Woensdag 09. 11. 2022 13
literaire hoek
Limburgse heraut van vaderlandse letterkunde
als mijn Mac zou crashen, terwijl de
cloud door cybercriminelen zou zijn
gehackt? Dan was ik net als Van Veldeke
alles kwijt. Staande voor zijn
standbeeld probeerde ik zijn machteloosheid
van eeuwen geleden te
voelen. Het was een onmogelijke opgave,
al leek de dichter me voor mijn
poging waarderend aan te kijken.
Of was dat pas even later, toen ik wel
het geluksgevoel ervoer dat hem
overspoeld moet hebben toen hij
zijn manuscript terugkreeg? Voor
ik mijn weg vervolgde, maakte ik als
afscheidsgroet een lichte buiging
naar de dichter. Spijtig bedacht ik
dat Henric van Veldeke nooit heeft
kunnen bevroeden dat Eneïde en
heel zijn oeuvre eens tot de kroonjuwelen
van onze letterkunde zouden
behoren.
Bakermat
Door heraut Henric van Veldeke, geëerd
met onder andere een standbeeld
in Maastricht, werd het gebied
dat later Limburg zou gaan heten
de bakermat van zowel de
Nederlandstalige als Duitstalige literatuur.
Zijn inspirerende voorbeeld
kreeg ook in Limburg navolgers
die tot in onze tijd nog steeds
werk van internationale allure leveren.
Gelukkig hoeven hun lezers
geen boeken te stelen. Die zijn vrij
verkrijgbaar.
REGIO
van Herman I van Thüringen, de
paltsgraaf van Saksen.
De vrees dat zijn Eneïde voorgoed
verloren was, moet een nachtmerrie
voor de schrijver zijn geweest.
Een kopie van het werk had hij immers
niet. Die gedachte benauwde
me, toen ik in Maastricht opkeek
naar de zittende man in steen. Alles
wat ik schrijf, wordt veilig opgeslagen
op mijn Mac en in de cloud, waar
dat geheimzinnige datacenter ook
moge zijn. Maar wat – bedacht ik –
Het overkomt me haast nooit dat ik
onverwacht emotioneel word bij het
zien van een standbeeld. Kwam de
ontroering die me nu in Maastricht
overviel door het besef dat ik als
Limburgse schrijver een verre nazaat
ben van de zittende en schrijvende
man voor wiens beeld ik
stond, Henric van Veldeke? Deze heraut
van de vaderlandse letterkunde
was afkomstig uit de buurt van
het Belgisch-Limburgse Hasselt. In
1186 voltooide hij zijn beroemde ridderroman,
Eneïde, over de Trojaanse
held Eneas. Het is geen roman zoals
wij die tegenwoordig kennen,
maar een verhaal in rijmende regels,
wat mij ooit inspireerde voor
Zwarte Pier, een verhaalgedicht in
duizend verzen.
Roof
Van Veldeke begon in 1174 aan zijn
Eneïde en was er nog mee bezig toen
hij een uitnodiging kreeg voor een
adellijke bruiloft te Kleef, in het huidige
Duitsland. De meeste schrijvers
die intensief met creatief werk
bezig zijn, moeten niks hebben van
zo’n onverwachte beslaglegging op
hun tijd. Hoewel het een eervolle invitatie
was, zal Van Veldeke geen uitzondering
zijn geweest op die regel.
Dergelijke plechtige feestelijkheden
waren in die tijd immers verdeeld
over meerdere dagen, net als
koninklijke begrafenissen en Chinese
partijcongressen nu. Heel waarschijnlijk
nam de schrijver om die
reden het manuscript van Eneïde
mee naar het feest om er tijdens zijn
spaarzame vrije uren verder aan te
werken. Natuurlijk las hij de bruiloftsgasten
ook passages voor uit
het verhaal dat bij de bruid bijzonder
in de smaak viel. Vleiend voor de
verteller, haar waardering, maar
ook een ramp, want het manuscript
werd gestolen. De dief, een broer
van de bruidegom, deed het werk
cadeau aan zijn schoonzus. Pas negen
jaar later kreeg de beroofde
schrijver zijn geesteskind terug en
kon hij het voltooien, in opdracht
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Deze week Frits Criens over Henric
van Veldeke.
Archieffoto Harry Heuts
DOOR FRITS CRIENS
AUTO
een adaptief onderstel lijkt bijvoorbeeld
al een betere keuze.
Al met al krijgt de Cooper het daarom
vooral lastig door z’n elektrische
broertje. Die mag in de basis dan wel
6000 euro duurder zijn, maar wie dit
jaar koopt, krijgt 3350 euro van de
overheid terug. Voor het dan kleine
prijsverschil krijg je in het geval van
de Cooper Electric een auto met veel
meer vermogen (184 pk), een zeer
responsieve elektromotor en een lager
zwaartepunt, en dus een leukere
auto dan deze Cooper. Mits je met die
nadelen van het kleine batterijpakket
en dito actieradius kunt leven.
Eindoordeel
De Mini Cooper blijft uniek en bij de
tijd, maar voelt (in deze configuratie)
de elektrische adem in z’n nek.
SPECIFICATIES
Mini Cooper Camden Edition
automaat
Prijs: € 34.908
Topsnelheid: 210 km/h
Acc. 0-100: 8,2 s
Gem. verbruik: 1 op 18,2
CO2-emissie: 126 g/km
Motor: drie-in-lijn, 1499 cm3, turbo
Max. vermogen: 136 pk/4500 min-1
Max. koppel: 220 Nm/1500 min-1
Transmissie: zeventraps automaat met
dubbele koppeling
Massa leeg: 1250 kg
Autotest
Mini Cooper facelift: even doorbijten
sche Cooper was tot eind februari
van dit jaar een optie. Het zat niet op
onze testauto, maar is nu standaard
in de drie- en vijfdeurs Cooper, alsmede
in de Cabrio. Aan de rest van het
interieur is niet gesleuteld. Het is een
auto die acht jaar oud is, maar zeker
nog niet gedateerd.
Aan de motoren sleutelt Mini evenmin.
De bekende 1,5- en 2,0-liter benzinemotoren
blijven dienstdoen. Instappen
kan in de One met 75 pk,
maar de driepitter is er ook met 102
pk. Een trap hoger staat de Cooper,
met diezelfde 1,5-liter, maar dan goed
voor 136 pk. De S en John Cooper
Works staan daar met respectievelijk
178 en 231 pk boven. Ook de Electric
doet mee in de opfrisronde. Wij reden
een reguliere Cooper, met de 136 pk
sterke driecilinder. Een motor die
nog geen update nodig heeft, want we
beoordeelden ‘m tijdens de introductie
reeds als een knappe krachtbron.
Door z’n souplesse, trekkracht en lekkere
klank is het een goede driecilinder.
Bestel ‘m wel altijd met de handgeschakelde
zesbak, want de zeventraps
automaat met dubbele
koppeling neemt een hoop plezier
weg. Want voor de transmissie vragen
de Britten een meerprijs van 1936
euro. Voor dat geld krijg je een versnellingsbak
die veel te snel opschakelt,
maar ook te traag op jouw input
reageert als je zelf het verzet bepaalt.
In de Sport-modus gedraagt-ie zich al
gepaster, maar zo leuk als met de fijne
handbak met zijn korte en precieze
slagen wordt het simpelweg nooit.
Laat je ook niet gaan op het orderformulier,
want het is vrij eenvoudig een
Mini Cooper voor meer dan 40 mille
te configureren. Zo reden wij de ruim
6600 euro duurdere Camden-uitvoering,
al is het niet helemaal duidelijk
waar je dan voor betaalt. Veel meer
dan een glazen panoramadak, een
uitgebreider navigatie- en veiligheidssysteem
en andere vloermatten
en hemelbekleding behelst dat pakket
namelijk niet. Het duizend euro
duurdere John Cooper Works-pakket
zónder dat glazen dak, maar mét
Mini Cooper
Camden Edition.
Foto Mini
Voordat Mini met een compleet
nieuwe modelgeneratie komt,
geeft het zijn gamma nog maar
eens een opfrisbeurt. Wij reden
een ‘normale’ Cooper.
Door Sjors ten Tije
Veel verandert er niet aan het concept
dat Mini ons inmiddels acht jaar
geleden voorstelde. Wat betreft
maatvoering wijzigt er helemaal
niets. Hij heeft op exterieurniveau
maar kleine aanpassingen ondergaan.
De meest in het oog springende
is de centrale bumperstrip waarop
het kenteken wordt gemonteerd. Die
is nu niet meer zwart, maar in de carrosseriekleur
uitgevoerd. De John
Cooper Works-varianten hebben die
bumperstrip niet, maar juist een grotere
en volledig zwarte grille. Ledverlichting
rondom is sinds deze facelift
bovendien standaard op elke Mini,
waarbij de achterlichten nu ook altijd
het Union Jack-design hebben.
Het interieur is qua opzet zo goed als
identiek gebleven, al is het centrale
infotainmentscherm iets gegroeid
naar 8,8 inch en bevat het de nieuwste
BMW-software. Het werkt voldoende
snel, ziet er fraai uit en kan nog altijd
bediend worden met de centrale
draaiknop en sneltoetsen op de middenconsole.
Het digitale instrumentarium
dat we kennen uit de elektri-
Kijk voor meer autonieuws ook op
» delimburger.nl/economie/auto