Woensdag 21. 12. 2022 3
Onze verslaggever:
Pieter Knippenberg.
Foto jan paul kuit
‘Mooie verhalen ontstaan vaak
uit toevallige ontmoetingen’
Middelstestraat 98a Weert • 6004 BM Weert • Telefoon 0495 533823
Waat e waer
Column
Sporen zoeken in de Peel
Bouwmans Assurantiën zoekt:
• Een enthousiaste commercieel administratief medewerk(st)er;
• Met ervaring in het verzekeringsvak;
• In het bezit van de benodigde diploma’s en PE-certificaten
(minimaal Wft-basis en schade particulier);
• Die graag 24/28 uur van zijn/haar tijd in deze job wil investeren.
Ben jij op zoek naar gevarieerd werk, in een klein team met leuke
collega’s en zie jij het als uitdaging om, samen met dat team, mensen
op een persoonlijke en betrokken manier te voorzien van een goed
verzekeringsadvies? Stuur dan je CV en sollicitatiebrief naar:
info@bouwmansassurantien.nl
Voor meer informatie kijk op: www.bouwmansassurantien.nl
Zin in een
leuke nieuwe
baan?
verzekeringen • hypotheken • financieringen
Frits Nies
Bij ons binnen staat geen boom.
Bomen horen buiten. Hoe meer
hoe liever. Toch staan ze weer in
ruim 2 miljoen huiskamers, ‘échte
kerstbomen’, mét of zonder kluit.
En om de kluit extra te belazeren
ook nog een veelvoud aan kunstbomen.
Bij ons buiten hebben wij ook
iets van kunst, niet van plastic,
maar wel van een echte kunstenares.
Het is een manshoge, geoxideerd
plaatijzeren piramide met
vrolijke gaten erin. Op de top prijkt
geen piek, maar een ring, zo’n oog
dat ook op F1-raceauto’s zit om ze
na een crash uit de baan te kunnen
tillen, zoals bij het Eendjes vissen op
de kermis. Wij noemen dat het
‘magisch oog’; waarom weet ik niet
en dat is ook niet belangrijk. Zo
heeft iedereen wel om onbekende
reden een naam voor iets onbelangrijks.
Een broer stuurt elk jaar
een foto van familiair erfgoed,
namelijk de oude kerstgroep die
ooit in de met grotpapier tot
kerststal omgetoverde, ouderlijke
open haard stond. Tussen de witte
schaapjes ligt een grijs hondje.
Onbelangrijk, maar de hele familie
weet dat het Tani heet.
Enfin. Mijn betere helft drapeert
elk jaar rond deze tijd groene
slingers, engelenhaar en boomlichtjes
om het kunstwerk met het
‘magisch oog’. Het resultaat komt
dan griezelig dicht in de buurt van
het idee ‘kerstsfeer’ waarvan zij
graag werk maakt en waarvan ik
de diepere zin nog steeds probeer
te doorgronden. Ik heb vooral
moeite met de feestelijk bedoelde
dooddoener ‘gezellig toch!’. Ook dit
jaar ben ik er weer eens goed voor
gaan zitten. Binnen dus, terwijl
buiten de fopperij in de vrieskou
staat te glimmen. Zelfs met de
beste wil van (het beste deel van)
de wereld zie ik niets wat ook maar
een hint geeft richting iets wat
‘gezellig’ zou kunnen zijn.
Nu moet ik bekennen dat het
concept ‘gezelligheid’ voor mij (en
niet alleen voor mij) nog net zoveel
onontgonnen terrein bevat als de
Kempen~Broek. Hetzelfde geldt
voor het sentiment rond Kerstmis.
De valsheid daarvan wordt met
het jaar schrijnender. Ik hoef maar
de krant vol permacrisis op te
slaan, bijvoorbeeld in de pauze van
een Qatarstrijd, terwijl de kerstcommercials
van de supermarkten
op tv een eetbare soort betaalde
liefde verkopen en de lichtjes
buiten rond het ‘magisch oog’
flikkeren. Er is minder voor nodig
om een gemiddelde millennial aan
de rand van een burn-out te
brengen. Gelukkig ben ik van de
gestaalde generatie der babyboomers.
Daarom laat ik het er niet bij
zitten. Op zoek dus naar de harde
kern van ‘gezelligheid’, die volgens
kenners boterzacht is. Daarvoor
verplaatsen wij ons nu even op
locatie buiten de regio. ‘Gezellig…’
klinkt het naast mij.
Reageren?
f.nies@me.com
Gezellig...
REGIO
Buitencentrum De Pelen biedt in de
kerstvakantie de ‘speuren naar sporentocht’
aan.
Samen met een Peelgids wordt op
zoek gegaan naar diersporen in De
Groote Peel. ‘Door te speuren naar
sporen ontdek je welke dieren in dit
natuurgebied wonen’, zo laat het buitencentrum
weten. Na afloop kunnen
de kinderen een braakbal uitpluizen.
Een braakbal of uilenbal, bevat
voedselresten die een roofvogel
niet kan verteren. Bij het uitpluizen
komt er soms een compleet skelet
van een muis of ander klein dier tevoorschijn.
Met behulp van zoekkaarten
wordt ontdekt welk dier er
opgepeuzeld is. Een gids geeft uitleg
bij dit forensisch onderzoek.
In de kerstvakantie zijn er Speuren naar Sporentochten
op 27, 28, 29 en 30 december en
op 3, 4 en 5 januari, telkens om 11.00 uur.
Starten bij de balie van het buitencentrum De
Pelen aan de Moostdijk 15 in Ospel.
Reserveren via: www.staatsbosbeheer.nl/
peelontdektochten.
Ospel
Wie ben je en wat doe je voor de
krant?
„Ik ben Pieter Knippenberg, geboren
in 1956 in Heythuysen en daar
ook opgegroeid. Van 1980 tot 2007
heb ik met mijn gezin in Leveroy gewoond
en daarna zijn wij weer terug
verhuisd naar Heythuysen. Regelmatig
interview ik mensen uit de regio
over heel uiteenlopende onderwerpen
en van hun verhalen maak
ik korte artikelen voor de VIA-edities
Roermond en Weert. Daarnaast
schrijf ik ook artikelen voor de
historische rubriek Van Nul tot Nu
en Mijn Hobby.”
Hoe ben je als schrijver bij de VIA terechtgekomen
en doe je daarnaast
nog ander werk?
„Voordat ik in 2018 als correspondent
bij de VIA terechtkwam,
schreef ik al jarenlang persberichten
voor verenigingen en organisaties
waarbij ik betrokken was. Zo
ontstond een goed contact met de
redactie van de VIA en van het een
kwam het ander. Na veertig jaar als
leraar Engels en Nederlands in het
vmbo en het mbo gewerkt te hebben,
vond ik het tijd worden voor
heel iets anders. Nu ben ik baas over
mijn eigen tijd en dat bevalt uitstekend.
Eigenlijk heb ik nog te weinig
tijd voor al mijn bezigheden.”
„Als VIA-correspondent probeer ik
voor iedereen goed leesbare artikelen
te schrijven over heel uiteenlopende
onderwerpen. Mensen die
mij volgen, weten dat bij mij thema’s
als cultuur, natuur, sport en geschiedenis
met regelmaat terugkomen.
Dat laatste is niet zo verwonderlijk,
want ik ben altijd erg in geschiedenis
geïnteresseerd geweest en al jaren
voorzitter van de plaatselijke
heemkundevereniging.”
Welk interview uit de afgelopen jaren
is je het meest bijgebleven en
waarom?
„In het begin van de coronapandemie
in 2020 heb ik een artikel geschreven
met de titel Marcus Vankan,
pastoor in coronatijd. De uiterst
moeilijke en mentaal zware en zelfs
gevaarlijke omstandigheden waaronder
hij als priester en vele anderen
in de zorg moesten werken en
zijn openhartigheid hierover, maakten
veel indruk op mij. Maar ook het
interview met Miny en Jim Silvrants
in Haelen die echt midden
tussen hun oude spullen in hun eigen
museum wonen, zal ik niet snel
vergeten.”
Is het moeilijk om aan onderwerpen
voor verhalen te komen?
„Ik vind dat je als correspondent
een open oor en oog dient te hebben
voor wat in je omgeving gebeurt,
maar je hoort natuurlijk lang niet alles.
Het zijn trouwens best vaak toevallige
ontmoetingen die mooie verhalen
opleveren, zoals het verhaal
van Nard Peeters uit Roggel met
zijn zelfgebouwde prachtige insectenhotel.
Omdat mijn naam met regelmaat
boven een artikel in de VIA
staat, word ik ook regelmatig rechtstreeks
benaderd om over een bepaald
onderwerp iets te schrijven.”
„Belangrijk nieuws uit binnen- en
buitenland komt à la minuut bij ons
binnen, maar er is in de regio ook gewoon
behoefte aan lokaal nieuws en
juist daar kan de VIA door de verhalen
van de vaste verslaggevers én de
correspondenten een mooie bijdrage
aan leveren.”
onze verslaggever
Door de redactie
Bij de verhalen in VIA staat vaak een
naam. Toch zal menig lezer zich wel
eens afvragen wie die mannen en
vrouwen zijn, die interviews en
foto’s maken voor onze weekkrant.
Daarom stellen we hen aan u voor.
Deze week is Pieter Knippenberg
onze verslaggever.