Woensdag 16. 11. 2022 REGIO 5
Waat e waer
Frits Nies
Column
Smurfpiet
Dierenambulance zoekt
vrijwillige chauffeurs
Voor diverse avonden en nachten
zoekt Dierenambulance Midden-
Limburg nog vrijwilligers in bezit
van rijbewijs B die het team willen
versterken.
De avonddienst is van 18.00 tot
22.00 uur en de nachtdienst van
22.00 tot 09.00 uur. Alleen bij echte
spoed wordt er uitgereden. Dierenambulance
Midden-Limburg is actief
in Leudal, Maasgouw, Nederweert,
Roerdalen, Roermond en
Weert.
Wie interesse heeft, kan dit laten weten via
info@damiddenlimburg.nl.
Een kiekje uit de oude doos. Foto archief HBS De Zonnebloem
Regio
De boog is ook na 125 jaar
nog altijd gespannen in Heel
De historie van de handboog(sport) Regio
gaat vele duizenden jaren terug. Zo
zijn in Spanje oude rotstekeningen
van wel 10.000 jaar oud gevonden
waarop mensen al met pijl en boog
schieten. Zó oud is De Zonnebloem
echter niet. „Maar 125 jaar is ook al
een geweldig mooie mijlpaal, toch?”,
lacht secretaris Toos Huijbers.
De bakermat van de handboogschutterij
ligt in het café, tevens bakkerij
en slagerij van Hendrik de la Roy aan
de Dorpsstraat 85. Hij was het die in
1892 in Heel de eerste schietbaan
opende. Het bleek een schot in de
roos, weet Toos Huijbers. „Al gauw
groeide de belangstelling voor de
handboogsport in het dorp. Vier jaar
later, in 1896, als het zoveelste glas
bier aan de tafel is rondgegaan, werd
het idee geboren om een heuse vereniging
in het leven te roepen. Onder
de naam De Zonnebloem richtten
Sjang Drabbels, Lambert Rutten,
Graat Houtackers, Doris Linsen,
Frans Severijns, Jack Scheepers,
dhr. van Acht en Maan van Ass de
handboog-sociëteit officieel op.”
Inmiddels zijn we 125 jaar verder en
is het vuur bij De Zonnebloem nog altijd
niet gedoofd. „Onze vereniging
telt momenteel 26 leden, uiteenlopend
in leeftijd van 18 tot 80 jaar”,
vertelt de secretaris. „Waar we ooit
bescheiden begonnen met één baan,
wordt er tegenwoordig geschoten in
het huidige verenigingsgebouw aan
de Doormanweg 19. Daar hebben we
de beschikking over liefst acht banen.”
Een hechte club mensen met
een groot verenigingshart, zo typeert
Toos Huijbers de Heelder
handboogschutterij. „Niet voor niets
hebben we dit jaar liefst drie gouden
jubilarissen. Tijdens het jubileumfeest
aanstaande zaterdag worden
Bèr Piepers, Jo Beurskens en Rose-
Marie Tonnaer, destijds het eerste
vrouwelijke lid, in het zonnetje gezet
vanwege hun 50-jarig lidmaatschap.”
In het kader van het 125-jarig jubileum
wordt zaterdag 19 november om
16.00 uur door burgemeester Stef
Strous van de gemeente Maasgouw
een plaquette onthuld. Ook wordt er
een boom geplant. Een iep. „Die iepenboom
representeert de kracht en
veerkracht van de vereniging, en is
bovendien de houtsoort waar handbogen
vroeger van gemaakt werden”,
verklaart Toos Huijbers. Aansluitend
is er tussen 17.00 en 19.00
uur een open inloop in het verenigingslokaal
aan de Doormanweg 19
in Heel en kan iedereen een pijltje
schieten met kruis- of handboog.
Info: www.handboogheel.nl.
De boog kan niet altijd gespannen
zijn. Toch is ze dat in Heel wel, al 125
jaar. In tegenstelling tot diverse collega
verenigingen in de regio die de
afgelopen jaren om uiteenlopende
redenen moesten stoppen, is handboogschutterij
De Zonnebloem uit
Heel springlevend. Komende zaterdag
is er feest.
Door Rob van Deurzen
roermond
Schilderij van Anneke ontroert Beppie Kraft
„Daar moet ik iets mee gaan doen”.
Dat was de eerste gedachte die opkwam
Een half jaar werkte de Roermondse
in haar atelier aan het kleurrijke
doek, met de intentie om het, samen
met vorst Dirk Franssen van D’n Uul
die zeer enthousiast was over het
schilderij, op 11 november 2020 te
overhandigen aan de Sjeng Kraft
Kompenei en Beppie Kraft. Door corona
ging het feest in dat jaar, en ook
in 2021 echter niet door. „Tot mijn
grote teleurstelling en verdriet uiteraard”,
aldus Anneke Kosters. Maar
afgelopen vrijdag was het grote moment
dan toch daar, en kon de kunstenares
haar vastelaovesschilderij
tijdens de 11devande11de op het Stationsplein
in Roermond aanbieden
aan de organisatie.
Tot tranen geroerd
Samen met Beppie Kraft onthulde
Anneke Kosters het doek. „Haar gezicht
sprak boekdelen”, blikt de
Roermondse kunstenares terug op
het voor haar onvergetelijke moment.
„Ze was tot tranen geroerd.
‘Nog nooit heeft iemand mijn vader
zo treffend weergegeven’, zei ze tegen
me. Een mooier compliment kun
je niet krijgen. Het blijft toch altijd
weer spannend om te horen wat
mensen van je werk vinden.”
Roermondse elementen
Op het schilderij heeft Anneke Kosters
onder anderen Sjeng en Beppie
Kraft geportretteerd, samen met enkele
Roermondse karakters en elementen
zoals de Munsterkerk, stadspatroon
Sjtuf, Pierre Cuypers, de
stadsgarde, de Uuleprins, Bacchus
en enkele vastelaovesvierders.
Het origineel is meegegaan naar
Maastricht. Een kopie van het doek
krijgt binnenkort een plek in het Uulemuseum
aan de Hamstraat, zodat
ook de Roermondenaren het schilderij
van Anneke Kosters kunnen bewonderen
en kunnen nagenieten van
de 11devande11de in hun stad.
bij vastelaovendvierder in hart
en nieren Anneke Kosters toen zij in
2020 het nieuws hoorde dat de 11devande11de
naar ‘haar’ Roermond
kwam. „Maar wat?” Als fervent kunstenares
was de keuze snel gemaakt.
Het moest een schilderij worden.
Door Rob van Deurzen
Beppie Kraft (links) en Anneke Kosters onthullen het door de Roermondse
kunstenares gemaakte schilderij. Foto wim aben
vervangen door Lego Technic. Of
zouden die verdwenen Pieten
gezwicht zijn en zich niet meer
willen laten zwartmaken uit angst
voor het witte correctielint tegen
de ‘moderne slavernij’ van de
Goedheiligman? Altijd weer die
slavernij… Weten ze dan niet dat
wij hier niets met slavernij hebben?
Zelfs nooit gehad. Slavernij
was iets van de Hollanders met
hun VOC-mentaliteit; tot in de
Limburgse mijnen aan toe. Daar ga
ik als Zuidlander geen excuses
voor maken; wel graag alsnog in
ontvangst nemen.
Wel ben ik benieuwd wanneer wie
excuses gaat maken in die kleine
nederzetting aan de Zuid-Willemsvaart
die moedig weerstand blijft
bieden aan de roe van de wokecultuur.
Excuses voor het niet laten
zinken maar afmeren afgelopen
zondag van een boot vol pikzwarte
Pieten. Ook nog eens vlak bij een
klein café aan de haven. Wat een
geweldig actuele hommage én
grap zou het geweest zijn om bij
deze intocht van Sinterklaas de
boot volgeladen te hebben gehad
met smurfen. Wat kan kinderen de
kleur blauw schelen, toch? En in
één klap alle problemen opgelost.
Voor het Sinterklaashuis, maar ook
voor alle andere moderne huizen
zonder schoorsteen. ‘Kunnen jullie
door een waterkraan? Wij kunnen
door een waterkraan En ook door
een sleutelgat? Ja, ook door een
sleutelgat!’
Zelfs Sinterklaas heeft personele
problemen. Bij het zinken van zijn
pakjesboot moeten veel Pieten
verdronken zijn. En er waren er al
te weinig. Dus nu blijft het Sinterklaashuis
deels dicht uit personeelsgebrek.
Het was allemaal te
zien op Dieuwertjes journaal en in
het Limburgs nieuws, dus het
moet waar zijn. Te weinig Pieten
dus. Het kan niet aan die ene boot
liggen, want er komen er wel meer
deze kant op. Het kan met de
werkgever te maken hebben. Dat
zie je nu wel meer. ‘Waar jij ooit in
de rij stond voor een baan, staan
de banen nu in de rij voor jou’,
roept Randstad in een tv-spotje.
Waar werknemers ooit de gekste
draai moesten maken voor een
lullig loonstrookje, weten werkgevers
nu van gekkigheid niet wat ze
moeten bieden; tot en met power
yoga in tijd van de baas aan toe.
Het is dus aannemelijk dat ook
veel Pieten dankzij corona een
lucratievere baan/baas hebben
gevonden. Zonder weer zwartgemaakt
te worden.
Waar zouden die Pieten nu dan
werken? Misschien wel bij Huizenaar
Kappers, waar je volgens een
verhaal in De Limburger zelf
bepaalt wanneer wie geknipt en
geschoren wordt. Of bij de Sjeng
Kraft Kompenei, waar je maar één
dag per jaar hoeft te sjoenkele met
Beppie. Of bij Bol.com, dat zwarte
Piet in het assortiment heeft
Reageren?
f.nies@me.com