Woensdag 04. 01. 2023 5
regio
‘Er mag wel wat
meer humor in
de liedjes’
» Vervolg van de voorpagina.
Van arrangement tot eindproduct
neemt volgens Servais vaak twee
maanden in beslag. Lopendebandwerk?
Loozen: „Het lijkt erop, maar
iedereen krijgt volop zijn of haar
aandacht.”
Hoewel ze zeggen zelden slechte
liedjes voorbij te zien komen, zien de
directeuren wel een veranderende
tendens. Loozen: „Er zitten minder
kwinkslagen in de teksten dan voorheen.
Het blijft soms hangen in kreten.
Er mag best wat meer humor in.
We moeten waken voor eenheidsworst.”
Servais scherpt aan: „Tot op
bepaalde hoogte is de klant koning.
Verstaanbaarheid ten opzichte van
de muziek is echter een minimale
vereiste. Je poogt je klanten te behoeden
voor mislukkingen.”
Servais is niet echt carnavalsvierder.
„Maar die muziek is me even lief
als andere genres. Het is overigens
niet allemaal hoempa. Veel mensen
onderschatten wat er bij een goed
liedje komt kijken. Wij tillen het
naar een hoger niveau.” Loozen
duikt jaarlijks twee dagen in het
dorpscarnaval. „Vrijwel alles wat ik
dan hoor, ken ik eigenlijk al. Dan is
het wel even een andere bril opzetten.”
Maastricht/Sittard
Vrijwilligers gezocht
voor hulp aan ouders
Humanitas Zuid-Limburg zoekt
vrijwilligers bij begeleide omgangsregelingen
van ouders en kinderen.
„Omdat de verhoudingen na een
scheiding ingewikkeld en pijnlijk
kunnen zijn, kan het even duren
voordat ouders goede afspraken
hebben gemaakt over omgang met
hun kind. Als vrijwilliger bied je
praktische hulp bij het nakomen
van afspraken.” Bij kandidaten
zoekt men kwaliteiten als een hart
voor kinderen, levenservaring en
het kunnen innemen van een neutrale
houding.
Op humanitas.nl staat meer informatie.
REGIO
TIP ONS
Beste lezer, voor deze VIA
zijn we op zoek naar lokaal
(verenigings)nieuws, tips en
informatie. U kunt ons uw
tekst met foto’s mailen:
zuid@delimburger.nl
(t.a.v. VIA, vermeld dit duidelijk).
Stuur uw materiaal op tijd in;
bij tijdsgebonden activiteiten
liefst 2 weken vooraf.
We zien uw kopij met
belangstelling tegemoet.
Dank!
Redactie
De Limburger
Regio
Vier acts uit Westelijke
Mijnstreek in finale
van CMC Alaif
Claire uit Elsloo met Kóm Derbie,
Maud du Chatinier uit Geleen met
Pak mich Vas!, Pascal Sutherland uit
Doenrade met Altied Pries! en Wild
Vleisj uit Elsloo met De Sjoenkelpolonaise
behoren tot de 20 finalisten
van CMC Alaif.
CMC Alaif (CarnavalsMuziek.Com)
is het één na grootste Limburgse
Vastelaovesleedjes Konkoer
waar artiesten strijden om de CMC
Alaif trofee.
De finale vindt plaats op vrijdag 20
januari 2023 om 20.00 uur in uitgaanscentrum
Mondial in Beek.
Kaarten zijn te verkrijgen via
www.cmcalaif.nl.
onze fotograaf
Door Sjak Planthof
‘Mijn eerste modellen waren de
eendjes van de roeivijver in Sittard’
ter fotograaf wil worden. Fotograferen
is mijn lust en mijn leven.”
Hoe kwam je bij VIA terecht?
„Sinds 2011 loop ik als fotograaf mee
bij een avondvierdaagse in Sittard.
In 2016 liep een redacteur mee. Hij
vroeg of ik voor de krant wilde werken.
De eerste foto, de scouting van
Schinnen, vond ik spannend. Toen
ik zag dat zij het nóg spannender
vonden, was het ijs snel gebroken.”
Hoe ga je te werk?
„De persoon, omgeving en onderwerp
spelen een belangrijke rol.
Meestal neem ik eerst de omgeving
in me op, maak een praatje en pak
dan mijn camera. Mijn gevoel speelt
een grote rol. Dat poog ik vast te leggen
en in beeld over te brengen.”
Wat doe je zoal naast VIA?
„Drie dagen per week ben ik gastouder
en ik doe veel vrijwilligerswerk.
Ik organiseer Garage Sale Puth,
waarbij bijna het hele dorp meedoet.
Jaarlijks staat ons buurtfeest op de
agenda en sinds kort ook Sint-Maarten,
net als voedsel inzamelen rond
kerst. Ook organiseer ik kleine
markten voor mensen met een
smalle beurs.”
Hoe kom je aan je items voor VIA?
„Netwerken en nieuwe contacten
leggen is essentieel. Items komen
van oud-klasgenoten, oud-collega’s,
dorpsgenoten, familieleden, vrienden
en bekenden. Uit sommige opdrachten
ontstaan nieuwe vriendschappen.
Mijn leven is nooit saai.”
Welke VIA-foto is je bijgebleven?
„De kerk die gepoetst werd in mijn
woonplaats Puth. Ik wilde geen
standaard groepsfoto, maar een actiefoto.
Uiteindelijk staat iedereen
er poetsend op. Zelfs een kaars werd
van onderen schoongemaakt. Op de
foto is veel te zien. Zo vertelt deze
foto een mooi verhaal.”
Bij verhalen in VIA staat vaak een
naam. Toch zal menig lezer zich
afvragen wie die mannen en
vrouwen zijn, die interviews en
foto’s maken voor onze weekkrant.
We stellen hen aan u voor. Deze
week is Françoise Petersen Onze
Fotograaf.
Wie is Françoise Petersen?
„In Amstelveen ben ik geboren.
Mijn vader komt uit Amsterdam,
mijn moeder groeide op in Sittard.
Toen ik twee jaar was verhuisden we
naar Limburg. Hier voel ik me thuis.
Op mijn zesde kreeg ik een Kodak
van mijn opa, voor beginners, met
een cassetterol, wel zo handig voor
een zesjarige. Mijn eerste modellen
waren eendjes van de roeivijver in
Sittard. De eerste foto, van een
vormsel in Sittard, verkocht ik voor
één gulden per stuk. Dan kon ik weer
‘ijsblokjes’ kopen, de bijnaam voor
de wegwerpflitsers. Als tienjarige
schreef ik in een werkstuk dat ik la-
Françoise Petersen met
de camera voor VIA op
pad. Foto Marc Ploum
Maud du Chatinier is één van de
vier finalisten uit de Westelijke
Mijnstreek. Foto Rens Smeets
struinheukske
Staartmees of wollig langstaartje
en planten, een universele Latijnse
naam moesten krijgen. De namen in
de verschillende streek- en landstalen
kunnen wél flink verschillen.
De staartmees weegt slechts acht
gram en lijkt op een pluizig bolletje
wol met een lange aangeplakte
staart. In Zwitserse streken noemt
men hem de ‘steelpan’. Ze bouwen
in dicht struweel een bolvormig
nest van mossen, spinrag en veren,
met de ingang aan de zijkant. Het
legsel kan wel uit tien eieren bestaan.
Het vrouwtje moet tijdens
het broeden haar superlange staart
ombuigen. De staartmees is bepaald
niet monogaam. De jonkies
worden soms gevoed door andere
staartmezen, waarvan het legsel is
mislukt of door hen die er geen punt
van maken een deel van de ouderlijke
zorg op zich te nemen.
Op hun lievelingsmenu staan insecten
en rupsen die ze vaak acrobatisch
ondersteboven uit struiken en
bomen plukken. In de winter wordt
dat aangevuld met zaden. Ze zijn
nogal gevoelig voor streng winterweer.
Om een koude winternacht
door te komen, kruipen ze vaak
dicht tegen elkaar aan. In de winter
is de kans ook groot dat we ze in de
tuin zien, waar ze de vetbollen en
pindaslingers opzoeken. Ze verdragen
elkaar dan ook, in tegenstelling
tot veel andere tuinvogels, prima.
Om de week tekent columnist en
natuurliefhebber Piet Schuttelaar
een verhaal op vanuit zijn natuurhuisje.
Deze week vertelt hij over
de staartmees of het wollige
langstaartje.
De Nederlandse naam kan verwarring
stichten, want de staartmees
behoort officieel niet tot de dertienkoppige
mezenfamilie van Europa.
Het is een aparte familie. De wetenschappelijke
naam luidt: Aegithalos
caudatus.
Om te zorgen dat iedereen elkaar
begrijpt, bedacht de Zweedse wetenschapper
Carolus Linnaeus in
de 18de eeuw, dat alle vogels, dieren
De staartmees. Foto Piet Schuttelaar
Door Piet Schuttelaar