Woensdag 28. 02. 2024 3
Wullem
Column
vortum-mullem
‘Eén dag afzien zoals pap
een jaar lang heeft gedaan’
‘Een openluchtvoorstelling
bleek geen haalbare kaart’
OPEN AVOND 7 MRT. ’24 Zo echt kan leren zijn
Meld je aan op derooipannen.nl/openavond
TILBURG
EINDHOVEN
BREDA
REGIO
DOOR WIM MOORMAN
Het is altijd fijn om te ontdekken
dat er mensen zijn die zo’n column
ook lézen. Nog fijner (nou ja,
meestal dan) is het als zo’n column
tot reacties leidt. Met de column
van vorige week was dat zowel in
Horst aan de Maas als in Venray
het geval. Die reacties uit Horst
aan de Maas komen misschien een
andere keer aan de orde. Vandaag
graag uw gewaardeerde aandacht
voor een reactie uit Venray.
Waar die column van vorige week
ook alweer over ging? Over de
gebroeders Jan en Joost Margry.
Als architecten en stedenbouwkundigen
drukten zij een stempel
op de naoorlogse stedenbouwkundige
ontwikkeling van Horst en
Venray.
Aan het eind van die column vroeg
ik me af: ‘Is het niet de hoogste tijd
voor een gedegen inventarisatie
van hun architectonische en
stedenbouwkundige nalatenschap
in beide plaatsen? En een doorwrocht
onderzoek naar hun
betekenis?’
Als je zoiets schrijft, kun je er bijna
donder op zeggen dat iemand z’n
vinger opsteekt om te zeggen dat
zo’n inventarisatie of onderzoek al
lang is gedaan. En me erop te
wijzen dat ik m’n huiswerk niet
goed heb gedaan. Dat laatste deed
Sjeng Ewalds uit Venray niet. Wel
mailde hij me een aantal bladzijden
uit een hoofdstuk dat hij
schreef voor het in 2019 gepubliceerde
boek Venray tussen Peel en
Maas – De stad. Daarin beschrijft
Sjeng uitvoerig en met oog voor
detail de ruimtelijke ontwikkeling
en industrialisatie van Venray
sinds 1945. Hij schenkt daarbij ook
ruim aandacht aan de hoofdrol die
eerst Jan en vervolgens Joost
Margry speelden in de ruimtelijke
ontwikkeling van Venray.
Een column is niet per se geschikt
om alle ins en outs van de naoorlogse
planologische ontwikkelingen
in Venray en het aandeel van
de gebroeders Margry daarin uit
de doeken te doen. Maar neem van
mij, op gezag van Sjeng, aan: dat
aandeel is veel groter dan u
geneigd bent te denken.
Overigens verklaart Sjeng de
Margry’s nu ook weer niet meteen
tot heiligen: hij laat niet onvermeld
dat beide broers vaak weinig
aandacht hadden voor historisch
gegroeide structuren en dat Joost
bij sommige plannen vooral oog
had voor de bereikbaarheid voor
auto’s.
Is met het artikel van Sjeng alles
gezegd over de betekenis van de
gebroeders Margry voor Venray?
Vermoedelijk niet, maar wel heel
veel. Het wachten is nu op een
navolger van Sjeng die iets vergelijkbaars
gaat doen over hun
betekenis voor Horst. Of op
iemand die z’n vinger opsteekt om
te zeggen dat zo’n inventarisatie
dan wel onderzoek ook in Horst al
lang is gedaan.
Reageren?
redactievenray@delimburger.nl
Margry (2)
Rick Jakobs was vijf toen zijn vader
Peter overleed aan acute leukemie.
Te jong om te beseffen wat de ziekte
met hem deed. „Dat drong op latere
leeftijd pas tot me door. Pap knokte
elke dag voor zijn leven. Maar hoe
hard hij ook vocht, het was een ongelijke
strijd. Als kind ben je je daar
niet zo van bewust, tot je ineens met
het hele gezin in een zwart gat belandt.”
Naarmate hij ouder werd, ging het
steeds meer aan hem knagen. „Hoe
kan een ziekte iemand zo maar uit
het leven rukken? Die vraag hield
me continu bezig en gaf me zo’n
machteloos gevoel, dat ik in 2016 besloot
mee te doen aan Alpe d’Hu-
Zes.” Achttien jaar oud trotseerde
hij samen met zijn zwager en een
vriend de beroemdste berg uit de
Tour de France. Terug in Vortum-
Mullem wist hij één ding zeker: ik ga
nog eens terug!
Acht jaar duurde het eer Rick Jakobs
de daad bij het woord kon voegen.
„Telkens kwam er iets tussen.
Studie, een nieuwe baan, een knieblessure.
Maar nu valt alles op zijn
plek.” De eerste puzzelstukjes werden
eind 2022 gelegd. „De grafrechten
liepen af, waardoor we als gezin
voor de keus stonden: verlengen of
pap laten opgraven en cremeren.
We kozen voor het laatste.” Het
werd een emotionele plechtigheid,
die diepe indruk op hem maakte.
„Het was alsof ik alles herbeleefde,
maar dan veel bewuster en intenser.”
Verjaardagscadeau
Alpe d’HuZes 2023 werd het doel,
maar die editie kwam te vroeg.
„Achteraf denk ik dat het zo moest
zijn. De puzzel was nog niet af. Nu
wel. De datum maakt het compleet.
Pap was op 6 juni jarig, hij zou dit
jaar zestig geworden zijn. Dit wordt
ons verjaardagscadeau.”
De nu 26-jarige supermarktmanager,
werkzaam bij Albert Heijn in
Horst, gaat dan met een achtkoppig
team de roemruchte Alpencol te lijf.
De Bèèèrgtoppers noemen ze zich.
Een naam met een knipoog. „Pap
was als tiener hoogblond en maakte
als hij lachte het geluid van een geit.
Hij werd daarom Pietje Bèèè genoemd.”
Eén van de teamleden is
Rick’s vriendin Lotte Beerkens, afkomstig
uit Smakt. En zo mogelijk
nog fanatieker dan hij. „We zijn samen
al dik een half jaar in training
en zitten elke week een paar uurtjes
op de fiets. Ik trap mezelf dan helemaal
leeg, maar als ik zie hoe Lotte
tekeer gaat! Niet normaal, wat een
wilskracht en focus! Daar ben ik gewoon
jaloers op.”
Het stel heeft de lat voor zichzelf torenhoog
gelegd. Rick gaat voor de
volle zes beklimmingen, Lotte wil
zeker twee keer fietsend en daarna
nog minstens eenmaal te voet omhoog.
„Ik ga door tot ik van mijn fiets
val, dat heb ik mezelf gezworen. Lotte?
Stiekem denk ik dat ze iedereen
gaat verbazen, inclusief zichzelf.”
Er is echter nog een hoger doel. De
Bèèèrgtoppers, afkomstig uit de regio
van Nieuw-Bergen tot Boxmeer,
willen samen twintigduizend euro
inzamelen voor de strijd tegen kanker.
Na een geslaagde sponsorwerving
en allerlei acties, waaronder
een loterij bij de voetbalclub en de
verkoop van churro’s, gaat de teller
richting achttien mille. Ook hier
geldt: opgeven is geen optie! „We
gaan door tot we het streefbedrag
bijeen hebben.”
Alpe d’HuZes is één dag vreselijk
afzien. Maar in de ogen van Rick
Jakobs is het peanuts vergeleken
met wat zijn vader moest doormaken.
„Ik fiets door tot ik omval.”
Door Marcel van Lier
Rick Jakobs fietst de Alpe
d’Huez op voor zijn vader,
die overleed toen hij vijf
was. Foto louisa vergozisi
» Vervolg van de voorpagina.
In tegenstelling tot The Passion op tv
zijn beide voorstellingen niet in de
openlucht maar binnen. „We hebben
er over nagedacht om het buiten
te doen, maar dat bleek geen
haalbare kaart. De kerk was ook een
optie, maar leent zich minder goed
voor de muziek die we spelen. Het
theater biedt gewoon veel meer mogelijkheden,
vooral technisch en visueel.”
Zijn hechte band met MMSK St. Petrus’
Banden is voor Joop Derks een
extra drijfveer om ook het beste uit
zichzelf te halen. „Ik ben hier ooit
zelf als muzikant begonnen, mijn vader
en mijn twee zoons spelen in het
orkest en mijn moeder en broer deden
dat in het verleden ook. Dan doe
je graag wat extra’s.”
Kaarten voor de twee voorstellingen van
‘The Passion Venray’ zijn te bestellen via de
website van de schouwburg.