Woensdag 24. 01. 2024 13
Pierre Bakkes en zijn ‘penseterger’ en ‘häölentäöt’
AUTO
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: John Hölsgens over
Pierre Bakkes.
Autotest
Zeekr X is een uitgesproken instapper
ten te kijken. Verder is de zitpositie
achterin niet slecht. Door de sterk aflopende
daklijn biedt de achterruit
slechts een smalle doorkijk. Nu kan
het zijn dat het zicht sowieso al geblokkeerd
wordt door een caravan.
Want ja, beide uitvoeringen mogen
tot 1.600 kilogram trekken.
Zeekr probeert mensen te verleiden
tot de aanschaf van een X door standaard
5 jaar (of 100.000 kilometer)
voertuiggarantie te bieden. Voor de
accu geldt zelfs een garantieperiode
van 8 jaar (of 200.000 kilometer).
Eindoordeel
Degelijke C-segmenter met smaakgevoelig
design, degelijke prestaties
en een dun premiumrandje, die vooral
met andere Geely-merken de concurrentie
zal aangaan.
SPECIFICATIES
Zeekr X Privilege AWD
Prijs: 49.990 euro
Acc. 0-100: 3,8 s
WLTP-verbruik gem.: 17,5 kWh/100 km
Accutype: lithium-ion NMC
AC/DC-laden: 22 kW/150 kW
Motor: 2 synchroonmotoren met
permanente magneet
Max. vermogen: 428 pk (315 kW)
Max. koppel: 543 Nm
Transmissie: eentraps reductie
versnelling
te laden en aan de snellader met
maximaal 150 kW.
We stappen achter het blauw-witte
stuur van een Zeekr X Privilege
AWD. Het chic ogende interieur is in
beide uitvoeringen een 1.500 euro
kostende optie, maar voorkomt niet
dat je bij onder meer de middenarmsteun
en raambedieningsknoppen
nog enkele goedkopere plastics vindt.
Alle drie exterieurkleuren buiten de
standaard grijze lak zijn enkel te verkrijgen
tegen meerprijs. Buiten dat
zijn er weinig opties, wat het productieproces
vereenvoudigt. De Privilege
AWD onderscheidt zich dan ook
enkel met zijn vermogen, vierwielaandrijving,
iets grotere remmen en
een massagefunctie, al is dat laatste
een beetje veel eer voor de licht vibrerende
stoelen. Beide modellen worden
standaard geleverd met warmtepomp
en een ‘augmented reality
head-up display’, wat niet veel meer
betekent dan ietwat enthousiaste pijlen
die de richting aangeven.
De Zeekr X helt ondanks zijn bijna
twee ton niet te veel over in de bochten.
Het onderstel vangt oneffenheden
in het wegdek vrij goed op. Het
biedt lichte tegendruk tijdens het sturen,
wat enig stuurgevoel biedt. Het
instrumentenpaneel is op de stuurkolom
bevestigd en beweegt zodoende
altijd mee met het verstelbare
stuur. Wel werken de 19 ADAS-systemen
soms onprettig. Om de haverklap
is een piepje of waarschuwing te
horen. Op het stuurwiel vind je twee
knoppen die verschillende functies
kunnen aansturen. Verder is bijna alles
(enkel) te bedienen via datzelfde
grote infotainmentscherm. Fysieke
knoppen voor enkele basisfuncties
zijn een gemis. De knoppen die er wel
zijn, zijn juist weer ongewenst. Het
van binnen openen van de portieren
met een knop werkt totaal onnatuurlijk
en vormt een slechte oplossing
voor een probleem dat niet bestond.
Een ander kritiekpunt is de forse
C-stijl, die een flinke dode hoek creëert.
Ook maakt dit het voor kinderen
op de achterbank lastig om naar bui-
Zeekr X.
Foto Zeekr
We stellen u voor aan de Zeekr X. De
premium C-segmenter vormt nu het
instapmodel naast de reeds geteste
001. Nederland en Zweden zijn de
eerste Europese landen waar de
hatchback zijn opwachting maakt.
Door Coen Grutters
Het merk valt onder de paraplu van
autogigant Geely, en daarom is de X
leverbaar als 272 pk sterke achterwielaandrijver
of als 428 pk sterke
vierwielaandrijver. Deze motoriseringsopties
kennen we onder meer
uit diverse Volvo- en Smart-modellen.
Voor de Long Range RWD, zoals
de basisversie heet, betaal je 44.990
euro. Daarmee valt een kale Zeekr X
met achterwielaandrijving nog net
binnen de norm voor de EV-subsidie
van bijna 3.000 euro. Het verschil
met de 49.990 euro kostende Privilege
AWD-variant wordt daarmee nog
groter.
Hoewel de RWD-versie het qua acceleratievermogen
aflegt tegen de sterkere
Privilege AWD (0-100 in 5,6 seconden
versus 3,8 seconden), trekt de
RWD-versie qua actieradius aan het
langste eind: 445 kilometer tegenover
de 425 kilometer die de Privilege
AWD op een volle batterij haalt. Is het
66 kWh-accupakket (netto) leeg, dan
stelt het 400 volt-boordnet je in staat
aan de AC-paal met 22 kW energie bij
Kijk voor meer autonieuws ook op
» delimburger.nl/economie/auto
literaire hoek
DOOR JOHN HÖLSGENS
REGIO
niet te zeer een penseterger is...”
Dialect schrijven is voor velen een
tour de force. Niet in de laatste
plaats voor ondergetekende. Door
alle verhuizingen spreek ik namelijk
inmiddels een soort mengelmoes
van Heitsers, Zittisj en Remunsj.
Pierre Bakkes had het makkelijker
door een vroege training.
„Mijn moeder is heel belangrijk geweest
daarin”, legde hij me ooit uit.
„Zij begon al in de jaren vijftig met
boodschappenbriefjes voor zichzelf
in het plat te schrijven. Ook de
Sinterklaasrijmpjes waren jaarlijks
in het Limburgs geschreven.
De spelling was zelf ontworpen,
want die hadden ze nooit geleerd.”
Op een literaire avond stelde Pierre
Bakkes ooit dat een Limburger met
schrijftalent zich verplicht zou
moeten voelen om ook dialect te
schrijven. Het is dus misschien wel
de tweede keer dat ik hem teleurgesteld
heb, nadat ik immers al niet
voor de klas wilde gaan staan. Maar
als dat al zo is, dan heeft hij dat in
ieder geval nooit laten merken. Bovendien
weet ik nog niet wat ik
moeilijker vind: een Limburgs gedicht
schrijven of jongeren uitleggen
dat ze zich moeten realiseren
en derhalve niet ‘zich beseffen’, hoe
belangrijk taal is.
Dus wie weet...
mij te bekeren tot het leraarschap,
omdat hij vond dat ik daar talent
voor had. Dat vond ik zelf trouwens
niet. Maar zijn didactische lessen
volgde ik niettemin altijd met grote
aandacht. Pierre Bakkes, want
over hem heb ik het, voegde daar
immers altijd een boeiende lading
kennis over de diversiteit aan dialecten
uit onze provincie aan toe.
Geen wonder, hij combineerde zijn
baan als docent vijf jaar lang met de
functie van streektaalfunctionaris.
Bovendien was hij werkzaam in het
bestuur van Veldeke Limburg.
Pierre wist en weet alles over het dialect.
Hij schreef onder meer ook
gedichten in het Limburgs. In juni
2006 ging hij met pensioen, maar
we spraken elkaar daarna nog met
enige regelmaat. Ooit vroeg ik hem
naar zijn favoriete dialectwoord.
Pierre kwam meteen met het
woord häölentäöt op de proppen.
„In het Standaardnederlands zou
je dat een vlierstruik noemen”, vertelde
hij toen. „Ik vind het prachtig,
vooral door twee keer de klank van
een ‘ao’ met umlaut. Als je häölentäötsap,
vlierbessensap dus, gaat maken
moet je er wel rekening mee
houden dat je dat spul nauwelijks
van je handen af krijgt. Soms loop je
er dagen mee rond.” Om daar vervolgens
aan toe te voegen: „Smaakt
de koffie trouwens? Ik hoop dat het
Van 1995 tot 2001 deed ik mijn studie
Nederlands aan wat bij aanvang
nog de Hogere Katholieke Leergangen
Sittard heette, ofwel de HKLS.
Het voormalige kloostergebouw
aan de Oude Markt was een prachtig
oud doolhof van gangen met
trappen en onverwachte wendingen.
In de tuin of in het parkje tegenover
was het elke zomer goed toeven.
Ik ben er nog net op tijd afgestudeerd
binnen de studierichting
communicatie en publiciteit, want
kort daarna volgde de verhuizing
naar een fantasieloze nieuwbouw.
Ik denk nog altijd met veel plezier
terug aan die tijd. Het was een brede
opleiding en we kregen les van
een aantal illustere docenten, met
zeer verschillende achtergronden.
Met name literatuur en poëzie hadden
mijn interesse. Maar ja, daar
viel natuurlijk geen droog brood
mee te verdienen. Want ik schreef
best een aantal aardige dingen,
maar een Deelder of Vinkenoog
was ik natuurlijk niet. Eén van mijn
docenten deed verwoede pogingen
Pierre Bakkes. Archieffoto Lé Giesen