woensdag 13. 10. 2021 REGIO 3
REUVER/NIEUWSTADT
‘Vrouwen tonen, mannen
verbergen hun gevoelens’
UNIEK: GROENTEPAKKET
1 bloemkool
1 komkommer
1 kilo wortelen
1 spitskool
1 koolrabi
2 prei
1 paprika
Bloemkool p/s € 1,25
Brocolli kilo € 1,50
Koolrabi 3 voor € 1,50
Nu:
€ 4,95
Rijksweg 33
5995 NT KESSEL
06 - 50 21 82 55
Groente en Asperge Hal
Jac v/d Beuken
DE HALTE
COLUMN
BELFELD
Belhamels huldigen heel
elftal aan jubilarissen
Carnavalsvereniging De Belhamels
uit Belfeld zette elf jubilarissen in de
bloemen op de jaarvergadering.
Hay Lemmen spande de kroon met
zijn 44jarig
lidmaatschap. Eugene
Wijnands, Jos Peulen, Mark Erdkamp
en Gerard van Bree zijn 3x11
jaar lid. De overige jubilarissen zijn
Dennis Op ’t Veld en Geert Ruhl (22
jaar), Bart en Helen BloemersVoorink,
Lisanne Hendrix, Mirella
Schmitz en Bart Hendriksen (11).
Verder werd Luus Kurstjens vanwege
haar inzet voor de vereniging
benoemd tot lid van verdienste.
REUVER
Spooktochten voor
kinderen op Drakenrijk
Drakenrijk in Reuver luidt de
herfstvakantie in met twee spooktochten
voor kinderen.
De spooktochten zijn onderdeel van
het nieuwe Herfstfestival van 22 tot
24 oktober. Het park is dan van 16.00
tot 23.00 uur geopend. De tocht
voor kinderen tot 12 jaar wordt aangekondigd
als niet eng. Voor de oudere
jeugd wordt het wel griezelen
geblazen. Na afloop is er kinderdisco
in de tent op het terrein. Buiten
volgt nog een vuurshow. Leden van
BillyBird hebben gratis toegang. De
spooktochten zijn los bij te boeken.
DOOR SEF DERKX
Zo uitbundig worden trappenhuizen
heden ten dage niet meer
gebouwd. Vloeren met kleurrijke
tegels in geometrische motieven,
terrazzo traptreden en leuningen
van krullend smeedwerk. Er is
aandacht aan besteed, tijd ook. En
geld. André Wiehager (1966) gaat
voor naar zijn atelier op de eerste
verdieping. Het valt op dat hij wat
moeilijk loopt, de kwieke tred van
vroeger is er niet meer. Even
hiervoor stond ik op het pleintje
voor het Missiemuseum van Steyl.
Op zoek naar een bel en naambordje
bij een deur die misschien
al jaren niet meer open was
gegaan. Het begon ook nog een
beetje te miezeren. Kijk, dan is een
mobieltje een uitkomst. „Nee, aan
de voorkant is geen bel. Je moet
achterom binnen”, legt Wiehager
lachend uit. Achterom binnen, een
fenomeen van lang geleden. Uit de
tijd ook van het fameuze touwtje
uit de brievenbus.
De trap komt uit bij een verrassend
brede gang aan de voorzijde.
Het pand dateert van 1929 en was
oorspronkelijk kloosterbibliotheek
van de paters. Nu zijn er ateliers in
gevestigd van beeldend kunstenaars.
Rechts tegen de gangmuur
staan de meer dan manshoge
schilderijen van Wiehager. Links
zijn ramen van gebrandschilderd
en geëtst glas, waardoor het licht
prachtig naar binnen valt. In
principio erat verbum, lezen we in
een van de ramen: In het begin was
er het woord. Heel toepasselijk
voor een bibliotheek, bovendien
een mooie opsteker voor een
schrijver.
Voor André Wiehager is zijn
atelier de navel van de wereld. Hij
huurt het sinds een half jaar.
Eindelijk heeft hij de ruimte: „Het
plafond is op 4,5 meter hoogte en
drukt dus niet meer op me. Het is
hier weldadig rustig en er zijn zo
weinig prikkels van buiten, dat ik
onder het schilderen af en toe
weer muziek kan draaien. Soms
maak ik een dansje. In mijn vorige
atelier in Blerick was er constant
rumoer van buiten. Het stoorde
mij in mijn concentratie. Daar kon
absoluut geen muziek meer bij.”
Laat een kunstwerk vooral zelf
spreken. Het raakt je of schiet aan
je voorbij. De schilderijen van
Wiehager treffen doel. Ze zijn als
persoonlijke logo’s en dienen zich
met urgentie aan. De kunstenaar
werkt gestaag door voor een
solotentoonstelling in het nieuwe
museum Van Bommel Van Dam.
De expositie staat op de rol voor
het voorjaar van 2022. De tijd
dringt. Temeer omdat hij maar
twee of drie uur per dag kan
werken. Chemokuren slurpen veel
van zijn fysieke krachten op. Maar
hij blijft optimistisch: „Ik leef van
dag tot dag. Ben gauw moe. Maar
weet je, de wonderen zijn de
wereld nog niet uit.”
REAGEREN?
redactievenlo@delimburger.nl
Achterom
binnen
Hilda (68) en Pierre (71) Jetten uit
Reuver zijn contactouders bij DagVlinder,
een zelfhulpgroep van en
voor mensen die een kind hebben
verloren. Doel is lotgenoten met elkaar
in contact te brengen. Ouders,
maar ook opa’s en oma’s, broers en
zussen van een overleden kind. Het
echtpaar is ‘ervaringsdeskundig’,
zoals dat heet. Hun oudste dochter
Marlou overleed in 2003 plots aan
een hersenvliesontsteking, 22 jaar
oud. „Ze liep rond de middag nog
met ons naar de huisartsenpost in
Venlo. Een paar uur later was ze
overleden.”
Het is een wond die je samen deelt,
maar nooit heelt. Daar is het echtpaar
na achttien jaar wel achter.
„Rouwen is hard werken, een overlevingsstrijd.
Voor jezelf en voor je
relatie. Ieder doet het op z’n eigen
manier. De kunst is om dat te begrijpen
én accepteren.”
Om de verschillen tussen de rouwende
man en vrouw in kaart te
brengen, raadpleegde Jetten tal van
bronnen. Hij ontdekte hierbij veel
overeenkomsten. „Vrouwen rouwen
vooral binnenshuis. Ze duiken
in het verleden, verzamelen foto’s
en dierbare spullen van de overledene.
Cocoonrouwen
noemen we dat.
Mannen zoeken eerder hulp van
buiten, blijkt uit een Belgisch onderzoek
van Dela. Dat terwijl we in onze
gespreksgroepen juist meer vrouwen
zien en het hier de mannen zijn
die meer moeite hebben hun gevoelens
te delen met anderen”
Ontreddering
Vrouwen lijken over het algemeen
ook meer van slag dan mannen. „Er
is sprake van emotionele ontreddering.
Mannen tonen hun gevoelens
minder, wat zeker niet wil zeggen
dat ze gevoelloos zijn. Maar omdat
ze hun leven eerder weer oppakken,
komt dat soms wel zo over. Vrouwen
willen praten, mannen handelen
meer. Dat heeft ook een fysieke oorzaak.
Testosteron speelt een rol. Dit
mannelijke hormoon onderdrukt
de adrenaline die bij stress en spanningen
vrijkomt.”
Fricties
Het verschil in rouwbeleving kan
tot fricties leiden in een relatie. De
behoefte aan troost en aandacht bij
de ene partner wordt door de andere
vaak niet herkend, of zelfs als lastig
ervaren. „Waar de een verder wil,
trekt de ander zich juist terug. Wij
hebben dit zelf ook ervaren. Soms
wanneer mijn vrouw over Marlou
wil praten, ben ik daar net niet voor
in. Andersom kan een bepaalde gebeurtenis
mij hard raken, terwijl zij
dat niet zo ervaart.”
Er was ook verschil in rouw. „Waar
Hilda veel contact zocht met familie
en vrienden, had ik daar helemaal
niet zo’n behoefte aan.” Nadat hij in
2004 was gestopt als tandarts, vond
Pierre een uitlaatklep voor zijn gevoelens
in de kunst. Hilda maakt
creaties van kleding en andere spullen
van hun overleden dochter. „Wij
staan weer positief in het leven. En
de twee kleinkinderen van onze andere
dochter en haar partner zorgen
op tijd voor een vrolijke noot in
huis.”
De bekende pastor en publicist Marinus
van de Berg, zaterdag gastspreker
op de provinciale lotgenotencontactdag
van DagVlinder in
Nieuwstadt, noemt het leven één
grote puzzel, die bij het overlijden
van een kind abrupt uiteenvalt. „Je
moet alle stukken weer opnieuw bijeen
zoeken en neerleggen. Sommige
zijn weg, andere gebroken. Ooit
wordt de puzzel weer compleet,
maar nooit meer hetzelfde.”
De bijeenkomst is bedoeld voor alle ouders
die een kind hebben verloren en begint om
14.00 uur in het gemeenschapshuis aan de
Millenerstraat in Nieuwstadt. ‘Lichtpuntje in
het donker’ is het thema.
Rouwen mannen hetzelfde als
vrouwen? Dat het antwoord ‘nee’
is, had Reuvernaar Pierre Jetten al
empirisch vastgesteld. Hij en zijn
vrouw Hilda verloren een dochter.
Zijn onderzoek was meer zoeken
naar herkenning dan een vraag.
DOOR MARCEL VAN LIER
Een lino van Pierre Jetten. De reflectie van de kleine boom op het
eiland in het water is even groot als die van de andere bomen,
terwijl de boom er zelf niet meer is. FOTO PIERRE JETTEN