woensdag 22. 12. 2021 SPORT 7
NOORD
EN MIDDENLIMBURG
Handbaltrainer reist elke week 800 kilometer
Zijn vliegticket en paspoort liggen
al klaar terwijl hij bezig is met het
inpakken van zijn koffer. Afgelopen
zondag is Anton van Boesschoten
(71) weer naar Oekraïne vertrokken.
Het land waar hij zijn hart aan
verloor. „De mensen zijn zo hartelijk,
warm en gastvrij. Dat is bijna
niet uit te leggen. Dat is een gevoel
dat je moet ervaren”, vertelt hij.
Toen hij als coach met Swift Roermond
in 1998 voor de Europa Cup
naar Oekraïne moest, ontmoette hij
daar zijn toenmalige echtgenote.
Een huwelijk dat tien jaar duurde,
maar helaas geen standhield, zorgde
wel voor de eerste kennismaking
met het land. Als Van Boesschoten
in 2011 teambegeleider wordt van
de Oekraïense jeugdploeg tijdens
het Europees kampioenschap onder
negentien in Nederland komt hij
in contact met meerdere trainers en
gaat het balletje rollen.
„Sindsdien zit ik elke winter drie
maanden en elke zomer een maand
in het land. En in juni 2015, een paar
dagen na mijn pensioen, ben ik zelfs
anderhalf jaar gebleven omdat ik
trainer werd van Karpaty Uzhgorod.”
Met die ploeg beleefde Van Boesschoten,
die opgegroeide in Amstelveen,
maar door het handbal in Limburg
terechtkwam (in 1972 werd hij
trainer van Beatrix uit Vlodrop,
red.) mooie momenten. Een van de
hoogtepunten was de halve finale
feest!
ROC Ter AA alweer beste roc van Brabant
én Limburg volgens de Keuzegids Mbo 2022
We zijn supertrots op onze studenten, collega’s en iedereen waar
we mee samenwerken: samen hebben we dit voor elkaar gekregen!
www.roc-teraa.nl
van de Europa Cup in Turkije. „We
speelden in een heksenketel, helaas
was er sprake van onderschatting.
Maar een prachtige ervaring, er
was zoveel lawaai dat ik mijn ploeg
nauwelijks kon bereiken met aanwijzingen.”
Het is een van de momenten die de
handbaltrainer, die al vijftig jaar in
het vak zit, noemt als hoogtepunt.
Hoe langer het gesprek duurt, hoe
meer anekdotes hem te binnenschieten
die hij met veel plezier
weet te vertellen.” Zo was de verste
uitwedstrijd in Oekraïne ruim 1.200
kilometer die met de trein werd afgelegd.
„Dan waren we vier dagen
onderweg en had je een slaapcoupé
samen met drie anderen.” Van
Boesschoten mag de zeventig dan
wel gepasseerd zijn, elke week reist
hij nu nog altijd 800 kilometer voor
het handbal. Hij is trainer van de
meisjes B in Posterholt, de vrouwen
van Handbal Someren, geeft training
op de HandbalSchool Valuascollege
en de Brabantse selectie.
„Weet je, het niveau maakt me niet
eens zoveel uit. Als ik en de ploeg er
maar plezier in hebben. Neem bijvoorbeeld
de meisjes van Posterholt.
Zij komen altijd enthousiast
trainen en dan kun je samen met een
ploeg resultaten halen. Dat is het
mooiste, zolang ik nog plezier heb in
het handbalspelletje dan blijf ik dit
doen. Ik zou niet weten wat ik zonder
handbal zou moeten.”
Om nog even terug te komen op een
van de mooiste momenten uit zijn
handballoopbaan, heeft Van Boesschoten
nog wel een mooi verhaal te
vertellen. „Ik was in 1992 bij de
Olympische Spelen in Barcelona als
toeschouwer. Ik zat op de tribune en
twee plekken bij me vandaan zat de
grote baas van de IHF. Zoals dat
gaat, kom je met elkaar in gesprek.”
Van Boesschoten wordt bijna letterlijk
van de tribune gehaald om te tolken.
„De IHFbaas
had een gesprek
met een Hongaarse coach die alleen
Duits sprak, hijzelf kon alleen Engels.
Dus toen zat ik daar als vertaler
tussen die twee te helpen. Dat
zijn momenten die je nooit meer
vergeet en deuren voor je opent.”
Als handbaltrainer reist Anton van
Boesschoten (71) al meer dan
vijftig jaar door heel Europa. Maar
of hij nu de meisjes B van Posterholt
moet trainen of een halve
finale Europa Cup moet coachen,
hij heeft in allebei evenveel plezier.
DOOR INGRID LEMMENS
Anton van Boesschoten.
ARCHIEFFOTO JOHN PETERS