woensdag 22. 12. 2021 5
TIP ONS
Beste lezer, voor deze VIA
zijn we op zoek naar lokaal
(verenigings)nieuws, tips en
informatie. U kunt ons uw
tekst met foto’s mailen:
zuid@delimburger.nl
(t.a.v. VIA, vermeld dit duidelijk).
Stuur uw materiaal op tijd in;
bij tijdsgebonden activiteiten
liefst 2 weken vooraf.
We zien uw kopij met
belangstelling tegemoet.
Dank!
Redactie
De Limburger
MECHELEN
Heemkunde Mechelen
wil weten wie drie heren
zijn op oude prent
REGIO
Aanvraag bijdrage voor
NLdoet tot eind januari
Verenigingen en organisaties die
volgend jaar willen meedoen aan
NLdoet, kunnen tot 31 januari een financiële
bijdrage aanvragen.
Deelnemers mogen voor de klus die
ze gaan uitvoeren een beroep doen
op het Oranjefonds voor een tegemoetkoming
in de kosten tot maximaal
350 euro. Het bedrag kan worden
besteed aan bijvoorbeeld materialen
of catering. Alleen officiële
verenigingen en stichtingen komen
hiervoor in aanmerking. Het budget
is bovendien beperkt: op is op. De
aanvraag staat geheel los van de inschrijving
en dient apart ingediend
te worden.
NLdoet is de grootste vrijwilligersactie
van Nederland en vindt in 2022
plaats op 11 en 12 maart.
Informatie is te vinden op www.nldoet.nl.
REGIO
Heemkunde Mechelen hoopt op een
klein wonder, lijkt het. De regio telt
voor zover bekend geen mensen die
er zelf bij waren, maar de vereniging
is (op verzoek van iemand, red.) desalniettemin
op zoek naar de namen
van een drietal heren op een foto die
dateert uit 1915. Op de foto zijn vier
mannen te zien. Van één van hen is
de identiteit bekend: Louis Carre
(tweede van links). De vereniging
hoopt nu ook de namen van de andere
personen te achterhalen.
Mensen die weten wie het zijn of Heemkunde
Mechelen verder kunnen helpen, kunnen
contact opnemen. Dat kan via een mail naar
heemkundemechelen@gmail.com.
Wie o wie zijn op deze foto te
zien? FOTO FACEBOOK HEEMKUNDE
MECHELEN
MAASTRICHT
Kerstverhaal als pleister op wonde:
‘Lichtjes en frituurpan gingen aan’
Rob Meurders vertelt zijn toehoorders in 2019 een magisch kerstverhaal. FOTO LORAINE BODEWES
vond hij. Persoonlijk vond hij zijn
traditie van de gratis ballen het
hoogtepunt.
Gratis
De laatste bakdag had hij het laatste
uur gratis oliebollen afhalen voor
mensen met kleine beurzen. Door
de jaren heen kende hij de povere
liefhebbers en wist hij precies wie
hij een klein plezier kon doen met
deze gratis lekkernij. Zo ook deze
laatste verkoopdag dit jaar, de gratis
oliebollen had hij met veel plezier
uitgedeeld en na afloop trok Frans
de stekker eruit en begon hij de boel
op te ruimen om naar huis te vertrekken.
Thuis nog even flink de
schrobber door de bus en dan twee
dagen met de benen in de lucht om
bij te komen van deze drukke maar
gezellige tijd. Had hij gedacht!
Politie
Zijn busje, ondertussen alweer 12
jaar oud, had hem nog nooit in de
steek gelaten, maar nu wilde hij niet
starten. Wat hij ook probeerde,
geen beweging in te krijgen. De flinke
rook uit de uitlaat bij het starten
trok de aandacht van een voorbij rijdende
politieauto. ‘Of er iets aan de
hand was en of ze konden helpen?’
was de vraag van de jonge agente
van dienst. ‘Wil niet starten’ was het
antwoord en ‘hier kan ik niet blijven
staan’. De motorkap ging open en er
werd gezocht naar een oplossing.
Voor het tweede jaar op rij kunnen
de populaire Maastrichtse kerstverhalenwandelingen
niet plaatsvinden.
Jan Janssen en Rob
Meurders nemen al 16 jaar hun
gasten in de kerstperiode mee
door de binnenstad van Maastricht.
Onderweg vertellen ze
magische en smeuïge verhalen
over kerst, met een aan hen
toevertrouwde kwinkslag. Als
pleister op de wonde heeft Meurders
een spiksplinternieuw verhaal
geschreven.
DOOR ROB MEURDERS
De topseizoenen van de kerstverkoop
lagen al een paar jaar op de vot.
De laatste coronajaren hadden de
omzet van de oliebollenkraam van
Frans flink doen dalen. Al jaren
stond hij met zijn kraam de weken
voor kerstmis op het pleintje voor
de Lidl in Daalhof. Om zes uur uit de
veren om tegen negen uur op de verkoopplaats
te zijn. Stekker in het
stopcontact om de frituurpan en de
lampjes te laten branden. Dan werd
het tijd voor het beslag, met of zonder
krenten. Oliebollen waren zijn
ding, maar omdat de klanten erom
vroegen, bakte hij de laatste jaren
ook wafels en Berliner bollen. Frans
vond het een heerlijke tijd. Maar de
laatste jaren was er toch het een en
ander veranderd.
Wel of geen handel, mondkapjes en
afstand houden. Allerlei gezondheidsmaatregelen
waar je je als ondernemer
maar aan moet aanpassen.
Ondersteuning had hij nooit
aangevraagd, omdat hij vond dat je
als ondernemer zelf je broek moet
ophouden. Hij was blij met elke oliebol
die hij had mogen bakken en verkopen.
En gelukkig had hij van de afgelopen
topjaren nog wat spek op
zijn ribben.
Poedersuiker
De oliebollenkraam van Frans was
een graag geziene gast op de parkeerplaats
in Daalhof. Veel van zijn
klanten kwamen een paar keer per
week even langs voor een bol of een
wafel en natuurlijk voor een praatje.
Van elke klant wist hij of deze er poedersuiker
of niet op wilde, of dat ze
de suiker in een apart zakje wilden.
De muziek die hij door zijn wagen
liet schallen kon hij letterlijk meezingen.
Drie weken lang deed hij het
met één cd:Keermes in Mestreech van
Johnny Blenco. De laatste week
voor de kerst zette hij zelfs een
kerstmuts op, het moest niet gekker
worden.
Frans zijn oliebollen waren in de
verre omgeving beroemd vanwege
hun smaak. Zijn geheime smaakmaker
was vanillesuiker in het beslag,
dat gaf zijn ballen een extra lekkere
smaak, waarom hij geroemd
werd.
Een ander hoogtepunt van zijn
klantvriendelijkheid waren zijn
slotwoorden na het doen van een
aankoop. ‘De ballen’ was steevast
zijn afscheidsgroet aan zijn cliënteel.
Vaak waren zijn klanten hem
voor en besloot hij de aankoop met
een vriendelijke glimlach en wol iech
sjus zégge. En als het nummer Belkes
hij belles doa van Johnny langs
kwam, dan zong hij het uit volle
borst mee.
Zo sleet Frans de weken hard werkend
voor de kerst, een leuke tijd
Na een half uur zoeken, overleggen
en sukkelen werd besloten om een
afsleepdienst te bellen. De bus kan
hier echt niet blijven staan. ‘Of hij bij
hem voor de deur afgezet kon worden’
was de bescheiden vraag van
Frans. Maar dat mocht niet. ‘Een
defect voertuig mag niet op de openbare
weg geparkeerd worden’ sprak
de jonge agente. Na wat overleg besloten
de dienders van dienst Frans
te helpen door zijn bus op de parkeerplaats
van het politiebureau te
stallen, zodat hij met zijn vriend
Louis morgen even kon kijken of ze
hem aan de praat kregen. Zo gezegd,
zo gedaan met een escorte van
de politie werd het oliebollenbusje
afgesleept naar het politiebureau.
Hulpverleners
Daar aangekomen kreeg Frans een
idee en vroeg of ze misschien
stroom hadden? ‘Met hoeveel man
zijn jullie vanavond aan het werk?’
vroeg Frans ‘hebben jullie zin in een
oliebol’. De stekker werd in gestoken,
de lichtjes gingen aan en de
frietpan werd aangezet. Met Johnny
Blenco op de achtergrond begon
Frans te bakken. Als een lopend
vuurtje ging het door het politiekorps
heen en de avondploeg maakte
gretig gebruik van het aanbod
van Frans. Het vuurtje bereikte ook
de brandweer en de ambulancedienst.
Voordat Frans het door had
was het een komen en gaan van
hulpverlenersauto’s op de deze
kerstavond van de werkers van
dienst. Om elf uur kwam er zelfs een
vraag van een ambulancemedewerker
of hij ook kon bakken voor de
nachtdienst van het ziekenhuis. Tegen
één uur ’s nachts was het deeg
op en onder de klanken voor de drieduizendzevenhonderdzesenzestigste
keer Belkes hij, belles doa bakte
Frans zijn laatste oliebollen. ‘De ballen’
was de groet van de oliebollenbakker
toen hij de parkeerplaats
verliet en naar huis liep.
‘Hubbe ze verdeend’ dacht Frans.
FOTO ANP