woensdag 11. 05. 2022 REGIO 5
Mooiste koepelkerk doet nu
dienst als gezondheidscentrum
‘De mooiste koepelkerk in Nederland’.
Dat bijzondere predicaat gaf
het Katholiek Bouwblad in 1960 aan
de Heilige Geestkerk in Roermond,
onder meer ‘vanwege de uitgesproken
hoge koepel die met koperen
platen is bekleed’. Het godshuis in
de Limburgse bisschopsstad behoort
dan ook tot een van de fraaiste
voorbeelden van moderne naoorlogse
architectuur.
Dat de Heilige Geestkerk er in de
huidige vorm kwam, was destijds te
danken aan de Meerssense kapelaan
Theo Geelen. Hij was door Mgr.
Guillaume Lemmens benoemd tot
bouwpastoor, met als opdracht een
parochiekerk te stichten aan de
zuidrand van de Roermondse binnenstad,
waarvoor een stuk bouwgrond
aan de Minderbroederssingel
werd gekocht. Geelen vroeg
daarbij aan de bisschop toestemming
of hij voor de bouw van de kerk
de architect Frits Peutz in de arm
mocht nemen. Deze bouwmeester
maakte destijds furore met het kiezen
voor moderne vormen en constructiemethoden,
met het Glaspaleis
in Heerlen als een van de hoogtepunten
in zijn oeuvre.
Voor Roermond ontwierp Peutz een
ronde kerk (ook hallenkerk genoemd)
met een door een gangetje
verbonden achthoekige klokkentoren.
Op wens van pastoor Geelen
werd de betonnen kerk bekleed met
uit mergel vervaardigde bouwstenen.
Dat was een kolfje naar de hand
van de architect, want die werkte
graag met dit typisch Limburgse
materiaal (dat ook werd gebruikt bij
de bouw van het door Peutz ontworpen
raadhuis van Heerlen).
Het was eveneens pastoor Geelen
die de op 6 juni 1957 ingezegende
kerk toewijdde aan de Heilige
Geest, omdat „de devotie tot de Heilige
Geest het langzaam oprukkende
materialisme in de heidense wereldgeest
zou kunnen neutraliseren.”
Nog geen vier decennia na
ingebruikname van de kerk was het
sterk teruglopend aantal praktiserende
katholieken aanleiding om
het interieur via een verbouwing te
verkleinen en zitbanken weg te halen.
Het mocht niet baten. De erediensten
trokken op het laatst nog
maar zó weinig bezoekers, dat de
kerk in 2010 voorgoed de deuren
sloot.
Het was de Maastrichtse apotheker
Jef Prickartz die Heilige Geestkerk
kocht om er in 2011 het gezondheidscentrum
Aan de Singel te vestigen.
Anno 2022 biedt het gebouw onderdak
aan vijf huisartsen en hun praktijkondersteuners,
een apotheek,
een podotherapeut en een pedicure.
Overigens kocht Prickartz in Roermond
ook het voormalige klooster
van de Redemptoristen en het leegstaande
gebouw van het Kadaster,
om er onder de respectievelijke namen
‘t Zand en Bredeweg ook gezondheidscentra
te openen.
NA DE DIENST
DOOR WIM SCHULPEN
Door het teruglopend aantal gelovigen
zijn al heel wat kerken gesloten in
Limburg. Soms worden ze gesloopt,
maar de meeste krijgen een wereldlijke
bestemming. Van museum tot kinderopvang.
VIA portretteert een aantal
aan de eredienst onttrokken kerken
in een serie over stenen met een
oude ziel en een nieuw geloof. In deze
laatste aflevering: de Heilige Geestkerk
in Roermond.
De Heilige
Geestkerk:
een hoogtepunt
in het
oeuvre van
architect
Frits Peutz.
FOTO ROB
VAN DEURZEN
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
Stilte
ROERMOND
Fanfare Onze Lieve Vrouw in
‘t Zand eert Karel Weerkamp
Fietsen langs markante bomen
De gidsen van Groen Hart Leudal
houden vrijdag 20 mei van 10.00 tot
13.00 uur weer een fietstocht langs
markante bomen in het Leudal. De
start is bij Bezoekerscentrum Leudal
aan de Roggelseweg 58 in Haelen.
De tocht heeft een lengte van circa
25 kilometer. Er zal regelmatig worden
gepauzeerd, zodat er ruim aandacht
aan de bomen kan worden geschonken.
Ook wordt stilgestaan bij
de verhalen achter de bomen.
Aanmelden vooraf is noodzakelijk via email:
ghl.balieteam@gmail.com of telefonisch
(0475497010)
tijdens de openingsuren van
het bezoekerscentrum (kosten: 3,50 euro
voor volwassen en 1 euro voor kinderen tot
twaalf jaar).
HAELEN
vraag: ‘Luister eens, wat hoor je?’
Waarop zij zei: ‘Wat? Ik hoor niets.’
Juist. Niets. Wij hoorden niets!
Zelfs geen in ons deel van de
wereld bijna onontkoombare
achtergrondruis van autoweg,
treintransport of vakantievlucht.
Ja, we hoorden toch iets: de
natuur. Maar die hoor je niet, die
onderga je. Als een weldaad. Ik
vergat zelfs er verder doorheen te
praten.
Later die zonnige middag landden
we op een vredig terras aan een
stille plas. Heel aardig. Ze hadden
zelfs personeel. Ook heel aardig.
En er was fris tapbier. Nota bene
blond abdijbier van ValDieu;
toch
niet naast de deur. ‘Met veel
vitamines B en mineralen en een
sterke antioxidant’, zo verzekerde
de uitbater ons. Net wat we nodig
hadden dus. En terwijl we ons
laafden aan het vriendelijk karakter
van het monnikenbrouwsel
hoorden we alleen wat eenden
kwaken en wat uitgewandelde
wandelaars. Het kwam allemaal
nog steeds aangenaam dicht bij
stilte. Totdat… de terrasspeakers
aangingen. Ik had er niemand om
horen vragen. Was dit wel gebeurd,
hadden we op z’n minst nog
in gezamenlijkheid tot een muziekkeuze
kunnen komen mijlenver
verwijderd van de nu geboden
songfestivalellende.
Toen de ober
weer eens langskwam, vroeg ik:
‘Luister eens, wat hoor je?’ Waarop
hij zei: ‘Wat? Ik hoor niets.’
Een week geleden hadden we weer
onze jaarlijkse twee minuten stilte.
Althans, sommigen van ons. Wij
moesten bijvoorbeeld binnen gaan
zitten, met ramen en deuren
gesloten, uit voorzorg tegen het
geluid van verkeer dat geen twee
minuten stil kan zijn. Daarbij vult
de buitenlucht zich tijdens het
voorjaar allang niet meer alleen
met de geur van bloesem en de
roep van de merel, maar ook met
motorisch geweld van alle apparatuur
uit de wereld van woonsituatieverbetering
na vijf uur ’s
middags. Alles wat ooit redelijk
geruisloos zweet opleverde, van
zaag en boor tot schaar en bladveger,
is na vele Vader
en Moederdagen
verworden tot handige herrie
op accuvoeding. Dus, even de
dubbele ramen en deuren dicht
voor de twee minuten stilte vanaf
de Dam in Amsterdam. Omdat er
voor het eerst sinds corona weer
publiek bij mocht zijn, zaten we
thuis toch onwillekeurig met de
tenen te knijpen: er zal toch niet…
Gelukkig!
Stilte is een zeldzaam goed. Zo
zeldzaam dat ik ervan wakker
word wanneer ik in mijn slaap
helemaal niets meer hoor (Poetin
zal toch niet…). Zo wandelde ik
laatst met mijn gezel ver buiten in
Kempen~Broek, langs de Lossing
oftewel, in mooi Frans, de Émissaire.
Plotseling overviel mij iets en
daarop overviel ik haar met de
REAGEREN?
f.nies@me.com
De Heilige Geestkerk als
markante blikvanger in
vroeger dagen. FOTO GAR
RoermondZuid
viert feest op zondag
15 mei ter ere van het feit dat het
25 jaar geleden is dat Karel Weerkamp
rector werd aan de Kapel in ’t
Zand.
Rector Karel Weerkamp wordt gezien
als een grote verbinder die midden
in de gemeenschap staat. Karel,
zoals iedereen hem mag aanspreken,
is kartrekker en inspirator van
vele activiteiten die binnen en buiten
de kerkmuren van de pastorale eenheid
plaatsvinden. Ook is hij zeer betrokken
bij het verenigingsleven.
Om 10.30 uur is er een jubileumviering
in de Kapel in ’t Zand. Vanaf
14.00 uur verzorgt Fanfare O.L.
Vrouw in ’t Zand een jubileumconcert
in gemeenschapshuis ’t Sjoolpaad
aan het Schoolpad 55. Belangstellenden
zijn van harte welkom.
Rector Karel Weerkamp.
FOTO ROB VAN DEURZEN