Woensdag 03. 04. 2024 3
Waat e waer
Frits Nies
Column
Ik ben op de kop af vijf jaar jonger
dan de NAVO. Morgen viert de
NAVO 75 jaar, dus dan weet u het
wel. Ja, dankuwel. In tegenstelling
tot het bondgenootschap is het mij
blijkbaar nog niet aan te zien. Zo
kwam ik onlangs voorbij het
schoolplein gewandeld waar mijn
betere helft enkele middagpauzes
in de week op de kleintjes let (dat
doe ik allang niet meer). ‘Overblijf’
heet dit in het jargon. Ik zag haar
op heur kevief te midden van ’t
gruûs. Zij zag mij niet, dus riep ik
haar enkele keren, maar zij hoorde
mij niet. Een bóksemân die boven in
het klimrek hing, hoorde en zag
mij wel. Hij klauterde naar beneden,
rende naar haar en wees:
‘Overblijf, daar staat een jongen
naar u te roepen!’ Mijn dag kon
niet meer stuk: ‘Geef dat kind een
lolly; nee, twee!’
Terug thuis overviel mij alsnog
twijfel over die dag. Toen ik
vernam van de paashaas uit Den
Haag die voor 2,5 miljard euro
gouden eieren gaat verstoppen in
de regio Eindhoven. Allemaal geld
uit het Nationaal Groeifonds, dat
hier niet voor bedoeld is. Alleen
maar uit koudwatervrees dat
ASML Veldhoven verruilt voor
TaxFreeTown elders. Rutte-in-reservetijd
kreeg in 2023 nog een
rapport van maar liefst drie
adviesraden die kritiek hadden op
de eenzijdige overheidsaandacht
voor de al sterke regio’s Randstad
en Brainport. De overheid beloofde
de titel van dit adviesrapport ter
harte te nemen: ‘Elke regio telt!’
Maar net als in Animal Farm van
George Orwell blijkt ook in dit
geval weer dat niet all animals are
equal. In sommige zitten gewoon
slimmere chips.
Haaks op de adviezen gaan alle
gouden eieren nu weer in het
mandje van onze buren en niet in
dat van Midden-Limburg; een
regio die minder telt. Althans, we
zijn wel goed voor het volplempen
met logistieke dozen waarin ze
voor ASML met dozen kunnen
schuiven. In dat mandje voor
Brainport zit ook 425 miljoen voor
twintigduizend te bouwen extra
woningen voor ASML’ers. Dat had
mooi in onze regio gekund, maar
daar staan nu (en komen nog)
allemaal dozen. Wat ze in Den
Haag hebben geïmproviseerd heet
‘Project Beethoven’. Inderdaad,
doofheid troef. Ludwig perste er
niettemin schitterende noten uit.
Midden-Limburg moet het met
minder muziek doen. Hoe anders
was dit toen de NAVO tien was (en
ik vijf) en Den Haag wél inzag dat
deze regio ook telt. Zo werd Weert
op 17 april 1959 in het kader van de
Premie- en Prijsreductie Regeling
(PPR) aangewezen als eerste
Industrialisatie Ontwikkelingskern
van Nederland en als enige in
Limburg. ‘Overblijf (lees: Overheid),
daar staat een jongen (lees:
regio) naar u te roepen!’
Reageren?
f.nies@me.com
Overblijf!
REGIO
‘Allermooiste is toch het
groepsgevoel op de zondag’
» Vervolg van de voorpagina.
Lange tijd deed Lemmen niks aan
fietsen. Hij wandelde en deed aan fitness.
Op gegeven moment vroeg zijn
vrouw: ‘Wat vind je nou echt een leuke
sport om te doen?’ „Toen kwam het
gevoel als kleine jongen weer boven:
fietsen.” Na een jaartje zelf fietsen,
sloot hij zich aan bij een groepje en zeventien
jaar geleden is hij bij TWC
Stramproy gekomen.
Hoogtepunten voor TWC Stramproy
waren onder andere het jarenlang organiseren
van de Ronde van Stramproy,
de clubkampioenschappen en
vier maal de start van Boels Ladies
Tour met de wereldtop, waaronder
Annemiek van Vleuten. „Maar het allermooiste
is toch het groepsgevoel
op de zondag. Samen fietsen, samen
veilig thuiskomen en gezamenlijk in
ons stamcafé De Luifel iets drinken”,
benadrukken alle drie de heren.
Meer info op: www.twcstramproy.nl.
Weert/Maastricht
‘We voelen ons als God in
Frankrijk op eigen camping’
Annelies Boer en Alfred van Thuijl
zijn even in Maastricht. „We komen
hier in de winter een paar keer, voor
familie en vrienden. Een dag rijden
van waar we wonen. Heerlijk om
weer door Maastricht te lopen, in de
Morvan zie je weinig jongeren.”
Voor het koppel start het vijfde jaar
als eigenaren van minicamping Le
Petit Papillon, met bed en breakfast
in drie chambres d’hotes, in de Franse
Morvan. Annelies: „We stoeien nog
met kinderziektes. Komend seizoen
laten we enkel nog volwassenen toe.
We merkten dat voor kinderen de
camping te klein is. Het is een stille
camping. Gasten willen ook rust.”
Annelies (66) was tot maart 2020
perscoördinator bij de gemeente
Maastricht. Alfred (65) was chauffeur
voor een touringcarbedrijf met
standplaats Weert, en reed door Europa.
De laatste tien jaar werkte hij
bij een slijterij in zijn woonplaats
Weert. „Ik woon nu niet voor niets in
de regio Bourgondië.” Het stel koesterde
de wens te emigreren naar zuidelijker
sferen met minder drukte en
meer natuur. Annelies: „Iedereen
fantaseert tijdens mooie vakanties
weleens in het buitenland te wonen.”
Alfred had een concreter beeld: „Ik
droomde ervan een camping of een
ander verblijf voor toeristen te runnen.”
Tijdens een vakantie in 2019
kruiste een mogelijkheid hun pad.
Annelies: „Een Engels koppel beheerde
een intieme camping, met uitzicht
over het glooiende Franse landschap.
Het wilde stoppen vanwege
hun gezondheid.” Annelies en Alfred
hoefden niet lang na te denken. „In
mijn baan kreeg ik lichamelijke
klachten door zittend werk. Ik dacht:
als ik nog wat wil, dan nu. We willen
onze dagen niet slijten op een stoeltje
voor ons huis”, vertelt Annelies.
Het paar sloot eind februari 2020 de
deur in Maastricht definitief achter
zich. Annelies: „We zaten net twee
weken in Frankrijk toen alles dicht
ging door corona.” Het stel maakt van
de nood een deugd. „Er was nogal wat
opknapwerk te doen.” Alfred: „We
konden nog net verf kopen.” De eerste
gast arriveerde half juni. Sindsdien
weten gasten de idyllische camping
te vinden. „We hebben gezorgd
voor een plek, van alle gemakken
voorzien, waar je op het terras kunt
genieten van een goed glas wijn.” Annelies
en Alfred hebben zich de ‘Franse
slag’ eigen gemaakt. „Uren uitgebreid
samen tafelen is hier normaal.
We vinden het nu heerlijk.” Aan de
taal wordt gewerkt. „We hebben lieve
buren en oefenen met hen.”
Die Franse charme doet het paar er
na vijf dagen Maastricht naar terug
verlangen weer naar ‘huis’ te gaan,
naar de camping. Alfred: „Ik hoef niet
terug naar Nederland.” Annelies
heeft iets meer binding vanwege haar
kinderen. „En ik ben inmiddels oma
van een kleindochter. Die wil ik ook
zien. Als ik alleen overblijf, ga ik niet
naar een Frans verzorgingshuis. Dan
kom ik terug.”
Meer info: lepetitpapillon-camping.com.
Annelies Boer en Alfred van Thuijl
namen net voordat corona uitbrak
een minicamping in de Franse
Morvan over. Ze voelen zich nu als
God in Frankrijk. „Het is hard
werken, maar we genieten volop
van ons nieuwe leven.”
Door Sjak Planthof
Annelies de Boer en
Alfred van Thuijl op
hun mini-camping
in Frankrijk. Foto
Privéarchief
Groeten uit..
In VIA verschijnt deze zomer de
serie ‘Groeten uit…’ over
Limburgers die naar het
buitenland zijn vertrokken. Hoe
vergaat het ze? Zijn ze ooit nog
van plan terug te komen?
Bent of kent u iemand die zich
verder weg heeft gevestigd dan
de grensregio, dan kunt u een
e-mail sturen naar:
noord-midden@delimburger.nl.
Weert
‘Weert Collecteert’
staat voor de deur
In de week van 8 april gaan in Weert
zo’n 225 vrijwilligers langs de deuren
om de donatie-enveloppen op te
halen voor de negentien deelnemende
landelijke goede doelen. De
enveloppen werden in de week van 1
april, ook door vrijwilligers, op ruim
23.500 woonadressen in Weert bezorgd
Vrijwilligers die zich één of meer
uurtjes per jaar willen inzetten voor
de gezamenlijke collecte zijn van
harte welkom.
De jaarlijkse geldinzamelingsactie
voor landelijke goede doelen bracht
in 2023 85.647,35 euro op.
Kijk voor meer informatie op
www.weertcollecteert.nl.
Alles over het amateurvoetbal in je mailbox
Elke vrijdagmiddag en zondagavond een uitgebreide
nieuwsbrief van De Limburger met alle ins en outs
van het amateurvoetbal. Die mag je niet missen!
Schrijf je nu in op delimburger.nl/amateurs.
> delimburger.nl/amateurs