8 Opgroeien Mijn geweldige meester Rongen
Zuster Gemma
1969. Ik in klas 5, bang verlegen stotterend meisje....
Mijn verhaal gaat meer dan 50 jaar terug, maar zit nog in mijn geheugen gegrift. Ik zat op de MULO
We zaten met 2 aan 2 aan het tafeltje compleet met inktpotje
in Tegelen. Op deze school was een schoolhoofd en zij heette zuster Gemma. Dit was haar zusternaam,
en kroontjespen. Leesbeurt op volgorde, vooraan beginnen
haar echte naam weet ik helaas niet. In die tijd heb ik heel erg gestotterd en dat was heel zwaar voor mij.
en zo in de rij naar achteren. Het gevoel van paniek als ik bijna
aan de beurt ben, voel ik nog. ‘De de de de ...’ het eerste woord
Ik kon altijd bij zuster Gemma terecht en zij steunde mij ook altijd als er weer eens rare dingen tegen mij
komt er al niet uit. Meester Rongen komt naast me staan en
gezegd werden of ik met het stotteren geplaagd werd. Zij zei altijd: ‘trek je hier niets van aan, jij bent een
legt zijn arm over mijn rug en zijn hand op mijn schouder* en
heel slim meisje en de mensen die plagen of rare dingen tegen je zeggen zijn heel dom’.
dan lees ik rustig, gewoon zonder te stotteren net zoals de
andere kinderen. Blijkbaar gaf dat zoveel vertrouwen. Als ik nu
Ook met het eindexamen heeft zij mij geholpen. Zij wist dat ik niet stotterde als er iemand met mij mee
langs het huis kom waar hij woonde, moet ik er nog vaak aan
zoemde en zij heeft ervoor gezorgd dat er tijdens het mondeling eindexamen iemand mee zoemde en
terug denken. Geweldige meester.
ik ben met goede cijfers geslaagd. Dit was zonder haar hulp niet gelukt en hiervoor ben ik haar nog altijd
*Toen kon dat nog.
heel erg dankbaar.
Tilly van den Oever -Cox, America
Juff rouw vijfde Jan Hovens alias de körrek
Aan de ideale onderwijsvariant HBS van het Blariacumcollege in Blerick werkte Jan Hovens,
(bijnaam de körrek) historicus en gepassioneerd docent geschiedenis. Jan wist de soms taaie leerstof
Een leuke,nagenoeg altijd te combineren met vergelijkbare actuele situaties en ons leerlingen daardoor
boek Minoes steeds bij de les te houden met als voordeel, nooit corrigerend te moeten optreden. In de tijd van
onderdeel de koude oorlog in de 60-er jaren hoorde je bijvoorbeeld een Starfi ghter overkomen en daarbij gaf
Jan dan aan: “Daar gaat weer een deel van ons begrotingstekort”. Zo begreep je met humor zowel
We werden de actualiteit als de (overigens niet altijd zo gevoelde) onprettige tijd waarin je leefde.
geven. kon zijn.Zijn passie is in het dagelijkse leven dan ook blijvend op mij overgeslagen en zo heb ik mijn
ooit wat kinderen, en nu ook mijn kleinkinderen, geconfronteerd met historisch gegroeide feiten waarop
onze huidige samenleving baseert (waarbij ook vaak de visie van Winston Churchill werd en wordt
Na ieder ingebracht). In mijn latere werk als docent heb ik deze methodiek dan ook gepoogd over te nemen,
E., ging om maar niet te spreken over mijn eigen hobbymatig onderzoek naar historisch verantwoord
vroeg hem materiaal, door mij aan anderen al vele jaren lang doorgegeven en vaak leidend tot interessante
dit tot grote discussies. Helaas niet meer onder ons, maar nooit vergeten, ook niet door klasgenoten van toen.
Een heel Pieter Bors, Venlo
Inge Ramakers-Een kanjer
Het was 1982, 1e klas HTS. We hadden
een beginnend leerkracht, TU Eindhoven
geschoold. Hij had een paar jaar In Leuven
gewerkt als onderzoeksassistent.
Als groenling prima docent Wiskunde en
Electrotechniek.
Hij bezat het vermogen om op meerder
manieren een probleem begrijpelijk uit te
leggen. Echt een kanjer.
John de Lange, Venlo
Meneer Sprangers
Ik heb een geweldige middelbare schooltijd beleefd van 1966 tot en met 1972. De eerste jaren van mijn HBS B-periode
ging ik cum laude over. Het fanatieke ging er echter vanaf in het 4e jaar. Wiskunde werd opgedeeld in diverse vakken.
Rekenen lag mij wel, maar het vak Stereometrie daar snapte ik geen snars van. Met de hakken over de sloot naar het
examenjaar en de vrees dat ik zou zakken door dit hoofdvak was groot. Met een 3 op de examenlijst was het inderdaad
zakken voor mij. Mijn wiskundeleraar kwam al vaker mokkend de klas binnen met totocijfers bij toetsen van dit vak.
Het was of een 10 of een zware onvoldoende. Ik mocht wel door mijn geklets in de klas steeds het bord uitvegen.
In het jaar daarop ging ik uiteraard voor het slagen van mijn HBS opleiding. Weer ging het mis met Stereometrie onder
dezelfde wiskundeleraar. Wonderwel had ik nu een 4 voor dit vak. Daardoor kreeg ik een herkansing via een theoriegedeelte.
Meneer Sprangers nam mij een keer apart en gaf mij 3 theorievragen mee met gedeeltelijke antwoorden. “Goed van
buiten leren! Het kan je nog van pas komen.” Laat nu tijdens het theoriegedeelte deze vragen gesteld worden door de
examinator. Geslaagd! Deze leraar stond gelijk bovenaan mijn favorietenlijstje.
Hans Huijs, Blerick
Zr. Rudolpha
In 1959 ging ik in Someren-Eind naar de kleuterschool.
Die werd gerund door de Zusters Franciscanessen. Het klooster
lag naast de school. Ik heb hele goeie herinneringen aan
Zr. Rudolpha. Ze was heel aardig en had een zacht karakter.
Mijn vader werkte bij Drukkerij Smeets en bracht altijd reepjes
papier mee, die ik dan meenam naar school. We konden daar
mooi mee vlechten.
Toen ik op de lagere school zat, ging ik na school naar Zr.
Rudolpha om haar te helpen opruimen en zelfs in de vakantie
ging ik naar het klooster. In 1969 stierf mijn vader en kwam Zr.
Rudolpha vaak bij mijn moeder op bezoek. Toen in 1973 moeder
ook stierf en ik met mijn 2 zusjes alleen bleef, kregen we veel
steun van de zusters. Ik heb er zelfs nog mee gecorrespondeerd.
Een herinnering die me altijd bij blijft!
Wil van Eijk van Roij, Nederweert
Marion Vos-Adams, Beesel
Mijnheer Pauli
In 2018 hebben we nog een reünie gehad in de school waar hij zo
lang les heeft gegeven. Na jarenlange leegstand is het pand verbouwd
tot appartementen. Mijnheer Pauli zag er goed uit. Verder
beantwoordde hij nog helemaal aan het beeld dat ik van hem in mijn
geheugen had opgeslagen. Zelfs onze namen wist hij nog!
Toen ik in het schooljaar 1955-1956 mijn schoolloopbaan begon op
de Paredisschool in Roermond was mijnheer Pauli de eerste onderwijzer
waarmee ik kennis maakte. Ik voelde me er direct op mijn
gemak. Hij kon de lesstof goed uitleggen en was meer dan geduldig.
Hij besteedde veel aandacht aan muziekonderwijs, iets wat nu niet
meer gebeurt. Omdat ik veel last had van oorontsteking liet en laat
mijn gehoor te wensen over. In een gesprekje onder vier ogen legde
hij me uit dat ik een zogenaamde ‘brommer’ was en verzocht hij mij
om niet mee te zingen. Dat zou het geluid van de klas als geheel ten
goede komen. Aan dat verzoek kon ik gemakkelijk voldoen.
In de derde klas was hij weer mijn onderwijzer, die voor mij een
veilige omgeving creëerde. Dankzij hem bewaar ik prettige herinneringen
aan de lagere school en begon ik vol zelfvertrouwen aan het
Bisschoppelijk College.
Op 3 november jl. is hij op 95-jarige leeftijd overleden.
Luciën Jansen, Roermond