woensdag 13. 10. 2021 REGIO 3
LIMBURG
‘Vrouwen tonen, mannen
verbergen hun gevoelens’
naar het museum!
Het combiticket voor 26 musea in het hart
van de Euregio Maas-Rijn. Verkrijgbaar in de musea
of online op naarhetmuseum.eu.
Verlengd!
Geldig tot
eind 2022
naarhetmuseum.eu
naar het museum: een project van de Region Aachen
regionaachen.de
MIJNSTREEK
COLUMN
KERKRADE
Beschilderde olifant
voor jarige Hambos
Zorg
en revalidatiecentrum Hambos
bestaat deze maand precies vijftig
jaar. Reden genoeg voor een bijzondere
feestweek met tal van activiteiten
en een niet alledaags, maar
niet minder fraai cadeau; een door
kunstenaar Miriam Vleugels beschilderde
olifant. De onthulling
vond aan het begin van de feestweek
plaats in het bijzijn van directie, bewoners
en burgemeester Petra DassenHousen.
Bewoners, medewerkers
en vrijwilligers konden tijdens
een de feestweek genieten van verschillende
activiteiten.
045 545 18 33
KERKRADE
Oud stadsprins Guido
Plummen overleden
OnderhOud & reparatie van € 16,20 tot € 74,70
• Trekhaken
• Caravancheck
• Garantie
• Aankoopkeuring
• Accessoires
• Navigatiesystemen
• Bandenservice
• APK
Uw auto in vertrouwde handen!
Nievelsteenstraat 30 Eygelshoven
www.vakgaragedorscheidt.nl
Hilda (68) en Pierre (71) Jetten zijn
contactouders bij DagVlinder, een
zelfhulpgroep van en voor mensen
die een kind hebben verloren. Doel
is lotgenoten met elkaar in contact
te brengen. Ouders, maar ook opa’s
en oma’s, broers en zussen van een
overleden kind. Het echtpaar is ‘ervaringsdeskundig’,
zoals dat heet.
Hun oudste dochter Marlou overleed
in 2003 plots aan een hersenvliesontsteking,
22 jaar oud. „Ze
liep rond de middag nog met ons
naar de huisartsenpost in Venlo.
Een paar uur later was ze overleden.”
Het is een wond die je samen deelt,
maar nooit heelt. Daar is het echtpaar
na achttien jaar wel achter.
„Rouwen is hard werken, een overlevingsstrijd.
Voor jezelf en voor je
relatie. Ieder doet het op z’n eigen
manier. De kunst is om dat te begrijpen
én accepteren.”
Om de verschillen tussen de rouwende
man en vrouw in kaart te
brengen, raadpleegde Jetten tal
van bronnen. Hij ontdekte hierbij
veel overeenkomsten. „Vrouwen
rouwen vooral binnenshuis. Ze duiken
in het verleden, verzamelen
foto’s en dierbare spullen van de
overledene. Cocoonrouwen
noemen
we dat. Mannen zoeken eerder
hulp van buiten, blijkt uit een Belgisch
onderzoek van Dela. Dat terwijl
we in onze gespreksgroepen
juist meer vrouwen zien en het hier
de mannen zijn die meer moeite
hebben hun gevoelens te delen met
anderen”
Ontreddering
Vrouwen lijken over het algemeen
ook meer van slag dan mannen. „Er
is sprake van emotionele ontreddering.
Mannen tonen hun gevoelens
minder, wat zeker niet wil zeggen
dat ze gevoelloos zijn. Maar omdat
ze hun leven eerder weer oppakken,
komt dat soms wel zo over. Vrouwen
willen praten, mannen handelen
meer. Dat heeft ook een fysieke oorzaak.
Testosteron speelt een rol. Dit
mannelijke hormoon onderdrukt
de adrenaline die bij stress en spanningen
vrijkomt.”
Fricties
Het verschil in rouwbeleving kan
tot fricties leiden in een relatie. De
behoefte aan troost en aandacht bij
de ene partner wordt door de andere
vaak niet herkend, of zelfs als lastig
ervaren. „Waar de een verder wil,
trekt de ander zich juist terug. Wij
hebben dit zelf ook ervaren. Soms
wanneer mijn vrouw over Marlou
wil praten, ben ik daar net niet voor
in. Andersom kan een bepaalde gebeurtenis
mij hard raken, terwijl zij
dat niet zo ervaart.”
Er was ook verschil in rouw. „Waar
Hilda veel contact zocht met familie
en vrienden, had ik daar helemaal
niet zo’n behoefte aan.” Nadat hij in
2004 was gestopt als tandarts, vond
Pierre een uitlaatklep voor zijn gevoelens
in de kunst. Hilda maakt
creaties van kleding en andere spullen
van hun overleden dochter. „Wij
staan weer positief in het leven. En
de twee kleinkinderen van onze andere
dochter en haar partner zorgen
op tijd voor een vrolijke noot in
huis.”
De bekende pastor en publicist Marinus
van de Berg, zaterdag gastspreker
op de provinciale lotgenotencontactdag
van DagVlinder,
noemt het leven één grote puzzel,
die bij het overlijden van een kind
abrupt uiteenvalt. „Je moet alle
stukken weer opnieuw bijeen zoeken
en neerleggen. Sommige zijn
weg, andere gebroken. Ooit wordt
de puzzel weer compleet, maar
nooit meer hetzelfde.”
De bijeenkomst is bedoeld voor alle ouders
die een kind hebben verloren en begint om
14.00 uur in het gemeenschapshuis aan de
Millenerstraat in Nieuwstadt. ‘Lichtpuntje in
het donker’ is het thema.
Rouwen mannen hetzelfde als
vrouwen? Dat het antwoord ‘nee’
is, had Pierre Jetten al empirisch
vastgesteld. Hij en zijn vrouw Hilda
verloren een dochter. Zijn onderzoek
was meer zoeken naar
herkenning dan een vraag.
DOOR MARCEL VAN LIER
Een lino van Pierre Jetten. De reflectie van de kleine boom op het
eiland in het water is even groot als die van de andere bomen,
terwijl de boom er zelf niet meer is. FOTO PIERRE JETTEN
RAYMOND CLEMENT
Kermis in de stad. Lawaaierige
lampjes waar ik ook kijk. Gun
ieder het plezier. Zelf nooit liefhebber
geweest. Vermoedelijk veel
kermis in het eigen hoofd, denkt nu
de getrainde lezer. Ik sta op het
plein. De kermis vult de ruimte om
mij heen. Nooit een groot liefhebber
geweest. De kermis uit mijn
jeugd was klein. Heel klein. In dat
kerkdorp, ergens aan de grenzen
van Parkstad, was de kermis klein.
Je moest de kermis zoeken. Pasen
en kermis leken aan elkaar
verbonden. Met Pasen zocht je
eieren en tijdens de kermis zocht
je eerst de kermis. We hebben ooit
een maand gezocht. Bleek de
kermis zich achter de pastorie
tussen de rozen te hebben verstopt.
In 1981 hebben we de kermis
helemaal niet gevonden. Hij zat op
het tuinpad van mijn vader en hij
was er met de nieuwe auto overheen
gereden. Klein en triest, onze
kermis. De schiettent was zo
armoedig dat je bij het overhalen
van de trekker zelf pang moest
roepen. Eerst een cadeautje aan
een touwtje binden, daarna mocht
je eraan trekken. Bij voorkeur aan
het touwtje. Armoede. Blikgooien
zonder blikken. Het concept
‘conserven’ had mijn geboortedorp
nog niet bereikt. Als je al iets
ingooide, waren het je eigen ruiten.
Een zevental doorgezakte pony’s
die stoïcijns hun rondjes liepen.
Blind, na jaren kolenkarretjes
getrokken te hebben in de gangen
van de ONII. Je zou er heden ten
dage een politieke integriteitscommissie
in herkennen. Botsautootjes
waren er wel. Maar je moest wel je
eigen autootje meenemen.
Ik denk aan mijn gebutste jeugd.
Ik sta op het plein. Kermis in de
stad. Het geschreeuw van een
plukje pubermeiden in de Octopus
bereiken mijn linkeroor. Iemand
geeft aan de te willen zwemmen in
Bacardi Lemon. Het duikelt met
150 decibel in mijn rechter gehoorgang.
Het linker neusgat haalt de
geur van suikerspin op. Het
rechtse een vetlucht die reibekuchen
verraadt. Door een traan in
mijn linkeroog zie ik wanhoop in
het vertier. Duizenden lampjes
duizelen me duf. Waarnemingen
die een weg zoeken naar mijn
brein. Botsend. Ik denk aan een
energiecrisis. Een roep voor
spaarzaamheid. Schaarse tijden in
het verschiet. ’s Werelds roem lijkt
te vergaan. De kermis eist vermaak.
Goed voorbeeld doet
immers volgen. In Den Haag
botsen de partijen in de voor het
formatieproces ideologisch
opgespoten autootjes. Aan welk
touwtje je ook trekt, er hangt altijd
wel een politicus in de strop.
Prijsschieten is het, zonder prijs.
Een oude coalitie spint een nieuwe
suikerspin. Ik sta op het plein. Het
is kermis in mijn hoofd!
REAGEREN?
redactieparkstad@delimburger.nl
Kermis
Oudstadsprins
van Kerkrade Guido
Plummen is zaterdag 9 oktober
op 67jarige
leeftijd overleden.
Guido Plummen was in 1982 stadsprins
van Kerkrade en maakte
daarnaast als oudprins
deel uit van
de van de PrinseRoad
van de Kirchröatsjer
Vasteloavends Verain.
Verder was Plummen bijna 35 lid
van Schuttersbroederschap St. Sebastianus
Kerkrade.
Guido Plummen laat een vrouw en
twee kinderen na. De uitvaart is op
vrijdag 15 oktober om 14 uur vanuit
de Sint Lambertuskerk in Kerkrade.