Opgroeien in Limburg 9
Mijn favoriete leerkracht
Wij vroegen u wie uw favoriete leerkracht was…
De inzendingen waren talrijk. Dank daarvoor. En zo leuk om
te lezen. Geniet van de mooie herinneringen van onze lezers.
De favoriete onderwijzer in hun jeugd was vaak levensbepalend.
De heer Spronk
Mijn favoriete leraar was de heer Spronk, leraar geschiedenis op de middelbare school. Zijn entree in
de klas was er één die ik mijn hele leven niet ben vergeten. In mijn klas zat zijn dochter. Vlak voor de
les begon, hadden wij haar gevraagd ,hoe zij haar vader zou gaan noemen. Zeg je papa of vader of
meneer of meester? Zijn dochter Gerda gaf geen antwoord. Zat stil op haar stoel, terwijl de rest van
de klas de boel op stelten zette.
En toen ging de deur vijf centimeter open. Nee er kwam geen docent binnen. De deur werd met een
klap dicht getrokken. Enkele minuten later ging de deur weer open, dit keer tien centimeter en er
stak een neus doorheen. Nog meer hilariteit in de klas. Ook dit keer werd de deur met een klap dicht
getrokken. De klap was indrukwekkend. We werden er stil van. Nog vijf minuten later werd de deur
langzaam geopend en kwam een kleine gezette meneer naar binnen.
De klas was doodstil en onder een hoedje te vangen, terwijl deze heer statig richting de katheder
liep, plaatsnam en ons kritisch in ogenschouw nam, waren wij allang vergeten dat het de vader van
Gerda was.
Wij waren nieuwsgierig naar deze Grootheid die ons respect had afgedwongen, stonden open en
waren klaar voor zijn lessen. Een heel jaar lang vertelde hij mythen en sagen uit de oudheid.
Gefascineerd luisterden we. We schreven onze vingers blauw, tekenden, knipten ,plakten zo ons
eigen geschiedenisboek. Vele jaren later wist ik dat juist door het schrijven en het doen de leerstof
beklijft. Ik wist het toen nog niet, men wist het toen nog niet. Ik was dyslectisch. Zijn lessen waren
prachtig en oh, wat heb ik veel geleerd!
Zo lang geleden. 64 jaar? En hoe zou het toch met Gerda gaan?
Juff rouw Heunen
Wij woonden vroeger, rond 1955,
30 minuten lopen van school.
Het was een strenge winter met
heel veel sneeuw. Toen ik op
school aankwam, had ik natte
kousen en ijskoude voeten.
Haar naam weet ik nog goed:
juff rouw Heunen. Ik moest
meteen de kousen uitdoen. Zij
legde die op de verwarming met
de handschoenen en schoenen.
Dat was niet de eerste keer!
Zij was een strenge juf met een
goed hart. Ik was toen ongeveer
tien jaar en nu 77 lentes jong en
nog gezond.
Zoiets vergeet je nooit meer.
Carla Heuten-Noteborn, Simpelveld
Riet de Leij- van de Wall, Heerlen
Ben Erkens
Mijn favoriete leerkracht gaf les op basisschool de Driesprong
in Oud-Geleen. Ik spreek dan over de jaren ‘70 en ‘80 van de
vorige eeuw. Toen geen internet of mobieltjes. Er waren maar
2 Nederlandse tv-zenders met een aantal Belgische en Duitse
zenders. Je moest opstaan en naar de tv lopen om een andere
zender in te drukken. Dit vertel ik om de tijdsgeest aan te duiden
waar mijn verhaal zich afspeelt. Ik zat in klas 5 bij meester
Ben Erkens. Jawel, ik spreek over dé Geleense liedjesschrijver,
muzikant, LVK-winnaar en Beatles liefhebber.
Waarin meester Ben mij heeft geïnspireerd was het simpelweg
voorlezen in de klas. Omdat ik vaak dagdroomde en leren maar
een last vond, was dit de uitkomst om mee te gaan in het
verhaal en daar zelf een eigen draai aan te geven. Fantaseren,
iets waar ik tot nu in mijn leven bijna dagelijks gebruik van
maak. Ik sta nu zelf geregeld voor een groep jonge kids, geef
les in allerhande onderwerpen en lees ook soms voor aan
kinderen. Iets wat ik veel meer zou moeten gaan doen.
Zo inspireer je kinderen hun fantasie te gebruiken en te ontwikkelen.
Even zonder de hapklare afbeeldingen op hun mobieltje
of tablet. Zelf even wegdromen in een andere wereld. Ik ben
net als Erkens een fervent Beatles liefhebber en ben daarom
ook jaren geleden naar Liverpool geweest. We hebben een
hele tijd terug in Sauna Sanas op de Rijksweg in Geleen daar
nog over gesproken. Ben was meer een Lennon fan en ik een
McCartney liefhebber.
Laatst liep ik vanwege mijn werk bij Greutsj rond op de
Driesprong. De herinneringen kwamen weer naar boven. Het
imiteren van de Stray Cats in de aula. Mede met ondersteuning
van meester Erkens. In december komt mijn favoriete leerkracht
Ben Erkens naar het Glazen Huis in Geleen om te zingen.
Iets waar ik me alweer op kan verheugen. Erkens was mijn motor
voor talentontwikkeling. Nu wil ik die motor heel graag voor
andere kinderen zijn. Ik ben hem dankbaar.
Michel van Dijke (51), Geleen
Juff rouw Schreurs
Juff rouw Schreurs van de vijfde klas lagere school. Hannie heette ze
geloof ik met haar voornaam. Rosa Maria school Sittard, zestiger jaren.
We begonnen de ochtend met zingen, sloten tussen de middag af met
zingen, begonnen ‘s middags weer met zingen en eindigden de schooldag
met zingen. Ik denk dat we ook elke keer een wees gegroetje baden,
want het was een katholieke nonnenschool.
Als er even tijd over was, zette zij gewoon een liedje in en dan zongen
we. We hadden natuurlijk ook wekelijks zangles, waarin juff rouw
Schreurs ons canons en Engelse klassiekers leerde, die we vervolgens
dagelijks konden oefenen. In mijn herinnering werkten we de rest van
de tijd keihard en was er een prima stemming in de klas. Als er al eens
gesputterd werd, zei ze heel enthousiast “we gaan lekker rekenen” en
herhaalde dat een paar keer en we geloofden het warempel en gingen
aan de slag. Juff rouw Schreurs deed reken wedstrijdjes met hoofdrekenen;
de diverse rijen speelden tegen elkaar en het was superspannend.
Dat was ook zo’n intermezzo dat geregeld terugkeerde.
Er was een heel levendige sfeer in de klas. Dankzij haar. Schwung!!
Lilyan van Halbeek, Maastricht