Limburg In Memoriam 7
Van eindigheid naar oneindigheid in the Circle of Life
Berusting vinden in milieuvriendelijk begraven
Binnen de uitvaartwereld zijn cremeren en
begraven nog steeds de meest voorkomende
opties na overlijden. Begraven kan op een
traditioneel kerkhof, maar de laatste jaren
kiezen steeds meer mensen voor een plek
op een natuurbegraafplaats. Er zijn echter
meer innovatieve en milieuvriendelijkere
opties in opkomst volgens uitvaartverzorger
Twan Schreurs
Twan en Kitty Schreurs
“Wat is de voetafdruk die we achterlaten
na ons overlijden?”
Tekst: Rob Buchholz
Beeld: Laurens Eggen
Schreurs respecteert de traditionele
vormen, maar vindt dankzij
ruim 36 jaar ervaring in dit vak en
zijn interesse voor het milieu dat
mensen bij een laatste afscheid
in de toekomst meer te kiezen
moeten hebben, zoals Resomeren
en Humusatie. “Deze
nieuwe ontwikkelingen zijn voor
velen absoluut een kwestie van
gewenning, maar zeker interessant
genoeg om te bespreken. Ik
hoop mensen aan het denken te
zetten.”
Fascinatie
Al op jonge leeftijd kreeg
Schreurs een fascinatie voor alles
wat met de dood en afscheid
nemen te maken had. “Ik was
acht en in mijn functie als misdienaar
mocht ik mee naar de
begraafplaats. Nee, daar heb ik
nooit moeite mee gehad. Door
de opleiding tot verpleegkundige
mocht ik zelfs als 18-jarige al voor
de eerste keer een overledene
verzorgen.” Toen hij in 1985 een
vacature zag om uitvaartverzorger
te worden bij Gerrit Sluijs in Venlo,
reageerde hij daarop en werd
direct aangenomen.
Zelfstandig ondernemer
Daar bleef hij tot 2001 werken
en stapte vervolgens over naar
Paul Vaessen in Blerick. “Bij beide
uitvaartverzorgers deed ik alle
werkzaamheden. Twee familiebedrijven
die mij de kans boden
om alle aspecten van het vak uit
te voeren.” Dat veranderde toen
Monuta in 2003 het bedrijf van
Vaessen overnam. Alle medewerkers
kregen een afgebakend
takenpakket. “In 2011 besloot
ik zelfstandig verder te gaan.
Samen met mijn vrouw Kitty,
die ook bij Paul Vaessen heeft
gewerkt.”
Resomeren
Tijdens zijn carrière zag hij de
voorkeur voor cremeren toenemen.
Een milieubelastende
keuze, zo is de visie van
Schreurs. Vooral door de grote
hoeveelheid gas of elektriciteit
die daarbij gebruikt wordt. “Hoe
staan wij als mensen in het leven?
Wat is de voetafdruk die we
achterlaten na ons overlijden?
Tijdens mijn loopbaan heb ik
altijd met veel belangstelling de
ontwikkelingen in andere landen
gevolgd. Zo is er een innovatieve
wijze die we inmiddels kennen
als Resomeren.
Daarbij lost het lichaam op in
alkalisch water. Dit kost minder
energie dan crematie maar toch
nog een behoorlijke hoeveelheid
water. Om dit in Nederland mogelijk
te maken, moet de Tweede
Kamer nog wel de Wet op de
Lijkbezorging aanpassen.”
Humusatie
In België en Frankrijk bestaat
veel belangstelling voor Humusatie.
Dit kost volgens Schreurs
de minste energie. “Hierbij doet
de natuur haar werk. De keuze
voor begraven op een natuurbegraafplaats
verschilt weinig
met begraven op de traditionele
begraafplaats. We nemen wel
daardoor onze steeds spaarzamere
natuur meer en meer
in. We begraven onze dierbaren
bij beide laatste rustplaatsen op
dezelfde wijze en diepte. Bovendien
gebeurt dat vaak in een kist
en draagt de overledene synthetische
kleding. Bij Humusatie
wordt het lichaam weer één met
de natuur. Het lichaam is hierbij
gewikkeld in een natuurlijk
stoff en omhulsel en wordt in de
bovenste 75 centimeter van de
aarde gelegd. Daar zijn voldoende
schimmels, bacteriën en
andere organismen aanwezig om
het lichaam binnen circa twee
jaar terug te geven aan Moeder
Aarde. Nabestaanden kunnen
tijdens de moeilijke eerste fase
van de rouwverwerking deze
laatste rustplaats bezoeken.”
Het bezoeken van de rustplaats
van een geliefde is na die twee
jaar volgens Schreurs ook nog
goed mogelijk als nabestaanden
weten dat het lichaam - teruggegeven
in de Humus-aarde
- weer onderdeel wordt van de
natuur. De Humus wordt neergelegd
bij levende bomen en
planten waarin het lichaam
wordt opgenomen.
“Een gedachte die misschien
emotionele rust en berusting
kan geven aan de nabestaanden
die verder gaan op hun levenspad
… tot ze zelf ooit het einde
van de oneindige Circle of Life
bereikt hebben.”