> delimburger.nl
ADVERTENTIE
Dag van de verpleging 12 mei 2021 3
Er zijn weinig beroepsgroepen die het afgelopen jaar zo in de
spotlight stonden als de zorg. Wat drijft mensen om voor de zorg te
kiezen? Is het nog vol te houden? Hoe ervaart een oude rot en een
jongere vakgenoot het werken in de zorg? We vroegen het aan Anja
Michiels-Bongarts (60) uit Thorn en aan Lian Cox (24) uit Helden.
Zij werken beiden in een zorgcentrum van Proteion, Anja bij Sterrebosch
in Thorn en Lian bij Hornerheide in Horn.
Roeping
Lian: “Ik koos zeven jaar geleden
voor de ouderenzorg, nadat ik
me als puber al veel om mijn
opa en oma had bekommerd.
Kennelijk heeft dat zorgen voor
ouderen er altijd in gezeten,
misschien een roeping.”
Anja: “Ik ben veertig jaar geleden
begonnen in de psychiatrie. Ik
wilde iets betekenen voor een
ander, en waar kan dat beter dan
in de zorg? Bovendien vond ik
het een ideale combinatie dat ik
in de zorg kon leren en tegelijk
een inkomen had. Sinds 2012
werk ik als somatisch verpleegkundige
bij Sterrebosch. Of ik
hier mijn pensioen haal, weet ik
niet, maar zolang ik dit werk leuk
vind, blijf ik het doen.”
Corona
Lian: “Dat virus heeft er zeker in
de zorg enorm ingehakt. Het feit
dat er lange tijd geen of alleen
beperkt bezoek mogelijk was
in zorgcentra, was vreselijk voor
veel bewoners. Ik werk alleen
met mensen met dementie. Voor
hen vond ik het vooral vervelend
dat het beetje structuur dat ze
vóór corona nog hadden verder
afbrokkelde. Vertrouwde activiteiten
werden geschrapt, familie
zagen ze alleen vanachter het
raam en kappers en pedicures
kwamen helemaal niet meer. Dat
deden wij er allemaal zo goed
en zo kwaad als het kon bij.”
Anja: “Corona was en is een
regelrechte ramp voor de zorg,
in meerdere opzichten. In de
eerste plaats voor de reguliere
ziekenhuizen, maar zeker ook
voor de zorgcentra. Zeker in het
begin tastte corona de menswaardigheid
van het leven in de
zorgcentra aan. Het begon al
met de mondkapjes, waardoor
bewoners ons vaak niet meer
herkenden en ons zagen als
maanmannetjes. Ik smokkelde
wel eens door het mondkapje
even naar beneden te trekken,
zodat de bewoner mijn gezicht
kon zien. De cliënten hadden
alleen nog maar ons en we
wilden wel dat ze zich vertrouwd
bleven voelen.”
Voldoening
Anja: “Ik vind het belangrijk om
contact met cliënten te hebben,
om een gesprek met iemand te
hebben, een lach op iemands
gezicht te toveren. Dat persoonlijke
is de jus op de aardappels.
Maar dan wacht de volgende client
en daarna weer de volgende.
Alle cliënten verdienen dezelfde
zorg en aandacht van mij.”
Lian: “Ik werk op een kleinschalige
woning. Dat voelt min
of meer als een gezinssituatie.
Ik haal vaak voldoening uit
kleine dingen, samen een
dansje maken met een bewoner
bijvoorbeeld.”
Werkdruk
Anja: “Er is aan alle kanten zo
geknepen in de zorg. Nu werken
we met een tekort aan personeel
en moeten we creatief zijn
om het allemaal voor elkaar te
krijgen. Er wordt vaak geklaagd
dat we nergens tijd voor hebben
en alleen maar moeten rennen.
Klopt, het is gewoon zwaar en
dat heeft niks met mijn leeftijd
te maken durf ik hardop te
zeggen.”
Lian: “Eens, ook ik vind het
zwaar. Je staat met steeds minder
bezetting. Zzp’ers zijn niet
altijd een oplossing. Zeker als je
werkt met mensen met dementie
is het belangrijk dat je zoveel
mogelijk vaste mensen inzet, alleen
al vanwege de herkenning.”
Generatiekloof
Anja: “Ik ervaar geen generatiekloof
tussen oudere en jongere
collega’s, verschillen wel natuurlijk.
Jongeren zijn veel handiger
met technologie dan ik. Daar
maak ik dankbaar gebruik van.
Omgekeerd hoop ik dat ik met
mijn ervaring iets kan betekenen
voor jongere collega’s. Door hen
er bijvoorbeeld op te wijzen dat
regels er zijn om nageleefd te
worden, maar dat je ze soms
een beetje naar je hand moet
zetten als de situatie daar om
vraagt.”
Lian: “Ik vind het leuk om van
oudere collega’s verhalen over
vroeger te horen. Daardoor
realiseer ik me hoe goed de zorg
vooruit is gegaan.”
Anja: “Ik denk dat oudere en
jongere collega’s elkaar mooi
aanvullen.”
Tekst: John Huijs
Beeld: Stefan Koopmans
‘Echt iets voor een ander betekenen’
“ Ik denk dat oudere en jongere collega’s
elkaar mooi aanvullen”
Anja Michiels-Bongarts
“ Ik haal vaak voldoening uit kleine dingen, samen
een dansje maken met een bewoner bijvoorbeeld”
Lian Cox
Lian Cox en Anja Michiels-Bongarts