Woensdag 17. 01. 2024 3
Mijnstreek
Column
Simpelveld
Burgeronderzoek
inwoners Simpelveld
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
Schaesberg
Pools zangkoor Podlasie
luistert koempelmis op
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€
€
€
€
€ €
€
Bezorg jezelf een volle
BANKREKENING
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€ € €
€ €
€
€
€
€
€
€
€
€ € € €
€
€ € €
€
€
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€
€Meld je aan op
bezorgdekrant.nl
Start direct als
krantenbezorger en ontvang € 1000,-
startbonus!*
* informeer naar de voorwaarden
REGIO
Zo’n tweeduizend willekeurig gekozen
inwoners van de gemeente Simpelveld
ontvangen een uitnodiging
om mee te doen aan een online burgeronderzoek
met vragen over onder
meer leefbaarheid en veiligheid
in de directe woonomgeving. De resultaten
worden in het voorjaar gepubliceerd.
Het burgeronderzoek
wordt om het jaar gehouden.
Mensen die de vragen liever op papier willen
invullen, kunnen contact opnemen met onderzoeksbureau
I&O Research. Het telefoonnummer
is 0800-0191.
De koempelmis op zondag 21 januari
in de Petrus en Pauluskerk in
Schaesberg wordt opgeluisterd
door het Poolse zangkoor Podlasie
uit Brunssum. Herdacht worden de
verongelukte koempels van de
voormalige mijn Oranje Nassau II in
Schaesberg. Voorganger is pastoor
Freek Jongen. Na afloop is er een samenzijn
in het parochiezaaltje
naast de kerk. De viering begint om
11.00 uur. Meer dan 40 jaar trainen
leden van Podlasie Poolse volksdansen
en liederen en presenteren die
in originele kostuums.
Ex-Roda JC-speler Raymond Cuijpers in zijn atelier in Amsterdam. Foto Dingena Mol
Neerbeek / Kerkrade
Raymond Cuijpers verwerkt
vader-zoonrelatie op fiets
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Vanuit zijn woning in Amsterdam
stippelde Raymond Cuijpers vorig
jaar een fietsroute van 1200 kilometer
uit. Het was een ontsnapping aan
corona, de stad en zijn gezin. Eindpunt:
de iconische Col du Galibier.
„Boven op de berg hoopte ik antwoorden
te krijgen op vragen waar ik mee
zat. Ben ik wel een goede vader geweest
voor mijn puberzoon? En wat
had ik beter kunnen doen? In mijn
boek heb ik een verslag van de tocht
beschreven.”
Neerbekenaar Cuijpers (50) was begin
jaren negentig op weg naar een
carrière als profvoetballer bij Roda
JC. Tegelijkertijd studeerde hij aan
de kunstacademie in Maastricht. Hij
pendelde tussen voetbal en kunst.
Een doorbraak bij Roda bleef uit, hij
ging zich toeleggen op kunst en
schrijven. Tegenwoordig is fietsen
voor de oud-voetballer een manier
om zijn hoofd leeg te maken. Nadat hij
voor zijn werk als kunstenaar naar
Amsterdam vertrok, had hij bijbaantjes
als postbezorger en fietskoerier.
„Op de fiets kun je rustig nadenken en
zaken op een rijtje zetten. Mees-tal
zijn de tochten kort, daarom was ik
benieuwd naar wat een lange reis met
me zou doen”, legt de auteur uit.
Trapas
Hij wilde dagelijks over de ‘etappe’
schrijven en binnen twee weken de
Galibier bereiken. Het liep anders.
„Ik reed op een oude Trek OLCV uit
de tijd van Lance Armstrong en ter
hoogte van de Vogezen begon de trapas
te tikken. Even later schakelde de
fiets helemaal niet meer. Toen besloot
ik terug te rijden.” Uiteindelijk legde
hij met de kapotte racefiets nog zo’n
1500 kilometer af naar ‘huis’ bij zijn
ouders in Neerbeek.
Het fietsend verkrijgen van antwoorden
was zwaar, maar ook vervullend.
„Ik wilde een periode afsluiten, dat is
gelukt. Ik heb antwoorden gekregen.”
In Trapas beschrijft Cuijpers de reis,
verweven met filosofische beschouwingen
en overpeinzingen over het
vaderschap. Bovendien bevat het
boek jeugdherinneringen.
Op soortgelijke manier schreef de
oud-voetballer eerder Kunstenaar op
Kaalheide. Tot een debuut in de Eredivisie
kwam het in Kerkrade net niet.
Maar bij Roda JC , waar de schrijver
een buitenbeentje was, ontstond wel
een prille passie voor literatuur. „Terwijl
andere klaverjasten, las ik filosofische
boeken.”
Het schrijven heeft hem gegrepen.
Een nieuw boek is in de maak. „Een
fictieverhaal over een soort Tour de
France voor fietskoeriers. Iets heel
anders, maar zo ben ik. Ik loop niet
graag de meute achterna.”
De puberteit van zijn zoon was voor
Raymond Cuijpers uit Neerbeek een
zware tijd. De oud-speler van Roda
JC fietste naar Frankrijk om die periode
te verwerken. In zijn boek ‘Trapas’
vertelt hij over zijn beschouwingen
onderweg en geeft hij een kijkje
in zijn hoofd.
Door Tim van Sintfiet
parkstad
De Plekbend behaalt
brons op CMC Alaif
De Plekbend uit Arensgenhout is in
de finale van het provinciale liedjesfestival
CMC Alaif derde geworden
met Woke Mèt ‘n Zachte G.
Winnaar van 2024 werd Van Lieshout
en Arts uit Venray met Ik Wooj
Nie Gaon. In cultureel centrum Don
Bosco in Heel eindigde zangeres
Ivana uit Brunssum op vrijdagavond
12 januari op een zesde plaats
met het nummer Ooit. In de categorie
covers werden twee plekken in
de top 5 bezet door inzendingen uit
Parkstad. De HerringBiessere uit
Bocholtz behaalden met het nummer
Vasteloavend de derde plek en
Ummer d’r Letst uit Heerlerheide
met Dat Sjtuk Van Un Linda uiteindelijk
plek vijf.
Kandidaten aandragen
voor Kringlogo prijs
Inzet van de wedstrijd is de titel
‘Meest circulaire burgerinitiatief
van Limburg’.
Natuur en Milieufederatie Limburg
is de bedenker van de Kringlogoprijs.
„De in te zenden initiatieven
kunnen heel divers zijn. Bijvoorbeeld
het tegengaan van voedselverspilling
of campagnes om afval
te voorkomen en te recyclen”, laat
een woordvoerder weten. „Maar
ook projecten die bepaalde producten
of diensten met elkaar delen.”
De winnaar van de Kringlogo-prijs
2024 ontvangt een geldbedrag van
100 euro als symbool van steun en
mag een jaar lang het Kringlogo gebruiken
in al hun uitingen.
Mensen die een kandidaat willen aandragen
kunnen een mailtje sturen naar
w.
segers@nmflimburg.nl. Kijk voor meer
informatie op www.nmflimburg.nl.
regio
Het aandragen van kandidaten
voor de Limburgse Kringlogo prijs
2024, een aanmoedigingsprijs
voor mensen die zich bezighouden
met circulaire economie, kan nog
tot en met 9 februari.
Raymond Clement
Ik kijk naar de bordesfoto van
Rutte IV. De koning op de rode
loper, links Mark Rutte, rechts
Wobke Hoekstra. Het kabinet
Rutte IV en niet Mark IV gelukkig.
Een Mark IV is namelijk een Britse
tank uit de Eerste Wereldoorlog.
Cynisch dat Rutte IV op vergelijkbare
manier over van alles heen
walste en daarmee een spoor van
vernieling achterliet. De foto van
het kabinet, gemaakt op 10 januari
2022 is bijzonder. Een kabinet,
gevormd uit de brokstukken van
een eerder en eender kabinet.
Bouwen met of bouwen op pijn zijn
twee verschillende dingen. Meest
in het oog springende element is
het feit dat de bewindslieden op
anderhalve meter van elkaar
staan. De toenmalige maatregelen
schreven afstand voor. De afstand
is gebleven. Rutte IV heeft in de
anderhalf jaar van haar bestaan,
die afstand niet weten te overbruggen.
De foto komt in mijn hoofd tot
leven. Fier kijken ze trots in de lens
totdat plotseling Wobke de hoek
om vlucht. Ik zie Gunay Uslu
wegvliegen. Kuipers stapt uit beeld
en heeft na anderhalf jaar ministerschap
eerder het gevoel een
ongemakkelijke ruimtereis
gemaakt te hebben dan daadwerkelijk
de kans te hebben gekregen
om de gezondheidszorg fundamenteel
te veranderen. Kaag is op het
Binnenhof dusdanig belaagd, dat
ze voor haar veiligheid naar Gaza
gaat. In mijn hoofd zie ik ze
verdwijnen. Eén voor één, tot
alleen de koning en Rutte achterblijven.
Althans dat denkt onze
koning. Rutte blijkt al een tijd
verdwenen en is vervangen door
geschraagd bordkarton. Niemand
heeft het verschil opgemerkt. Ze
vluchten weg. Eén voor één.
Wie durft nog te blijven staan als
de zaak aflopend is? Een parallel
die past bij de vele verenigingen in
Parkstad. Wie durft nog te blijven
staan als het minder wordt? Ik heb
het genoegen tijdens een korte
scène in de Medammecour on tour
revue, samen met Ton Wolter in de
huid te mogen kruipen van de twee
laatst overgebleven leden van de
Mukkebummelse carnavalsvereniging.
Al grappend toosten we op
onze ondergang. Maar de onderliggende
boodschap is weinig lachwekkend.
De verengingen hebben
het moeilijk. Met de verengingen
verdwijnt belangrijke sociale
cohesie. Vereniging zijn plekken
om te leren. Plekken om samen te
werken. De plek om te leren
samenwerken. De wet van de
versnellende achteruitgang. Leden
vertrekken. Het wordt steeds
moeilijker. Daarom niet vertrekken
van het bordes. Maar zo lang
mogelijk blijven staan. Op de
voetbalvelden, schuttersweiden,
gemeenschapspodia en wijkcentra.
Staan blijven. Alstublieft !
REAGEREN?
redactieparkstad@delimburger.nl
Bordesfoto