Woensdag 19. 10. 2022 REGIO 5
TIP ONS
Beste lezer, voor deze VIA
zijn we op zoek naar lokaal
(verenigings)nieuws, tips en
informatie. U kunt ons uw
tekst met foto’s mailen:
zuid@delimburger.nl
(t.a.v. VIA, vermeld dit duidelijk).
Stuur uw materiaal op tijd in;
bij tijdsgebonden activiteiten
liefst 2 weken vooraf.
We zien uw kopij met
belangstelling tegemoet.
Dank!
Redactie
De Limburger
Verandering/verbetering (!/?)
Door Jenny Kranendonk
Een opmerkelijke verschijning
De inrichting van stad en streek
verandert met de tijd. Gebouwen
komen en gaan. In Verandering/
Verbetering (!/?) staat wat eens
was opnieuw in de schijnwerpers.
In 1969 ging het St. Josephziekenhuis
in Heerlen tegen de vlakte. Het
historische gebouw, aangekleed
met een hoop details en bestaande
uit diverse grote vleugels, was langs
de hele Putgraaf en een stuk van de
Akerstraat gebouwd. Daarvoor in
de plaats kwamen flats en kantoren,
rechttoe rechtaan, zonder enige
spoor van frivoliteit. Er was echter
één uitzondering: het gebouw van
zorgverzekeraar AZM. Het had zo’n
apart ontwerp dat niemand er zomaar
aan voorbij liep.
Flexibel en open
Wat zal architect Laurens Bisscheroux
blij zijn geweest toen hij de opdracht
kreeg om een gebouw te ontwerpen
waarbij hij vrij was in materiaalkeuze
en constructie. De enige
vereisten waren dat het een flexibele
indeling en een open karakter
moest hebben dat eenvoudig kon
worden uitgebreid. Verder mocht
Bisscheroux zijn eigen gang gaan.
Dit leidde ertoe dat er in 1972 een opmerkelijke,
architectonische verschijning
aan Heerlen werd toegevoegd.
Het was behangen met een
permanente zonwering die moest
ervoor zorgen dat er binnen altijd
een aangename inval van daglicht
was. De bijzondere vorm van de zonwering
leverde het gebouw de bijnaam
‘Toetergebouw’ en ‘Tietengebouw’
op. Daarnaast bracht het ook
het gesprek en de discussie op gang.
Want was het nou mooi of lelijk?
Ongemakken
De kenmerkende toeters leverden
nogal wat ongemakken op in het gebruik
van het gebouw. Ze hadden de
vervelende bijwerking dat ze warmte
vasthielden. De gebouwgebruikers
hadden dan wel werk bij aangenaam
gedempt daglicht, in de zomer
zaten ze achter hun bureaus te puffen
van de warmte. In de winter was
de situatie heel anders. Door de glazen
gevels werd het binnen onaangenaam
koud.
Een ander nadeel was dat de toeters
waren gemaakt van wit kunststof.
Niet heel handig voor een gebouw
dat aan de drukke Akerstraat lag.
Het kostte veel moeite om de toeters
schoon te houden van de uitstoot
van het verkeer. Verder bleken ze
goede beschutting te bieden voor
zwervers en verliefde stelletjes. Dat
laatste ervaarde Bisscheroux als
een groot compliment. De directeur
van het AZM was hier echter minder
blij mee.
Opslagruimte beperkt
Alsof dit allemaal niet genoeg was
zorgden de glazen gevels ervoor dat
de opslagruimte beperkt was. Kasten
en ander meubilair konden niet
tegen de buitenwanden worden geplaatst.
Vanwege alle functionele beperkingen
was het Toetergebouw een korte
levensduur beschoren. Al na 15
jaar verdween het weer uit Heerlen.
Tegenwoordig staat op deze plek
een vrij onopvallend kantoor waarin
een revalidatiecentrum, pedicure
en een kinderopvang zijn gehuisvest.
Niet vergeten
Wat men ook van het Toetergebouw
vond, het is Bisscheroux wel gelukt
om een gebouw neer te zetten waar
nog steeds over wordt gesproken.
Bovendien heeft het een plek verworven
in de geschiedenis van
Heerlen. Het gebouw is verdwenen,
maar zeker niet vergeten.
Heeft u een tip voor deze rubriek? Mail dan
naar info@jennykranendonk.nl.
Op de plek van het Toetergebouw staat nu een kantoorpand.
Foto Jenny Kranendonk
Toetergebouw, Foto Rijckheyt
(collectie familie Bisscheroux /
fotograaf onbekend)
Kerkrade
‘Op het moment dat ik in haar
ogen keek, was ik stapelverliefd’
Hub (86) en Clara (81) Wetzelaer-
Nijssen werden maandag 10
oktober, de dag waarop de twee
elkaar precies 65 jaar geleden het
jawoord gaven, door burgemeester
Petra Dassen hoogstpersoonlijk
gefeliciteerd.
Thuis vertelt het echtpaar hoe ze
elkaar hebben ontmoet. „Dat was
in 1956, op de bruiloft van een zus
van Clara. Ik speelde met een orkest
op hun feestavond. Toen ik op
een gegeven moment in de ogen van
Clara keek, was ik meteen stapelverliefd”,
herinnert Hub zich nog
goed.
Clara vult aan: „Na onze eerste ont-
Landgraaf
Waarderingsteken voor
Evelien van Limbeek
van Scouting Pius XII
Expo Discovery Museum
stelt nieuwsgierige vragen
pers opzoek gaan naar antwoorden
op deze vragen. Waar mogelijk worden
de vragen natuurlijk ook beantwoord
of ontdekken bezoekers zelf
het antwoord door te experimenteren.
Wetenschap hoeft niet direct
tot resultaat te leiden, het kan ook
de twijfel vergroten en nieuwe vragen
opwerpen in plaats van ze te beantwoorden,
dat is hoe de wetenschap
werkt.
‘Zeker Weten?!’ is tot najaar 2023 te
zien. Discovery Museum is door de
Museuminspecteurs uitgeroepen
tot het meest kindvriendelijke museum
van Nederland 2022.
Kijk voor meer informatie op de website
www.discoverymuseum.nl.
Kerkrade
Sinds kort is in Discovery Museum
de wisselexpositie ‘Zeker Weten?!’
te zien, over én voor de nieuwsgierige
mens.
Aan de hand van bijna honderd
nieuwsgierige vragen ontdekken
bezoekers stapsgewijs hoe wetenschappelijk
onderzoek in zijn werk
gaat.
Voor de expositie heeft Discovery
Museum zijn bezoekers gevraagd
op welke vraag ze nu altijd het antwoord
al eens wilden weten.
De inzendingen, aangevuld met vragen
over onderwerpen die nu actueel
zijn, vormen de basis van de tentoonstelling.
De expo laat zien hoe wetenschap-
Evelien van Limbeek, voorzitter van
Scouting Pius XII uit Landgraaf, is
door Scouting Nederland voor haar
jarenlange inzet onderscheiden
met het waarderingsteken.
„Evelien zorgt als voorzitter voor
een fijne samenwerking en verenigingsband
tussen alle leden. Ze onderhoudt
intensief contacten met
groepen binnen de gemeente en
met andere maatschappelijke organisaties”,
zo laat Scouting Nederland
in een persbericht weten.
Ook op regionaal en provinciaal niveau
is de voorzitter actief. Zo zit ze
in de organisatie van Expeditie
JoTi, een succesvol on- en offline
spel voor scouts van 15 jaar en ouder
en maakt ze deel uit van de trainersgroep
van Scouting Limburg.
Evelien van Limbeek. Foto Facebookpagina
Evelien van Limbeek
moeting volgden een reeks afspraakjes.
Omdat ik op een gegeven
zwanger raakte, besloten we
voor de wet te trouwen. In 1957
volgde ook het kerkelijk huwelijk.”
In datzelfde jaar werd zoon Leo geboren
en met Margriet in 1960 en
Jos in 1967 was het gezin compleet.
Het echtpaar heeft vier kleinkinderen.
Naast zijn werk als lasser bij
achtereenvolgens steenkoolmijn
Julia en DSM was Hub muzikant.
Zo speelde hij als bassist samen
met (oud-advocaat) Bram Moszkowicz
en hartchirurg Olaf Penn in de
Miller Jazz band. Ook was hij gitarist
bij de Orginal Wurmtaler Musikanten.
Echtpaar Wetzelaer-Nijssen.
Foto Peter Trompetter