3
Horst/Venray
Samenwerking ’t Nest
en BiblioNu verlengd
Kinderopvang ’t Nest en BiblioNu,
waar de bibliotheken in Horst en
Venray onderdeel van uitmaken,
verlengen en verstevigen hun samenwerking
voor langere tijd.
Dankzij deze overeenkomst kunnen
kinderen van nul tot vier jaar en
hun ouders gebruikmaken van de
rijke leesomgeving die het programma
BoekStart biedt. Zo zijn op
twaalf kinderopvanglocaties van ’t
Nest voorleesplekken ingericht en
medewerkers getraind om de leesontwikkelingen
te vergroten bij kinderen.
REGIO
Wullem
DOOR WIM MOORMAN
Column
Met een paaltje als ruggensteun
trof ik afgelopen week langs de
Speulhofsbaan in Meterik een
rechtopgezette verloren wieldop
aan. Iemand, een passant, een
buurtbewoner of wie dan ook, had
hier in het buitengebied van Horst
aan de Maas het risico van met olie
besmeurde vingers voor lief
genomen en de verloren wieldop
aan de vergetelheid ontrukt of
misschien wel van een wisse dood
gered.
Ik weet niet hoe het u vergaat,
maar voor mij heeft een verloren
wieldop altijd iets aandoenlijks. Ga
maar na: jarenlang doe je als
wieldop plichtsgetrouw je werk en
voel je je onlosmakelijk verbonden
met de auto. Vol overgave draai je
zonder morren als onderdeel van
een team je rondjes mee. En dan
ineens word je van de ene op de
andere dag tot persona non grata
verklaard. Je wordt van de wagen
geduwd of ziet jezelf gedwongen
het vege lijf te redden door zelf uit
het wiel te springen. Met alle
gevolgen van dien: je bent je
vertrouwde omgeving kwijt, je
bestaanszekerheid staat plotsklaps
op losse schroeven, je
belandt in de goot, je bent beroofd
van je waardigheid, je raakt
beschadigd, geestelijk nog meer
dan fysiek, je bent de regie over je
leven verloren, je wordt ervan
beschuldigd dat je jouw vertrouwde
wiel hebt verlaten om er beter
van te worden, je bent plotseling
overgeleverd aan anderen, je bent
een ding geworden, je wordt
beschimpt en bespot, je bent
overal ongewenst, je krijgt van alle
kanten te horen dat er geen plaats
meer is voor verloren wieldoppen
omdat er al veel te veel verloren
wieldoppen zijn, je bent onderworpen
aan willekeur, je kunt van hot
naar haar worden versleept of,
veel erger nog, je loopt de kans
zomaar bij het grof vuil te worden
gezet zonder dat iemand het
merkt.
Kortom, je leidt een uitzichtloos
bestaan als verloren wieldop.
Totdat er ineens iemand langs
komt die je opraapt uit de goot, die
je een steuntje in de rug geeft, die
je rechtop zet. Die je weer zichtbaar
maakt. Die beschimpers en
bespotters weerwoord biedt. Die
beseft dat verloren wieldoppen een
verrijking kunnen vormen van ons
bestaan. Die blijk geeft van
mededogen, van tederheid, van
genegenheid. Nee inderdaad,
hetzelfde als vroeger wordt het
voor de verloren wieldop niet
meer, wonden die zijn geslagen
zullen nooit helemaal genezen,
krasjes zullen altijd zichtbaar
blijven. Maar de verlorenwieldoprechtopzetter
geeft de verloren
wieldop tenminste iets van zijn
waardigheid terug.
Waren er maar meer verlorenwieldoprechtopzetters.
Reageren?
redactievenray@delimburger.nl
Asielzoekers
Logopedist Mirranda Jaanen
(tweede van links) aan het werk
met een groep op de locatie in
Venray. Foto lé giesen
noord-limburg
‘Communiceren is topsport
voor mensen met afasie’
Ieder jaar krijgen tienduizend Nederlanders
afasie. Een taalstoornis
als gevolg van hersenletsel door een
beroerte, tumor, (verkeers)ongeval
of een hersenoperatie. Het gaat
vaak gepaard met verlammingsverschijnselen.
„Maar vaak zie je niks
aan de buitenkant”, aldus Ineke
Bax, bestuurslid van Afasiecentrum
Noord-Limburg. „Het wordt
pas merkbaar als er taal aan te pas
komt. Afasie betekent letterlijk: niet
kunnen zeggen wat je wil. Je weet
het wel, maar het lukt niet. Dat leidt
tot onbegrip en frustratie. Communiceren
wordt een uitdaging. Voor
de meesten is het pure topsport. Iedere
dag weer.”
Dat geldt ook voor de mensen in hun
omgeving. „Ze begrijpen niet wat er
aan de hand is en vinden het lastig
om ermee om te gaan. Het contact
wordt vaak minder. Mensen met
afasie kunnen zich heel eenzaam
gaan voelen en zelfs in een isolement
raken.”
Het afasiecentrum is de enige plek
waar frustratie plaatsmaakt voor
begrip. „Hier hoeft niemand zich
beter voor te doen. Het voelt goed
om te ervaren dat je niet de enige
bent die slecht uit zijn woorden
komt. Dat helpt om het gemis te leren
accepteren.”
Deelnemers – Ineke Bax spreekt
niet van cliënten – werken samen
aan hun communicatieve zelfredzaamheid.
„Ze dagen elkaar uit om
een woord uit te spreken, trekken
zich aan elkaar op en krijgen steeds
meer durf om te proberen te praten,
lezen, schrijven of andere vormen
van communiceren te ontdekken.
Denk aan de inzet van tablets en laptops
met spraak en pictogrammen.”
Het afasiecentrum helpt en ondersteunt
daarbij met cursussen en
trainingen. De instap is laagdrempelig.
„Iedereen met afasie kan hier
terecht. Nu ook zonder indicatie of
keukentafelgesprekken. Daardoor
is de drempel nog lager. De indicatie
aanvraag werd vaak als belastend
ervaren, hebben we gemerkt.
Wat blijft, is de schroom om je tussen
vreemden te begeven. Begrijpelijk,
zeker omdat het zo moeilijk is
om de juiste woorden te vinden.”
Om ook die barrière te slechten,
gaat de logopedist van het afasiecentrum
op huisbezoek voor een
eerste kennismakingsgesprek.
„Daarnaast is er gelegenheid om
een proefdag mee te draaien, samen
met partner of een familielid. Daar
wordt veel gebruik van gemaakt.”
Dat het afasiecentrum zijn bestaansrecht
ruimschoots heeft bewezen,
blijkt uit het gezamenlijk besluit
van de regiogemeenten in
Noord-Limburg om het gemis van
Wmo- en pgb-gelden te compenseren
met een jaarlijkse subsidie.
„Daardoor blijft de financiële basis
stevig genoeg om ons werk voort te
zetten. Bijkomend voordeel is dat
tussenkomst van gemeenten of verzekeraars
niet meer nodig is. Mensen
met afasie kunnen rechtstreeks
met ons contact opnemen. De enige
kosten zijn die van het vervoer naar
de locaties in Blerick, Venray of
Horst.”
De Week van de Afasie is van 1 tot 8 oktober.
‘Verbinding zoeken’ kan via 06-49374683 of
op www.afasiecentrum-noord-limburg.nl.
Verbinding zoeken, het thema van
de Week van de Afasie, is waar het
Afasiecentrum Noord-Limburg
voor staat. „Het onvermogen om te
communiceren schept afstand en
kan zelfs leiden tot vereenzaming.”
Door Marcel van Lier
Lottum
Rozenhof houdt
wandeling in thema
herfst en paddenstoelen
De Rozenhof in Lottum houdt zondag
2 oktober vanaf 10.30 uur een
herfstwandeling, geschikt voor jong
en oud.
Het thema is deze keer herfst en
paddenstoelen. Bij terugkomst in
de Rozenhof kunnen deelnemers
gebruikmaken van het overdekte
terras voor koffie en gebak of een
bezoek brengen aan de tuin en het
museum.
Deelname aan de wandeling is gratis.
Horst
De uil van ‘Enlighten me’ te
bewonderen in De Kantfabriek
De presentatie van Enlighten me
vond op vrijdag 15 juli plaats: een uil
waarvoor de levende Marnix als
voorbeeld diende. De veren zijn opgebouwd
uit minieme stukjes stof,
draadjes en pluisjes. De verentekening
maakte Van de Zande met
naaldkant waarvoor ze met de
hand, uit verschillende kleuren samengestelde,
draden draaide.
Voor de 3D geprinte poten, snavel
en ogen werkte ze samen met
Luximprint, een bedrijf in Wemeldinge
(Zeeland), dat decoratieve en
functionele optische kunststoffen
produceert.
Film
Het bekijken van het kunstwerk
wordt ingeleid door een korte film
met de roep van een uil in de nacht.
Vervolgens gaat de donkerte gefaseerd
over in het licht van de opkomende
zon tot op volle sterkte. Muziek
en gesproken tekst sluiten perfect
aan op wat er gebeurt.
De volgende stap is dat de bezoeker
binnentreedt in een donkere ruimte
waarin Minkes uil zich in volle glorie
laat zien.
Het werk van Minke is gevat in een
3D-lijst met dezelfde lichtschakeringen
als die in de film te zien zijn.
In Museum de Kantfabriek in Horst
is van zondag 23 oktober tot en
met vrijdag 30 december ‘Enlighten
me’ opgesteld voor het publiek.
Dit is een kunstproject van textielkunstenaar
Minke van de Zande
waaraan ze drie jaar werkte.