Woensdag 22. 11. 2023 13
Schinveld
Harrald Houben nummer dertien in de rij
leeftijd lonkte een profcarrière en
plukte MVV de linkspoot weg uit
Schinveld. Er volgden drie jaren in
Maastricht waarbij Houben voornamelijk
uitkwam in het tweede
team. Getraind werd hij door Frans
Körver en Sef Vergoossen.
Ondanks de illustere trainers lukte
het Houben niet om door te dringen
tot de Maastrichtse hoofdmacht. Na
drie jaar nam hij afscheid in Maastricht.
Er volgde een tocht lang verschillende
clubs. Born, Limburgia
en natuurlijk Schinveld. Daar keerde
hij terug en beleefde zijn sportieve
hoogtepunt als voetballer. Het
kampioenschap met ‘zijn’ Schinveld
in de vierde klasse.
Na een overstap naar Puth begon
een vervelende knieblessure steeds
meer op te spelen. In het dagelijks leven
is Houben zweminstructeur. In
dat verlengde van zijn opleiding en
beroep werd hij verzorger van
RKDFC (inmiddels Woander Forest).
Toen Frans Nolten daar als trainer
afhaakte sprong Houben in als interim.
Dat deed hij ook twee keer bij
Schinveld. „Sportief ging het niet
voor de wind. Het bestuur vroeg Ronald
(Kuiper) en mij om het zinkende
schip te redden. Het lukte beide
keren om degradatie te voorkomen.
Hopelijk lukt het dit jaar ook om, ondanks
de versterkte degradatie, in
derde klasse te blijven”, besluit het
dertiende erelid van Olympia Schinveld.
Ze zijn vaak met een lampje te
zoeken. Clubmensen in hart en
nieren. Derdeklasser Schinveld zet
trouwe leden heel graag in het
zonnetje. Dit keer was tot zijn grote
verrassing duizendpoot Harrald
Houben aan de beurt.
Door Henny Ingenbleek
Houben heeft een imposante staat
van dienst in het Limburgse amateurvoetbal.
Ook bij derdeklasser
Schinveld is hij al jarenlang van alle
markten thuis. Bijna vijftig jaar geleden
stapje hij aan de hand van zijn
vader bij de voetbalclub binnen, was
er jeugdspeler, -trainer en -leider, en
werd kampioen als speler van het
eerste. Hij was twee seizoenen trainer
van de hoofdmacht en behoedde
de club als interim-trainer samen
met clubicoon Ronald Kuiper twee
keer voor degradatie naar de kelderklasse.
Afgelopen seizoen behaalde
Houben in de functie van verzorger
samen met de selectie, waaronder
zijn zoon Mats, het kampioenschap
in de vierde klasse C. Mats Houben
(22) is inmiddels ook doorgedrongen
tot het eerste. „Fijn om mijn opvolger
op het middenveld aan het
werk te zien. Het is toch wel speciaal
als dat je eigen zoon is”, steekt Harrald
Houben van wal.
Zijn erelijst is er een om trots op te
zijn. Ook het bestuur van Schinveld
was onder de indruk van zijn jarenlange
inzet en vele verdiensten voor
SPORT
de club. Op de onlangs gehouden
jaarvergadering van de derdeklasser
toverde voorzitter Roy Cornelissen
met zijn bestuur aan het slot nog
een verrassend konijn uit de hoge
hoed. „Ik had het wel op de agenda
zien staan. Daar stond voorstel bestuur.
Nog had ik niks in de gaten.
Pas nadat secretaris John Haest mij
met zachte dwang naar buiten begeleidde,
begon er een lampje te branden”,
herinnert het erelid zich. Vervolgens
besloot de vergadering unaniem
om Harrald Houben tot dertiende
erelid van de club te benoemen.
„Toen ik dat getal hoorde dacht
ik eerst als dat maar geen ongeluk
brengt. Ik was liever de veertiende
in de reeks geworden. Ik ben natuurlijk
Ajax-fan en Cruyff speelde met
nummer veertien. Ja, dat nummer
had veel beter bij mij gepast. Alle
Harrald
Houben en
zijn vouw
Janine
tijdens de
huldiging.
Foto
Olympia
Schinveld
gekheid op een stokje. Ik ben natuurlijk
vereerd met deze verkiezing”,
aldus een trotse Houben.
Hij treedt daarmee toe tot een illuster
gezelschap ereleden dat zijn sporen
binnen de hechte voetbalclub
vanwege jarenlange trouwe dienst
in heden en verleden heeft verdiend.
Alhoewel hij ooit in de F-Jeugd van
Schinveld begon heeft hij niet altijd
bij de club gevoetbald. Op 18-jarige
van de filosoof Sartre, omdat hij die
als een vervangende vader ziet?
Voor onderzoek komt hij terecht in
het woelige Parijs van de jaren zestig.
Daar loopt hij warempel de echte
Sartre tegen het lijf. Curieus genoeg
worden de Limburgse mijnwerkerszoon
en de Franse filosoof
vrienden. Ze eten en drinken met elkaar,
ze filosoferen en ruziën over
grote levensvragen en de actuele
hectische gebeurtenissen in het Parijs
van 1968.
Het leven bekeken
Maar tussen Utrecht en Parijs ligt
Heerlen. Uiteindelijk komen de
traumatische oorlogservaringen
van zijn vader toch aan bod. Rochus
forceert – in een mooi geschreven
eindbeeld – het contact dat hij al zo
lang zoekt. Hoe, dat verklap ik niet.
Lees vooral zelf deze boeiende zoektocht.
‘Leven is kijken en bekeken worden’,
zei Sartre. Dat geldt ook voor
de gedetailleerde beschrijvingen
van menselijk gedrag en de openhartige
zelfreflectie van de hoofdpersoon.
Die heeft de naam Rochus
Delabatte. Volgens mij had hij zomaar
Jos Schoenmakers kunnen
heten.
Retour Natzweiler, Jos Schoenmakers
(Uitgeverij Leon van Dorp, 2021).
REGIO
literaire hoek
Tussen Utrecht en Parijs ligt Heerlen
bondenheid, blijkt als hij bij zijn eerste
orgasme met een vrouw in huilen
uitbarst. Heeft dat ook te maken
met zijn vroeg overleden moeder?
En zoekt hij antwoorden op zijn leven
en doodvragen in de boeken
Wat is dat toch met Limburgse
schrijvers de laatste tijd? De ene na
de andere roman verschijnt over
wat oorlogsgeweld met mensen kan
doen. Peter Lenssen schreef Het
theater der herinneringen, Piet Poell
De kruistocht van een clown. En in Retour
Natzweiler onderzoekt de in
Heythuysen geboren Jos Schoenmakers
(1948) waartoe mensen in
staat kunnen zijn. En daarbij spaart
hij zichzelf niet.
„Drie vrouwen waren boos op me na
mijn noodlanding op aarde: mijn
moeder omdat ik te vroeg kwam, de
vroedvrouw omdat ik mijn achterste
liet zien en de wijkzuster, omdat
ik in haar ogen plaste. Ik werd op
vrijdag de dertiende geboren. Dat
was vragen om moeilijkheden.”
Wie zo veel belooft aan het begin
van zijn verhaal, heeft het nodige in
te lossen. En dat gebeurt. Vaardig
worden feit en fictie vermengd tot
een herkenbaar én diepgravend geheel.
Geheim
De vader van Rochus Delabatte, een
in Wallonië geboren mijnwerker,
wordt op de dag van de geboorte van
zijn zoon opgepakt. Hij verdwijnt
als nacht-und-nebel-gevangene in
kamp Natzweiler. Drie jaar later
keert hij, vermagerd en vervuild, terug
naar Heerlen, zelfs voor zijn
vrouw onherkenbaar. Zo snel mogelijk
probeert hij de oude te zijn. Hij
gaat weer de mijn in en over zijn
kampervaringen wordt niet gesproken.
Zoon Rochus groeit op in een
gezin met een geheim.
Met veel oog voor detail beschrijft
Schoenmakers gebeurtenissen die
typisch zijn voor de haast fundamentalistisch
katholieke enclave,
die Limburg destijds was. Een pastoor,
die voor gezinsuitbreiding
komt pleiten, krijgt van Rochus’ vader
het deksel op de neus: ‘Josef en
Maria hadden ook maar één kind.
Waarom moet ik er dan tien krijgen?’
‘Misverzuim 51x’ staat op het
schoolrapport en over seks wordt
niet gepraat. En ook niet over een
traumatisch oorlogsverleden.
Dus gaat de jonge babyboomer zelf
op fysieke en filosofische ontdekkingstocht.
Eerst naar Utrecht,
waar hij culturele antropologie studeert.
Hij ontdekt dat onderzoek
zich niet ver weg in een of ander
Afrikaans binnenland hoeft af te
spelen, maar ook kan plaatsvinden
in een Heerlens tehuis voor mijnwerkers
uit Marokko.
Sartre
Antwoorden op wat zijn lijf hem aan
verlangens dicteert, vindt hij bij
vooral oudere meisjes en vrouwen.
Dat het hem daarbij vooral gaat om
een diep verlangen naar fysieke ver-
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Jos Bours over Jos
Schoenmakers.
Jos Schoenmakers.
Foto Maaike Oud
DOOR JOS BOURS