Woensdag 29. 06. 2022 3
Maastricht
Hippe Vocalgroup
Evolution legt het loodje
Ben jij op zoek
naar een
leuke baan?
Vandaag in de VIA.
De special
Werken in Limburg
mediahuislimburg.nl
Impassant
Ad Van Iterson
Ambitie alert! FC Bronsgroen
Eikenhout gaat opnieuw voor
promotie. Met een nieuwe spits –
Heerlen – moet het eindelijk lukken
Europese Culturele Hoofdstad te
worden. We herinneren ons
allemaal dat het met de vorige
centervoor – Maastricht – in 2018
jammerlijk is mislukt. Kartrekker
Smeets’ retorische vraag ‘Boe is
dat fieske?’ moest worden beantwoord
met ‘Hei in eder geval neet.’
Al ontbrak het de hoofdstad niet
aan voorbereidingstijd, Heerlen
kan zich langer warmlopen. Het
streefjaar is 2033. Dan zijn we, als
we de econoom Keynes mogen
geloven, bijna allemaal dood. Een
enkeling zal voortleven op papier,
op een geluidsdrager of via een
internetlink, als die zelf niet dood
is. Maar er zijn ook mensen die dan
nog leven. Sommigen zullen het
commentaar in De Limburger van
afgelopen vrijdag hebben gelezen.
De Sjengen krijgen ze weer
gedekseld! Een citaat: „Vanaf het
begin was de kandidatuur omgeven
met de arrogante air van een
stad die zichzelf allang als culturele
hoofdstad had benoemd.”
Horen we hier de nagalm van het
Limburgs Dagblad in de fusiekrant?
Net als in het CDA zijn de bloedgroepen
in De Limburger nog niet
uitgevlakt. Als ik op de redactieburelen
in Sittard ben, kan ik dat al
zien aan de kleurstellingen van de
houthakkershemden van de
diverse streekjournalisten.
Had Maastricht – arrogant,
akkoord – zich al als winnaar
uitgeroepen? Ik heb daar geen
actieve herinnering aan. Mij staan
bij: knulligheid en angstaanjagerij.
Toppunt van knulligheid was de
presentatie, die zonnige dag op het
Vrijthof, van wat we cultureel in
huis hebben. Dat blije amateurisme,
manlief. Je zag het bezoekend
organisatiecomité grijnzen:
‘Jongens, dit – serieus?’ Bedoeld
om angst aan te jagen waren de
epistels van de kartrekkers. Als
Maastricht de titel niet binnensleepte,
werden we teruggeworpen
naar… naar... de oertijd! Een ijstijd
van culturele armoe zou ons lot
zijn. Daarom, mensen, schouders
eronder!
Het gebeurde niet. Die schouders
niet. De terugslag na de overwinning
van Leeuwarden ook niet. Als
een stad van zoiets oppervlakkigs
als een ECH afhankelijk moet zijn…
In het commentaar van De Limburger
wordt ook toenmalig cultuurwethouder
Jacobs geciteerd, als
voorbeeld van gekrenkte trots:
„Het lijkt op een economische
keuze voor de zwakste regio.”
Maar zo is het toch? Liverpool.
Essen. Marseille. Allemaal problemen,
allemaal uitdaging, allemaal
culturele hoofdstad!
Daarom: Heerlen, doe het zonder
Maastricht. Als je wacht op een
mooie voorzet kun je lang wachten.
Vertrouw liever op je eigen positie.
Reageren?
redactiemaastricht@delimburger.nl
Column
ECH 2033
REGIO
Maastricht
Studenten dansen voor
goed doel Make a Wish
Herendispuut Que Pasa houdt vrijdag
Fiësta del Toro aan de Griend.
De studenten dansen vanaf 13 uur
tot in de kleine uurtjes en steunen
het goede doel. Van elk kaartje gaat
een deel naar Make-A-Wish, afdeling
Limburg. Deze stichting laat
wensen van ernstig zieke kinderen
uitkomen.
Eerdere edities brachten ruim circa
60.000 euro op voor het Ronald
McDonald huis.
Informatie en line-up: www.fiestadeltoro.
com.
Vocalgroup Evolution, met als thuisbasis
De Heeg in Maastricht, is opgehouden
te bestaan. Na twee jaar
stilstand wegens corona, zegt het
koor niet meer de kwaliteit te kunnen
bieden ‘waar het koor trots op
was’. „Het was onomkeerbaar.” De
groep bestaat uit vijftigers, zestigers
en zeventigers. Het repertoire
bestond vooral uit Engelstalige muziek
vanaf de jaren 70 van The
Mama’s & The Papa’s, Stevie Wonder,
Queen en Michael Jackson tot
heden, zoals Trijntje Oosterhuis,
Robbie Williams en Adele.
‘Mocht er geen gas meer zijn, dan
kunnen we nog op hout stoken’
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Koos van Eijndhoven met zoon
Pieter bij de nieuwe oven.
Foto Rob Oostwegel
Was de oven van uw vader na jaren
trouwe dienst stuk of versleten?
„Mijn vader nam in 1973 een Limburgse
vloeroven in gebruik, met
stenen waarop het brood wordt gebakken.
Die doet het nog steeds
goed. Oerdegelijk.”
Geen nostalgisch gevoel om de oven
van uw vader weg te doen?
„Eerlijk gezegd niet. Het was een zakelijke
beslissing. Ik wilde een stapje
maken, een grotere oven.”
Is groter ook beter?
„In dit geval wel. De nieuwe oven is
de Rolls Royce onder de ovens, met
steen die ook voor de open haard
wordt gebruikt. Het past goed bij
het desembrood dat wij bakken. En
deze is traditioneler.”
Wat maakt deze oven zo speciaal?
„De Nederlandse markt bestaat
vooral uit bakblikbrood, voor in de
broodtrommel. Wij leggen het baksel
op steen, zoals bij een pizza. Het
verschil tussen vlees op de barbecue,
of in de pan. Dat levert een betere
smaak op. Nog een voordeel:
mocht er geen gas meer zijn, dan
kunnen we stoken met hout.”
De opbouw van een nieuwe oven
vergt enkele weken. Klanten willen
vers brood. Hoe vangt u dat op?
„Ja, dat duurt even. We maken nu de
helft van ons brood met een provisorische
heteluchtoven en vangen het
deels op in onze andere vestiging in
Maastricht. Horecazaken hebben
we ingelicht dat we letterlijk even op
een lager pitje draaien.”
Wordt geduld van klanten beloond?
„Zeker. Na drie dagen rustig opstoken,
krijgen ze, door de directe
warmte op de korst, brood met
meer smaak en een dunnere, maar
ook krokantere korst.”
Hoe komt een bakkersfamilie uit het
dorp Liempde in Noord-Brabant in
Valkenburg terecht?
„Voor mijn vader zat er niets anders
op dan zijn heil elders te zoeken toen
zijn broer de zaak van mijn opa
overnam. In Valkenburg kon hij een
bakkerij aan Broekhem overnemen.
Dit pand is een bakkerij sinds
de jaren twintig van de vorige
eeuw.”
U bent met Bakkerij Koos de zesde
generatie bakkers in de familie Van
Eijndhoven. Hoe zit het met de
opvolging?
„Mijn 13-jarige zoon Pieter wil de
zaak, zonder dat ik hem daartoe
push, dolgraag overnemen. Hij past
mooi in het rijtje. Mijn vader heette
Piet, zijn vader heette Koos, enzovoorts.
We wisselen elkaar mooi af.”
zeg het maar...
Door Sjak Planthof
Koos van Eijndhoven is van een
bakkersgeslacht uit Brabant. Zijn
vader kwam in 1973 naar Valkenburg.
Na 50 jaar gaat de oven van
pa de deur uit om plaats te maken
voor een… traditioneler exemplaar.
Schimmert
Comeback dameskoor met zomerconcert
Dameskoor Brull heeft twee lastige
jaren achter de rug: het coronavirus
„Mijn lievelingsnummer om te zingen
is Skyfall van Adele. Daar krijg
ik over mijn hele lichaam kippenvel
van”, vertelt voorzitter Josine Dolhain
(63) lachend. De Geleense is
sinds 2017 lid van dameskoor Brull
en gaat iedere maandagavond met
plezier naar de repetitie in Schimmert.
„Brull voelt voor mij als thuiskomen.”
„We hebben het de afgelopen jaren
erg lastig gehad; de bewegingsvrijheid
van koren werd tijdens de coronacrisis
streng ingeperkt. We zijn
dan ook erg voorzichtig geweest om
een verspreiding van het virus te
voorkomen. Repeteren kwam er
daarom niet van.” Nu de dames na
twee jaar weer van start kunnen,
merkt ze dat deze verplichte pauze
invloed heeft gehad op de stemgeluiden.
„Logisch! Maar dat maakt
niks uit. Je kan niet staan krassen,
maar je hoeft écht geen Adele te zijn
om bij ons te zingen. Anders zou ik
hier zelf niet meer staan”, vertelt ze
lachend.
Volgens de zangeressen van Brull,
die voornamelijk afkomstig zijn uit
Genhout, Geleen en Schimmert, is
het dan ook hoog tijd om letterlijk
van zich te laten horen. „We willen
het zomerseizoen op 3 juli inluiden
met een klein, gratis optreden in
Schimmert. Liedjes van Robbie
Williams, Bette Midler en ook mijn
favoriet, Skyfall van Adele, zijn vanaf
elf uur ’s ochtends in Brasserie
Bie-Ein te horen.” Als het aan Dolhain
ligt, ook een kans om kennis te
maken met het vrouwenkoor. „Zangeressen
met aspiratie: kom vooral
langs! Toen Floor Thissen Brull in
2014 oprichtte, bestond de groep uit
zes leden: allemaal vrienden en kennissen
die via via van het koor afwisten.
Inmiddels is Hanneke Scheffers
onze dirigent en hebben we 23
zangeressen, maar we willen dit ophogen
naar dertig leden.”
Met zangervaring in een jeugdkoor
is Dolhain zich er bewust van de
stap die ze mensen vraagt te maken.
„Het is spannend om bij een koor te
zingen. Dat vond ik zelf ook; toen ik
jong was, maar nu misschien nog
wel meer. Maar het heeft zó veel positieve
aspecten: je legt onderlinge
contacten, bent creatief bezig.” Ze
pauzeert even. „En je kan af en toe
genieten van een borrel!”
gooide roet in het eten en legde
het koor stil. Toch krabbelen ze
erbovenop. Met hun eerste zomerconcert
ooit en een groei in leden
staat het koor sterk in haar
schoenen.
Door Sara Wiersma