Woensdag 02. 11. 2022 3
REGIO
Wullem
DOOR WIM MOORMAN
Column
Bladblazer
De wisseling van de seizoenen
brengt ook altijd een wisseling van
ergernissen met zich mee. Zo
kenmerken de zomers van tegenwoordig
zich door een alomtegenwoordige,
misselijkmakende
azijnstank, verspreid door de
legioenen van de antistoeptegelbegroeiingsbrigade,
met in hun
rugzak een goedkeuringsbrevet
van de afdeling netjes van de
burgerlijkheidspolitie.
Heb je die zomerse ergernis weten
te overleven dan zou zich in een
ideale wereld het lonkend perspectief
van rustiger najaarsvaarwater
aandienen. Helaas leven we niet in
een ideale wereld. Weliswaar
verdwijnt met de zomer de
azijnstankhorror, daar staat na de
geboorte van de herfst de eveneens
van het fiat van de afdeling
netjes van de burgerlijkheidspolitie
voorziene bladblazersterreur
tegenover. Inderdaad van-de-regen
in-de-drup-achtig. Alleen
suggereert van de regen in de drup
een verlichting van het lijden,
terwijl de loden last met het vallen
der bladeren in werkelijkheid juist
alleen maar ondraaglijker proporties
aanneemt. Van de regen in de
stortbui.
Een karikatuur, deze tirade? Ja en
nee. Er zijn inderdaad ergere
dingen: als de wereld al ten onder
gaat, dan beslist niet aan de schier
ontembare bladbaasbehoefte van
horden witte vijftigplussers van
het mannelijk geslacht. Wat niet
wegneemt dat toch echt wel
ernstige vraagtekens zijn te zetten
bij het feit dat de bladblazer hier te
lande maar ongestoord zijn gang
mag blijven gaan.
Geluidsoverlast is het meest in het
oog springende maar bepaald niet
enige bezwaar. Om maar eens een
paar dwarsstraten te noemen: wat
bijvoorbeeld te denken van
vervuilende uitlaatgassen, de
liquidatie van massa’s insecten,
verstoring van het bodemleven en
energieverspilling?
Als die witte mannelijke vijftigplusser
dan zo nodig zijn opruimdrang
op herfstbladeren meent te
moeten botvieren, waarom neemt
hij dan niet die goeie ouwe bladhark
ter hand? Maar daaraan
vooraf gaat een andere vraag:
waarom zou hij z’n opruimdrang
per se moeten bevredigen met het
uit de weg ruimen van iets dat van
levensbelang is als natuurlijke
bemesting voor bomen en planten?
Waarom zou hij zijn tijd verdoen
met een zinloze, overbodige
onderneming? Waarom laat hij die
bladeren niet gewoon lekker liggen
waar ze liggen en gebruikt hij zijn
strammer wordende witte vijftigplussersspieren
niet voor opruimbezigheden
die wel zinnig zijn?
Waarom wordt hij geen zwerfafvalpakker?
Of kauwgumplakkaatverwijderaar?
Of gootsteenontstopper?
Of bovenkamerverschoner?
Reageren?
redactievenray@delimburger.nl
venray
Verhalen van clubliefde uit
Europese voetbalstadions
Voetbalfanaat Gé Peeters (59) uit
Venray heeft in zijn leven al meer
dan honderd stadions bezocht in
heel Europa. Hij zag wat het
spelletje met mensen doet en
bundelde zijn ervaringen in een
boek over voetbalcultuur.
Door Marcel van Lier
Voetbal is mooi. Maar alles wat er in
en rondom een stadion gebeurt, fascineert
Gé Peeters nog veel meer.
Hij schreef er een boek over, met 93
verhalen uit evenzoveel stadions.
De titel De schoen van Koeman refereert
aan zijn bezoek aan het museum
van Barcelona. Waar de schoen
waarmee Ronald Koeman de club in
1992 aan de eerste Europacup hielp,
in het museum wordt vereerd als
een relikwie. De Britse voetbalcultuur
spreekt hem het meest aan.
„Zo’n sfeer vind je nergens. Supporters
komen uren voor de aftrap al
samen. Ze zijn bloedfanatiek, maar
kunnen ook heerlijk relativeren. Als
de tegenstander met 4-0 voorstaat,
zingen ze gerust You’re nothing special,
we lose every week. Daar hou ik
wel van. In Duitsland zijn de spreekkoren
een stuk minder origineel. Bij
MSV Duisburg, toen koploper, werd
onophoudelijk gescandeerd Spitzenreiter,
Spitzenreiter. Nou ja.”
Franse stadions staan op zijn lijstje
onderaan. „Daar snappen ze niet
wat je komt doen. Bij Paris St. Germain
werden we bruut weggestuurd.
Geef mij dan maar Italië!
Daar word je overal gastvrij ontvangen.
De terreinknecht van Ferrara
stapte spontaan op ons af en vertelde
honderduit. We verstonden er
geen bal van, maar de passie spatte
er vanaf.”
Venray versus Horst
Clubliefde. Gé Peeters, docent Nederlands
aan het Dendron College,
weet er alles van. Hij woont met zijn
gezin in Venray, maar is de club uit
zijn geboortedorp Horst altijd
trouw gebleven. „Ik ben al vijftig
jaar lid van Wittenhorst. Mijn zoon
voetbalt bij SV Venray, de aartsrivaal.
Thuis botst het dus wel eens.
Mijn vrouw kiest altijd zijn kant. En
die van onze dochter, als ze tegen
HCH uit Horst hockeyt. Ik heb het
best zwaar, ja.”
Na Wittenhorst is Ajax zijn favoriete
club. „Dat is ontstaan in de vroege
Gé Peeters bezocht meer dan honderd voetbalstadions in heel Europa.
Foto imke peeters
jaren 70, toen Ajax alles won wat er
te winnen viel. Ik wilde Ruud Krol
zijn.” Dichter bij huis gaat zijn hart
naar VVV, waar hij bij thuiswedstrijden
op de tribune zit. Echte idolen
heeft hij niet. „Adoratie voor
spelers, daar ben ik niet zo van. Dat
Messi niet van deze planeet is, duidelijk.
Ik gun hem ook het wereldkampioenschap.
Nederland wordt
dat niet, we hebben simpelweg onvoldoende
kwaliteit. Daar kan ook
Van Gaal niets aan veranderen. Het
spijt me.”
Nee, Gé Peeters heeft meer met
Ann, stadiongids in Londen. „Een
wat oudere vrouw, met hart en ziel
verknocht aan Queens Park Rangers.
De tranen liepen haar over de
wangen, toen ze vertelde hoe haar
club bijna failliet was gegaan, maar
ook als ze sprak over de sterspelers
van vroeger.”
Toch is het niet echt een voetbalboek,
meent hij. „Het gaat meer
over hoe mensen er helemaal van in
de ban kunnen raken. Zo zeer dat
het hun leven er om draait. Je hoeft
echt niet voetbalgek te zijn om het te
lezen.”
‘De schoen van Koeman’ verschijnt op 18 november.
Het ruim 300 pagina’s dikke boek is
voor 20,50 euro te bestellen via e-mail:
deschoenvankoeman@
gmail.com.
‘Dromen van groot festival’
» Vervolg van de voorpagina.
De drie vrienden voelen zich gesteund
door de vele enthousiaste reacties
op hun initiatief. En het blijft
niet alleen bij opgestoken duimpjes
op social media. Nick: „Veel mensen
melden zich aan als vrijwilliger voor
een van de avonden. Verder horen
we dat hele vriendengroepen zich
mobiliseren om kaartjes te bemachtigen.
Want het gaat hard met de
voorverkoop, voor beide avonden.
Een uitverkochte hal, en dat twee
keer! Hoe mooi zou dat zijn!”
Als dromen in vervulling gaan, komen
er vanzelf nieuwe. Het kan immers
nóg groter. „We willen er om te
beginnen een jaarlijks terugkerend
weekend van maken. Maar wat als
de Mèrthal ooit te klein wordt? Dan
zou het toch vet zijn als we een groot
festival op het evenemententerrein
in Horst mogen realiseren.”
Rockmuziek van Muse, Rammstein
en AC/DC door tribute-bands en
Hollandse hits van onder meer
Frans Duijts vullen de Mèrthal op 25
en 26 november.
Tickets via www.tributelegendsinthehall.nl
en www.hollandsindehal.nl.
OPEN DAG 6 NOV. ‘22 Zo echt kan leren zijn