Woensdag 17. 05. 2023 5
Vrachtwagenchauffeurs rijden kilometers
om voor gehaktbal van de Pleisterplaats
hem thuis in Drachten samen met
mijn vrouw een arretjescake gaan
brengen. Daar hield hij van. Gelukkig
is hij weer helemaal opgeknapt.”
Memorabel is ook het carnavalsfeest
jaren geleden met overwegend
Deense vrachtwagenchauffeurs.
Twan: „Ze bestelden de hele avond
een stor kande øl, een grote pot bier.”
Na de volledige openstelling van de
A73 aan de oostkant van de Maas in
2007 kwam er een dip in de klandizie.
Gé: „Van de ene op de andere dag
ging het steil naar beneden met de
omzet, maar langzaam maar zeker
kwamen de gasten terug. Gewoon
iets drinken en wat eten in een huiselijke
sfeer met collega-truckers,
ós kefeeke
Door pieter duijf
De Pleisterplaats aan de Napoleonsbaan
in Kessel-Eik is een
geliefde halteplek voor vrachtwagenchauffeurs.
Ze rijden er graag
kilometers voor om. De horecazaak
is niet voor niks genomineerd als
Beste Truckstop van het jaar.
De Pleisterplaats is een heus familiebedrijf,
dat wordt gerund door de
broers Twan (58) en Gé (55) Vaessen.
Brian, de 32-jarige zoon van
Twan, is hun steun en toeverlaat, samen
met het personeel. Op de achtergrond
werkt ook Twans echtgenote
Maria mee.
Geregeld klinkt er een claxon van
een voorbijrijdende bevriende
chauffeur. Iedere doordeweekse
ochtend om half zes gaat de deur
van het slot. Dan kunnen de chauffeurs,
die ’s nachts op de parkeerplaats
hebben gebivakkeerd, douchen
en daarna ontbijten. Twan:
„Natuurlijk komen hier ook toevallige
passanten en toeristen over de
vloer, maar we moeten het toch
vooral hebben van de vrachtwagenchauffeurs
en mensen uit de buurt.”
Op de kaart prijken de voor chauffeurs
heilige bal gehakt en de schnitzel,
veelal geserveerd met volgens
ingewijden de lekkerste friet van de
Benelux. Gé: „Geen sushi’s of andere
liflafjes, maar degelijke kost. Eigenlijk
zijn we uniek in het gewone.”
De ingrediënten komen zo veel mogelijk
van lokale leveranciers en telers.
Twan en Gé zijn opgegroeid in
het eetcafé van hun ouders. Gé:
„Onze ouders hebben het restaurant
in 1975 overgenomen. Heel
vroeger was het een boerderij. Mijn
communiefeest is hier gevierd. Oudere
stamgasten zeggen nog steeds
dat ze bij Tante Mien, onze moeder,
een hapje gaan eten.”
Arretjescake
De band met de stamgasten is
hecht. Velen zijn afkomstig uit de
drie noordelijke provincies en de
Kop van Noord-Holland. Twan:
„Toen ik hoorde dat een van onze
chauffeurs ernstig ziek was, ben ik
daar rijden ze graag een paar kilometer
voor om.”
Terwijl vader Twan en oom Gé in de
keuken de scepter zwaaien, zorgt
Brian voor de bediening. Twan:
„Brian houdt ons bovendien
‘scherp’. Hij ziet als er iets niet goed
gaat of moet veranderen. Wij zijn
meer van ‘doe nou eens rustig aan’.”
Ondanks de bevlogenheid waarmee
Brian over het café praat, weet hij
niet of zijn toekomst op lange termijn
in de horeca ligt. „Ik wilde politieagent
worden, maar kwam niet
door de keuring. Daarna heb ik in
een supermarkt gewerkt, maar
daar moest ik in discussie waarom
een bepaald wasmiddel uit de folderaanbieding
niet meer op voorraad
was. Tot nog toe bevalt het me
hier prima. Friezen noemen mij
gekscherend een afgekeurde Belg.
Andersom zeg ik dat zij namaak-Vikingen
zijn. Staat het weer 1-1.”
Brian, Gé en Twan Vaessen
(vlnr) runnen het
café en wegrestaurant
samen. Foto's lé giesen
TIP ONS
Beste lezer, voor deze VIA
zijn we op zoek naar lokaal
(verenigings)nieuws, tips en
informatie. U kunt ons uw
tekst met foto’s mailen:
noord-midden@delimburger.nl
(t.a.v. VIA, vermeld dit duidelijk).
Stuur uw materiaal op tijd in;
bij tijdsgebonden activiteiten
liefst 2 weken vooraf.
We zien uw kopij met
belangstelling tegemoet.
Dank!
Redactie
De Limburger
REGIO
noord-limburg
Campagne
afkoppelen
regenpijpen
De Waterklaar Bus rijdt door
Noord- en Midden-Limburg om het
afkoppelen van regenpijpen van
het riool te promoten.
Watercoaches wijzen inwoners op
eenvoudige maatregelen die ze zelf
kunnen te nemen om duurzaam om
te gaan met water. De gemeenten in
Noord- en Midden-Limburg hebben
subsidies voor inwoners die hun
regenpijpen afkoppelen van het riool.
„Veel mensen denken dat afkoppelen
erg ingewikkeld is en dat de
hele tuin overhoop gehaald moet
worden”, weet Eric Beurskens, wethouder
van gemeente Horst aan de
Maas en namens de regio verantwoordelijk
bestuurder. „Maar
meestal is de oplossing eenvoudig.”
Naast de subsidie, brengt het afkoppelen
van het regenwater volgens
Beurskens ook andere voordelen
met zich mee. „Zo wordt het riool
minder belast bij zware regenbuien
en blijft de tuin langer groen bij
droogte doordat het water in de bodem
van de tuin wordt vastgehouden.”
Op www.waterklaar.nl/bus staat waar de
bus te bezoeken is en hoe inwoners subsidie
kunnen aanvragen.
venray
Kilometervreter op ‘dieet’
troffen door een hersenbloeding.
Van de ene op de andere dag lieten
zijn benen hem in de steek. „Pats
boem, daar zit je dan, in een rolstoel.
Ik kon ook niet meer praten, het was
volledige kortsluiting.”
Maar Gerrit krabbelde op. De revalidatie
verliep zo voorspoedig dat hij
na drie maanden weer op de been
was. Wandelen ging in het begin
stapje voor stapje, maar inmiddels
loopt de dagteller weer aardig op. Al
beseft hij dat Nijmegen-Rotterdam
of Amsterdam-Leeuwarden, klassiekers
in de duurwandelsport,
geen haalbare kaart meer is. „Ik
kom niet verder dan 25 kilometer.
Dat komt vooral omdat ik met één
been sleep, waardoor de tank gewoon
sneller leeg is. Daar baal ik wel
van.” Drie dagen achter elkaar 20 kilometer
lopen tijdens de Venrayse
driedaagse, van 2 tot 4 juni, is op dit
moment het maximaal haalbare.
„Wees tevreden met wat je kan, zegt
mijn vrouw. Maar ik wil meer. Het
doet pijn dat er voor mij geen Vierdaagse
meer in zit. Zelfs de kortste
afstand niet.”
De kilometerverslinder staat op ‘dieet’.
Zijn wandelschoenen zijn geen
zevenmijlslaarzen meer. Echtgenote
Gemma is daar minder rouwig
om. „Ze vond het maar niks dat ik
weer lange stukken ging wandelen.
Ik moet altijd mijn telefoon meenemen
als ik op pad ga, zodat ze via
GPS kan zien waar ik ben. Voorheen
was ze nooit zo bezorgd, terwijl ik
toen wel acht keer zo ver liep. Maar
Voordat het noodlot toesloeg, liep
Gerrit Bonants met gemak 200
kilometer aan een stuk. Nu mag de
70-jarige Venraynaar blij zijn dat hij
überhaupt de wandelschoenen nog
kan aantrekken.
Door Marcel van Lier
Gerrit Bonants behoorde tot vier
jaar geleden tot de wandelsportelite
van Nederland. Een kilometervreter
in het kwadraat, verslingerd aan
het lopen van extreem lange afstanden.
Voor een Kennedymars draaide
de Venraynaar zijn hand niet om
en op 64-jarige leeftijd liep hij nog
met twee vingers in de neus de 100
kilometer-dag op de Nijmeegse
Vierdaagse. Tot hij in 2019 werd ge-
het ging me ook zo makkelijk af. Ik
voelde me altijd kiplekker als ik
thuis kwam. Geen centje pijn, zelfs
geen blaar.”
Al met al is Gerrit toch blij dat hij
zijn dierbare hobby nog kan uitoefenen.
Gerrit Bonants
moet zijn
actieradius
beperken tot
slechts 25
kilometer per
dag. Foto
lé giesen
„Maar ik lieg als ik zeg dat ik
niet méér wil. Het is dat mijn ene
been niet meewerkt, anders zou ik
er weer vol voor gaan. Want 25 kilometer,
pff, die plakte ik er vroeger na
een Kennedymars moeiteloos aan.”
/bus
link