REGIO
woensdag 21. 07. 2021 11
ke Smeets’ dus op pad samen met
zijn trouwe koetsier Ties Knapen
uit Ospel. Hij leefde kortom voor
zijn werk.
In 1917 werd PeterJan
ziek. Hij
kreeg last van de typische oudemannenziekte.
In Maastricht
werd hij aan zijn prostaat geopereerd,
maar herstel bleef uit en
Smits werd steeds zieker. Plassen
lukte op een gegeven moment niet
meer en na een pijnlijk laatste jaar
stierf hij in november 1920 op 71jarige
leeftijd in de Moost.
Vlak voor zijn dood had Ed van de
Griendt hem nog bezocht. Omdat
de Moost onder de parochie Ospel
viel, lag het voor de hand dat hij begraven
werd op het Ospelse kerkhof.
Dat was echter aangelegd in
een oude poel, waardoor het er
vaak erg nat was. Grafkisten liet
men er soms drijvend in het water
zakken. De weduwe van Smits had
dat één keer gezien en wilde dat
haar man niet aandoen. Ze koos
daarom voor een bijzetting op het
hoge kerkhof van Meijel. Daar was
PeterJan
tijdens zijn jeugd naar
school en ter kerke gegaan en getrouwd.
Op een sombere novemberdag
trok een lange stoet met familie,
turfarbeiders en buurtbewoners
vanaf de Moost dwars door de Peel
over wiebelende vlonders en diepe
karrensporen naar Meijel. De kist
van PeterJan
stond op het eerste
rijtuig en was bedekt met rouwkransen.
Eenmaal in Meijel wachtte
de pastoor de stoet op bij het
H.Familiekapelletje
aan de Kalisstraat.
De klokken van de nieuwe,
grote Meijelse kerk galmden op
volle sterkte. In de kerk vond een
drieherenmis
plaats. Ed van de
Griendt, de tweede god van PeterJan,
woonde de mis achter in de
kerk bij. Na afloop condoleerde hij
de familie en vertrok.
Het enige dat nu nog herinnert aan
deze voor de peelhistorie zo belangrijke
persoon, is de verweerde
grafplaat op het Meijelse kerkhof.
Erfgoed om te koesteren.
graven van de turf: Asten,
Griendtsveen, Someren en vooral
de Moost onder Ospel. Van de
Griendt was zijn ‘tweede god’. Zelfs
toen die hem vroeg om in Drenthe,
Duitsland, Engeland en helemaal
Spanje veengebieden te taxeren en
de noodzakelijke afwatering te ontwerpen,
luisterde hij braaf. Op verzoek
van diezelfde baas hield hij
zich ook veel bezig met het aankopen
en kappen van bossen in de wijde
omgeving.
De Maatschappij had een enorme
behoefte aan lathout voor het verpakken
van het turfstrooisel. Dat
product liep rond 1900 als een
trein. Vrijwel constant was ‘de dikVAN
NUL TOT NU
DOOR JOS POULS
Het bijzondere graf van ‘de generaal
van Eduard van de Griendt’ in Meijel
scheefstaande grafplaat op het
Meijelse kerkhof staat er wat verloren
bij. De letters zijn bijna onleesbaar.
Dit is de laatste rustplaats van
PetrusJohannes
Smits, geboren in
1849 in Egchel en gestorven in 1920
in Ospel. Als hoofdopzichter van de
Maatschappij Griendtsveen was
Smits tussen 1889 en 1920 één van
de hoofdrolspelers van de Peelvervening.
In Meijel heeft hij nooit gewoond.
Waarom werd hij dan toch in
die plaats begraven?
De voorouders van PeterJan
Smits waren bescheiden boeren in
Maasbree en Helden. Zijn vader
Jan Smits kocht in 1851 de Vlaanderenhof,
een grote boerderij met
herberg, gelegen bij de Heldense
brug tussen Beringe en Meijel.
Smits woonde daar in zijn jonge jaren.
In 1940 brandde de boerderij
bij de Duitse inval af en werd vervangen
door de woning met schuur
die er nog steeds ligt en de naam
Vlaanderenhof heeft behouden
(zie de steen van de toegangspoort).
In de Vlaanderenhof kwamen
veenbazen, kanaalgravers,
schippers en ook gewone passanten
drinken, eten en soms ook slapen.
De nering profiteerde van de
losplaats die bij de boerderij lag en
het feit dat de weg MeijelHelden
steeds drukker werd. De Peelvervening
beleefde in de jaren rond
1900 haar hoogtepunt; jaarlijks
werden vele honderden hectaren
turf vergraven tot turfstrooisel. In
de hele streek was het daardoor
een drukte van je welste.
Als uitzetter was de nog jonge
maar ambitieuze Smits betrokken
bij de aanleg van het Kanaal van
Deurne in 18741876.
PeterJan
bezat
een fors postuur en verwierf
daarom de bijnaam ‘de dikke
Smeets’.
In 1877 werd hij veenbaas bij de gemeente
Deurne om 12 jaar later als
opzichter in dienst te treden bij de
Maatschappij Griendtsveen onder
leiding van Eduard van de Griendt.
Vanaf die datum woonde Smits op
tal van plaatsen in de Peel waar de
Maatschappij bezig was met het afDe
Veenbaas PetrusJohannes
Smits.
FOTO FOTOARCHIEF MEDELO
Het graf van PetrusJohannes
Smits op de begraafplaats in
Meijel. FOTO JOS POULS
Wat maakt hem bijzonder?
„Hij is na zijn castratie van een stoere,
macho kater veranderd in een
gezellige, rustige kater. Ondanks
zijn stoere uitstraling, houdt hij zich
bij andere katers liever op de achtergrond.
Hij blijft wel een zelfstandige
buitenkat die zelf graag de regeltjes
bepaalt.”
Waar voelt Sjakie zich het beste
thuis?
„Hij is geen kat die hele dagen binnen
wil blijven. Sjakie is gewend om
lekker de vrijheid te hebben en zelf
te bepalen hoe en waar hij zijn dag
doorbrengt. Hij zal het fijn vinden
als hij het gevoel krijgt dat hij er echt
bij hoort, maar wel zichzelf mag
zijn. De aanwezigheid van een andere
poes zal geen probleem zijn, maar
bij andere katers kan hij niet goed
zichzelf zijn.”
DIER VAN DE WEEK
Ben je geïnteresseerd in dit dier? Neem dan vrijblijvend contact op met De Beestenboel
via tel. 0495563981,
email
asielweert@planet.nl of kijk op de Facebookpagina.
Dierenasiel De Beestenboel vangt
voor bijna heel MiddenLimburg
de
honden en katten op. Genoeg
aanbod dus voor Anne Vleeshouwers
om elke week voor één van
deze dieren extra aandacht te
vragen. Deze week is Sjakie aan de
beurt, een gecastreerde zwarte
kater met witte aftekeningen van
ongeveer 7 jaar.
Wat weet je over Sjakie?
„Sjakie is als ongecastreerde kater
gevonden, met flinke wonden in zijn
nek en op zijn hoofd. Waarschijnlijk
opgelopen tijdens gevechten met
zijn concurrenten. Als de poezen in
het voorjaar krols worden, hebben
de katers het soms zwaar als ze proberen
een dame te veroveren. Ondanks
zijn flinke formaat en stoere
uiterlijk was Sjakie kennelijk niet
opgewassen tegen zijn rivalen.”
OSPEL
Rens Teunissen finalist
‘De stem van Limburg’
Rens Teunissen uit Ospel is een van
de finalisten die kans maakt op de
titel ‘De stem van Limburg’.
Hij werd uit een groep van vijftien
gekozen. De andere twee finalisten
zijn Jasmine Bougoufa uit Roermond
en M’Lynn Hochstenbach uit
Grevenbicht. Het drietal volgde een
workshop bij De Domijnen in Sittard
onder leiding van musicalster
René van Kooten. De kandidaten
zingen op 12 september op de markt
in Sittard met René van Kooten en
het Philharmonie Sittard tijdens het
Mega Sing Along event. Zij worden
begeleid door Rob Mennen op de piano.
Dan wordt bekend wie van de
finalisten tot ‘De Stem van Limburg’
wordt gekroond.
WEERT
Cruyff Court Weert
komt in de wijk Keent
De raadsleden van Weert hebben afgelopen
week unaniem ingestemd
met de komst van een Cruyff Court
aan de Serviliusstraat in de wijk
Keent.
Eerder had het college van B en W
de Beatrixlaan op het oog als ideale
locatie. Omdat er onder omwonenden
van de Serviliusstraat meer
draagvlak bestaat, werd het vizier
op deze plek gericht. Voor de aanleg
is 180.000 euro gereserveerd. Tijdens
de raadsvergadering probeerden
VVD en DUS Weert nog wel te
beknibbelen op de kosten voor
jeugd
en jongerenwerkers, die activiteiten
op het Cruyff Court gaan begeleiden.
Maar het amendement
daartoe haalde het niet, nadat wethouder
Martijn van den Heuvel
(Weert Lokaal) beloofde jaarlijks te
evalueren of door inzet van meer
vrijwilliger die kosten beperkt kunnen
worden.
NEDERWEERT
Trouwambtenaren
dragen voortaan toga
De trouwambtenaren in de gemeente
Nederweert zijn in een
nieuw ‘jasje’ gestoken.
Zij dragen voortaan een toga bij een
huwelijksvoltrekking of bij de registratie
van een partnerschap. De
toga’s zijn gemaakt door Anja van
der Heijden van Kostuumatelier
Tante Anja uit NederweertEind.
Bij het ontwerp is, zoals bij toga’s gebruikelijk,
op de mouw het gemeentewapen
geborduurd. De toga is in
de kleuren van het gemeentewapen
van Nederweert: blauw, groen en
zilver.
LIMERICK
Hamer zag: „Ich heb die in mien
tes!”
Mer de formatie ging toch oppe
fles
Weem wuuërdj nao det gezeûr
De nôwwwe informateur?
Nao Hamer kumptj toch altiêd
schieër of mes?
Frans Adriaens, Weert