Woensdag 13. 12. 2023 3
Grevenbicht
Frank Honnef is nieuwe
generaal van schutterij
meer dan
kunst en
cultuur/
info en tickets
via schunck.nl
‘Ik gebruik zo min mogelijk
woorden om te zeggen wat ik wil’
17 dec
Kloemele in schunck/
kersteditie
Iedere 3e zondag van de maand
29 dec
BINGEWATCHen/ LAMPJE
Kijk de hele serie in je pyjama
in de bieb (vanaf 9 jaar)
Oetgesjtreke
Column
Schimmert
Twee leden fanfare St.
Caecilia onderscheiden
t/m 10 mrt 2024
Levenslang/ 10 jaar David Bade
in Heerlen
Overzichtstentoonstelling
16 en 17 dec
Feestelijke/ Winterconcerten
Koren, ensembles,
muziekverenigingen
Paul Heffels
Het zijn weer de donkere dagen
voor Kerstmis. Dus voor er weer
sterren gaan fonkelen, moeten we
eerst nog even door de tranentrekkende,
tenenkrommende, sentimentele
kerstreclamefilmpjes
heen, die met elk Ster-blok over
ons heen worden gegoten.
Jaarlijks buitelen reclamebureaus
in een onbedwingbare zucht naar
het maken van een onvergetelijk
deugfilmpje over elkaar heen, om
ons gewone stervelingen in de
juiste kerstsfeer te brengen.
Die reclamekerstsfeer kenmerkt
zich door een combinatie van
onbeperkte vreetlust, naastenliefde,
medelijden, sneeuw en gemaakte
gezelligheid. Supermarkt
voor supermarkt en postorderbedrijf
voor postorderbedrijf bestookt
ons met zijn versie.
In de oogst van dit jaar opnieuw
Frank Lammers die voor de
Jumbo, nog duidelijk met de
naweeën van zijn drankgebruik op
Kerstavond, te vroeg aanzit aan
het kerstontbijt en zijn vingers niet
kan afhouden van het sticky
breekbrood. Eenmaal in kerst
tenue schuift hij, met zijn huisgenoten
aan, aan een overmatig
gevulde kerstdis, met als hoogtepunt
een brakende ijstaart in de
vorm van een kerstster.
Het filmpje van Lidl is zo complex
dat ik er geen touw aan vast kan
knopen. Wat ik ontdek is dierenliefde,
zieligheid, drukke ouders,
maar hoe een en ander met elkaar
en met de als rode draad rondhupsende
wasbeer samenhangt,
ontgaat me.
Onze blauwe grootgrutter heeft
nagedacht welke doelgroep de
afgelopen jaren nog niet de revue
passeerde in de filmpjes en komt
na de homo’s, gekleurde buren en
verwaarloosde ouderen nu uit bij
een groep hangjongeren, die via
een boksschool van een eenzame
vrijwilliger op het rechte pad moet
komen. Als verrassing koken ze
zelfs een recept voor de arme man
uit de Allerhande. De blik van een
jongere die voor het eerst van haar
leven een knolselderij ziet, is
onbetaalbaar. Dat ze de oude man
vervolgens twee hartverzakkingen
bezorgen door te melden dat er
ingebroken is bij zijn dierbare
boksschooltje en door zijn verloren
dochter op te sporen, maakt het
beeld compleet.
Bol.com doet er nog een schepje
bovenop. Die dachten laten we ons
maar eens richten op, ocharm,
kinderen die overprikkeld raken
door de overmaat aan flikkerende
kerstlampjes. En dus wordt de
eerder bij dezelfde club bestelde
feestverlichting, via de nabestelling
van een afstandsbediening, in
de hele straat gedoofd. Had eerder
nagedacht, denk ik dan, dan had je
die rommel allemaal niet uit China
hoeven laten komen.
Voorlopig heb ik wel weer genoeg
Ster zien fonkelen voor deze kerst.
REAGEREN?
redactiesittard@delimburger.nl
KerstSter
Dion Soons en Marjo Limpens-
Lemmens van fanfare St. Caecilia
uit Schimmert zijn benoemd tot Lid
in de Orde van Oranje-Nassau.
De twee ontvingen hun koninklijke
onderscheidingen tijdens het jaarlijkse
Sint Ceciliafeest.
Soons (64) is sinds 1967 lid van de
fanfare. In 1997 trad hij toe tot het
bestuur en nam hij de jeugdopleiding
onder zijn hoede. Limpens-
Lemmens, ook 64 jaar, is lid sinds
1975. Zij nam vanaf 1989 zitting in
het bestuur en nam in 1993 het secretariaat
over.
Frank Honnef is benoemd tot de
nieuwe generaal van schutterij
Broederschap van het Heilig Kruis
uit Grevenbicht.
Secretaris Honnef ontving tijdens
een sinterklaasmiddag van de
schutterij uit handen van Phil Vonken,
vrouw van wijlen generaal
Math Vonken, de steek van haar
man, het generaals hoofddeksel dat
hem tot nieuwe generaal van de
schutterij maakt.
Hij volgt daarmee generaal en erevoorzitter
Math Vonken op, die in
juni 2020 overleed.
REGIO
Zwentibolddichter Annemarie
Gulikers. Archieffoto Ermindo Armino
Hoe voelt het om de streekpoëet van
het Land van Zwentibold te zijn?
„In 2004 begon ik met schrijven in
een achterkamertje, met uitzicht op
het stadspark in Sittard. Ik beschreef
de natuur en de mensen die
ik zag. Dat groeide uit tot dichtbundels,
optredens en presentaties. Bij
mijn voordrachten tijdens de ‘Geheime
Tuinen’ zag ik dat ik mensen
tot tranen toe kon roeren. Dit is voor
mij daarom een grote eer en erkenning
dat ik serieus bezig ben met
dichten.”
Hoe zou je jouw gedichten willen
typeren?
„Ik poog de essentie van het leven
weer te geven. Mens en natuur, vergankelijkheid.
Dat is ontstaan na
een reis naar India waar ik in aanraking
kwam met boeddhisme en hindoeïsme.
Waarna ik me verdiept heb
in oosterse en westerse filosofie. Ik
deed inzichten op die ik ook toepas
in mijn leven. Vanuit een helikopterview
bewust naar het leven op aarde
kijken. Het geeft me houvast en
richting. Dat hoort bij mij.”
Verplicht jouw titel je tot het
afleveren van gedichten op regelmatige
basis?
„Daar zijn geen afspraken over. Er is
vastgelegd dat gedichten van mijn
hand worden opgenomen in het Historisch
jaarboek voor het Land van
Zwentibold (zie www.historiesittard.
nl, red.). Ik ben beschikbaar
voor speciale gelegenheden en presentaties.
Verder werk ik samen
met naamgenote, schilderes Marlies
Gulikers. Op basis van haar
werk komen bij mij de woorden
naar boven.”
In de omschrijving van de Zwentibolddichter
staat dat deze zich richt op
het schrijven van poëzie over historische
en actuele zaken in de streek.
„Hoewel ik dat al deed, ga ik me nu
nog meer richten op streekgebonden
onderwerpen. Onlangs fietste
ik langs de Grensmaas en zag ik een
bord met de tekst ‘Droomland’. Dan
ben ik verkocht. Dat zit in de pen. Ik
houd het dicht bij huis. Voor een expositie
van De Domijnen schreef ik
vorig jaar Mens en Maas. Over het
samenkomen van het water en de
mensen van hier, in historische context.
Items als Oekraïne, Israël en
het milieu houden me wel bezig,
maar borrelen niet naar boven voor
gedichten. Dat hoeft ook niet, want
mijn focus als Zwentibolddichter
ligt op de streek. Daar heb ik de komende
vier jaar genoeg aan.”
Moet een gedicht per se rijmen?
„Dat hoeft wat mij betreft niet, want
dan kom je soms zo aan het knutselen,
dat het gekunsteld kan worden.
Als ik schrijf zoals het van nature in
me opkomt, dan heeft het voor mij
meer zeggingskracht. Rijmen kan
echter een verrijking zijn als het samenvalt
met wat ik bedoel te zeggen.”
Annemarie Gulikers staat open voor suggesties
en opmerkingen over haar werk:
annemarie.
gulikers@gmail.com.
zeg het maar...
Door Sjak Planthof
Annemarie Gulikers uit Sittard
mag zich vier jaar lang Zwentibolddichter,
globaal de Westelijke
Mijnstreek, noemen. „Ik belicht het
dagelijks leven in onze streek
vanuit een diepere betekenis.”