> delimburger.nl
VL
ADVERTENTIE
Opgroeien in Limburg 13
Inzendingen lezersoproep
We vroegen onze lezers: Wat is uw mooiste jeugdherinnering?
Welke mooie herinnering uit uw kinderjaren is u het meeste bijgebleven en
wenst u de ‘jeugd van tegenwoordig’ in deze uitdagende tijden ook toe?
De inzendingen waren talrijk en velen hadden niet genoeg aan de gevraagde
150 woorden. Om kippenvel van te krijgen. Heel veel dank daarvoor!
Op deze pagina’s een selectie.
Allein mit de trein
Ich zal ’n jaor of teen zin gewaes wie ich op ‘ne goonsdigmiddig van
mien mam geldj kreeg veur ’n kinjerkaertje en helemaol allein mit
de trein van Zjwame nao Remunj móch rieje óm mich biej de Póppedokter
’n echte barbiepóp te gaon koupe. Veur woonde dunbiej de
sjtasie en ’t Munsterplein inne sjtad woor ouch neet wied. Mam vónj
mich vengig genóg óm det zelf te kènne regele. Ze haaj zelf waal get
anges te doon.
Ich zóch mich ’n barbie oet mit rossig haor en ’n rood badpak aan. Ze
zoot in ’n langwerpige doos mit allemaol plaetjes van kleijer die ich
later veur häör zól kènne koupe. Mein det ze ‘ne gölje of 11 kosde; ich
haaj d’r duchtig veur mótte sjpare. Groot woor mien verbazing wie ich
later heurde det de buurvrouwe d’r sjanj van sjproke det mien moder
mich helemaol allein nao Remunj haaj laote gaon.
Riky Simons-Julicher, Swalmen
SS Rotterdam
Mijn vader werkte in een verff abriek. Vaak nog zaterdagmiddag.
Dan maakte hij verf op kleur. Met een staalkaart, waar hij een
beetje verf op smeerde. Na wat toevoegingen knikte hij tevreden;
klaar! Alle verf voor de SS Rotterdam kwam uit vaders handen. De
verfbussen gingen in een vrachtwagentje, waarin ik meeging naar
de werf. Voor de slagboom zei chauff eur Koos: “Ga maar op de
grond zitten.” Later kwam ik tevoorschijn, om de bussen aan boord
van de SS Rotterdam te brengen. Zaterdag 11 juli 1959 mocht mijn
vader mee met de proefvaart. Ik ging met anderen naar de Hoek,
om een spandoek hoog te houden. De tekst ben ik vergeten. Niet,
dat vader een zaklantaarn bij zich had. Hij zou knipperen als hij het
spandoek zag. En jawel, daar knipperde aan de reling een lichtje.
Alleen wij wisten dat dat de lantaarn van mijn vader was.
Rein Reuter, Weert
Nachtmis
Ik heb gelukkig vele mooie jeugdherinneringen. Van fi etstochtjes met mijn vader, terwijl ik
‘op de stang’ zat. Jarenlang in zwembad ‘de Bandert’ in Echt dagelijks samen baantjes trekken.
Maar een heel dierbare blijft de nachtmis op kerstnacht. Die was ook echt om twaalf uur.
En we hadden nog echte winters toen! We liepen door de krakende sneeuw naar de mooie
kerk van Pey. Een mis met zang en de geur van de dennenbomen in de kerk. En daarna naar
huis, waar mijn zus en ik koukleumend voor de kolenkachel op de grond zaten, genietend
van de kerstboom en het kribje, waar mijn vader enorm veel aandacht aan besteedde.
En van de echte zelfgemaakte chocolademelk met een stuk kerstbrood, of een worstenbroodje.
Nee, ik ga al lang niet meer naar de kerk, maar dit blijft zo waardevol. Of de jeugd van
tegenwoordig dit nog zou waarderen?
Jose Beunen-van Neer, Ohé en Laak