woensdag 03. 02. 2021 REGIO 5
Roermondse ‘sjpeldjeskeuning’ is
bekend tot over de landsgrenzen
De Roermondse ‘sjpeldjeskeuning’ Pieter van Buren. FOTO ROB VAN DEURZEN
ten kent, gewoon een speldje uitbrengen.
Dat zijn vanwege de bijzondere
situatie sowieso al unieke
exemplaren”, vertelt de 70jarige
Roermondenaar. „Het is de sport
om die te bemachtigen.” Ondertussen
bladert hij enthousiast door de
mappen waarin hij zijn verzameling
bewaart. De kleurrijke speldjes zijn
overzichtelijk gesorteerd op vereniging,
jaartal, plaats en land.
Ruilen
Verzamelen doet Van Buren nu vijf
jaar. Zijn eerste speldjes kreeg hij
van grootvorst Dré Peters van de
Veldjmuus uit zijn woonplaats. Van
de vierduizend speldjes heeft hij er
niet één zelf gekocht. „Uit den boze.
Dan is het geen hobby meer”, stelt
de Roermondenaar. Wel ruilt hij
veelvuldig met andere verzamelaars,
die hij in de loop der jaren
heeft leren kennen. Ook heeft hij
nauwe contacten met verenigingen,
veelal in Duitsland en België. „Die
schrijf ik een á twee keer per jaar
aan of ze nog nieuwe medailles en
speldjes, of Spangen zoals de Duitsers
ze noemen, hebben.” Omdat ze
de sjpeldjeskeuning uit Roermond’,
zoals zijn bijnaam luidt, inmiddels
goed kennen, sturen ze die graag op.
„Ik betaal dan wel de verzendkosten”,
vertelt Van Buren. „Geregeld
staat er hier een bezorger voor de
deur. Afgelopen week kreeg ik nog
een pakket van ruim drie kilo uit
Keulen, met daarin van die joekels
van plakken.”
Ieder speldje is voor de fervent verzamelaar
uniek en bijzonder. Toch
heeft hij ongetwijfeld enkele favoriete.
„Nou, de Vlaamse speldjes
van de Federatie Europese Narren
vind ik echt sjiek. Die heb ik op drie
na compleet. Ik mis alleen nog die
van ’84, ’85 en ’88.”
Tempeleers
En waarmee kunnen we de sjpeldjeskeuning
nog echt blij maken? „Met
een onderscheiding van de Tempeleers
uit Maastricht. Die heb ik al zo
vaak benaderd, maar daar krijg je
dus gewoon niks van. Maar ik blijf
proberen. Eens moet het toch lukken”,
besluit Van Buren lachend.
MIJN HOBBY
DOOR ROB VAN DEURZEN
Pieter van Buren
verzamelt carnavalsonderscheidingen.
Voornamelijk prinsen
en verenigingsspeldjes.
De teller staat inmiddels
op meer dan vierduizend
unieke exemplaren. En daar komen
er bijna wekelijks bij. „Als de pakketbezorger
voor de deur staat, weet
mijn vrouw al genoeg…”
We schrijven inmiddels februari.
Normaal gesproken de periode
waarin Pieter van Buren in de weekenden
de ene na de andere prinsenreceptie
bezoekt. Enerzijds om de
kersverse dorstlustige hoogheden
te feliciteren met hun uitverkiezing,
anderzijds in de hoop zijn indrukwekkende
verzameling carnavalsspeldjes
uit te kunnen breiden met
enkele fraaie, nieuwe exemplaren.
Maar ja, dit jaar valt het volksfeest
behoorlijk in het water. Een fikse
domper voor de fervent verzamelaar.
„Dat zou je wel denken, maar toch
zijn er behoorlijk wat verenigingen
die ondanks het feit dat vastelaovend
dit jaar nauwelijks activiteiRoermondenaar
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
Elsevier: Connect College heeft
beste havo van Limburg
Weekblad Elsevier heeft de havo op
het Connect College in Echt verkozen
tot beste van heel Limburg.
Het is voor de tweede keer dat de
middelbare school de titel beste
havo van Limburg krijgt. Alle scholen
in Nederland werden gewogen
en beoordeeld op vier onderdelen:
de positie van de leerling in klas drie
vergeleken met het advies van de
basisschool, onderbouwsnelheid,
bovenbouwsucces en de examencijfers.
De havo op het Connect College
scoorde op minstens twee van deze
onderdelen ‘goed’ en op minstens
één van de onderdelen ‘super’.
ECHT
Wat maakt hem bijzonder?
„Hij is na zijn castratie van een stoere,
machokater veranderd in een
vriendelijke, rustige kater. Ondanks
zijn stoere uitstraling, kan hij ook
echt genieten van een knuffelmoment.
Natuurlijk niet te lang, want
dat is niet stoer! Het kattige gedrag
van zijn huidige kamergenootje laat
hij vaak onverstoorbaar over zich
heen komen, tot hij er genoeg van
heeft.”
Waar voelt Bink zich thuis?
„Hij is geen kat die hele dagen binnen
wilt blijven. Hij is gewend om
lekker de vrijheid te hebben en zelf
te bepalen hoe en waar hij zijn dag
door brengt. Bink zal het fijn vinden
als hij het gevoel krijgt dat hij er echt
bij hoort, maar wel zichzelf mag
zijn. De omgang met andere katten
is voor hem geen probleem.”
DIER VAN DE WEEK
Dierenasiel De Beestenboel vangt
voor bijna heel MiddenLimburg
de
honden en katten op. Genoeg
aanbod dus voor Anne Vleeshouwers
om elke week voor één van
deze dieren extra aandacht te
vragen. Deze week is Bink aan de
beurt, een gecastreerde kater van
ongeveer 6 jaar aan de beurt.
Wat weet je over Bink?
„Bink is als ongecastreerde kater
van de straat gehaald, waarschijnlijk
toen hij de versiertoer was en
achter de dames aan zat. Hij heeft
de eerste jaren van zijn leven echt
genoten van het vrije leven van een
echte kater, waardoor hij heel zelfstandig
is. Dit maakt dat hij de mensen
best weet te waarderen, maar
toch ook graag zelf bepaald wanneer
en hoe hij contact wilt.”
Gaat jouw hart sneller kloppen van dit dier? Neem dan contact op met
Dierenopvang Op de Smakterheide, tel. 0478639062
of via info@smakterheide.nl.
REGIO
Vijfdelige serie over
carnaval te zien op
landelijke televisie
KRONCRV
heeft samen met de regionale
omroepen L1 en Omroep
Brabant een vijfdelige serie over
carnaval gemaakt. De serie ‘Carnavalshart’
wordt uitgezonden van
maandag 8 tot en met 12 februari op
NPO 2.
Van Roermond tot Roosendaal, van
Maastricht tot Breda, van Tegelen
tot Schijndel, de serie Carnavalshart
reist kriskras door de zuidelijke
provincies om de ziel van carnaval
te belichten. Carnavalshart gaat
over saamhorigheid, carnavalsliefdes
en schouders eronder, juist in
deze moeilijke tijden.
Carnavalshart is te zien van maandag 8 tot
en met vrijdag 12 februari om 18.20 uur op
NPO 2
ger 175 jaar en de Volkskrant 100
jaar. Twee krasse knarren in de
journalistiek.
En wat is van die zestig jaar na
‘Harmelen’ zoal bijgebleven? Veel,
want in de vroege jaren waren wij
in de gelukkige omstandigheid van
nogal wat abonnementen. Toen
was het ook heel normaal dat je
voor informatie betaalde, net als
voor de andere boodschappen. Zo
kwamen naast de dagelijkse
kranten wekelijks de Donald Duck,
Libelle, De Nieuwe Linie, Vrij
Nederland, Margriet en Paris Match
(vader deed aan Frans). De
opbrengst van het oud papier ging
naar de missie. Ik werd al vroeg
gegrepen door de ‘stukjes’. Mijn
vroege herinneringen gaan vooral
richting legendarische, landelijke
columnisten zoals Godfried
Bomans, Jan Blokker, Cri Stellweg,
Ischa Meijer en Hugo Brandt
Corstius. Regionaal kwam ik,
terug van weggeweest voor studie,
in aanraking met ‘Piet Pak’. Een
rubriek waarvan velen lang
dachten dat er één en dezelfde
persoon achter schuilging. Terwijl
het gewoon om een amusante
vergaarbak van faits divers ging.
Scherpe kantjes zaten er niet veel
aan, dus reacties als Kick Out Piet
Pak bleven uit. Toch verdween
‘Piet’, om plaats te maken voor
meer uiteenlopende ‘stukjes’, ook
van buiten de redactie. Zoals deze
column, die nu ook jubileert: 25
jaar; wat een feest! Waat e Waer.
Het is dinsdagochtend 9 januari
1962. De kerstvakantie is gedaan.
Voordat ik door donker mistige
kou weer naar de tweede klas van
de broederschool ga, meld ik me
eerst in de kolengestookte knusheid
van de huiskamer voor het
gezinsontbijt. Op het hoofd van de
gedekte tafel liggen zoals elke
doordeweekse dag twee ochtendbladen
keurig in de vouw te
wachten. Mijn oog valt meteen op
de dramatische zwartwitbeelden
waarmee zowel onze regionale
Maas
en Roerbode als de landelijke
Volkskrant opent. ‘Trein’, ‘Ramp’,
‘Harmelen’, ‘Dodental’ zijn de
vetgedrukte kopwoorden die mij
de krant in zuigen. Omdat vader
nog niet beneden is, begin ik te
lezen. Dat is sindsdien niet meer
gestopt.
Bijna zestig jaar later staat deze
krantervaring vol drama (met een
dodental van 93 is het nog altijd de
grootste treinramp in de Nederlandse
geschiedenis) mij nog
helder voor ogen. Ook het feit dat
je toen pas een dag later alle
nieuws op papier geserveerd
kreeg. Nu verschijnt het binnen
een minuut op mijn horloge. Toch
heb ik, net als vroeger bij ons thuis,
nog steeds twee krantabonnementen,
regionaal op De Limburger en
landelijk op de Volkskrant; de een
op papier, de ander digitaal, dat
dan wel. Nu jubileren beide
lijfbladen tegelijkertijd: De LimburJubilea
REAGEREN?
f.nies@me.com