Woensdag 31. 01. 2024 3
De halte
Column
Philzuid op tournee langs
basisscholen in Limburg
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€
€
€
€
€ €
€
Bezorg jezelf een volle
BANKREKENING
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€ € €
€ €
€
€
€
€
€
€
€
€ € € €
€
€ € €
€
€
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€
€Meld je aan op
bezorgdekrant.nl
Start direct als
krantenbezorger en ontvang € 1000,-
startbonus!*
* informeer naar de voorwaarden
REGIO
door Sef Derkx
Arriva heeft ons bij VieCuri
afgezet. We bezoeken op deze
winterdag wederom de begraafplaats.
Dik ingepakt tegen een
snijdende wind. Het is ijsje piep.
Alleen in de zon is het een beetje
warm. We zijn hier om inspiratie
op te doen voor een gedicht over
Twan Mientjes. Aan het begin van
het stadsdichterschap heb ik me
het voorgenomen. Journalist en
schrijver Twan Mientjes was een
vriend, collega en mede-cafébezoeker.
Maar bovenal een hartstochtelijke
Venlonaar. Vooral die passie
deelden we. Luister op YouTube
naar Kös mich dan van Arno
Adams. Het gaat over het verglijden
van de seizoenen en dat wat
blijvend is: de liefde. Mientjes
schreef het voor zijn huwelijk met
Anneke van den Homberg. Adams
zong het bij die gelegenheid en
nam het op in zijn repertoire. Het
werd een chanson in het dialect
met eeuwigheidswaarde:
Zegk ’t dan met dien auge / Jao zegk
’t dan, zegk ’t dan / Fluuster ’t met
dien auge / En kös mich dan, kös
mich dan.
Aangrijpend. Om stil van te
worden.
Twan Mientjes is slechts 46 jaar
geworden. Veel te jong gestorven,
natuurlijk. Wat had hij niet nog
allemaal kunnen schrijven? Enkele
maanden voor zijn overlijden,
verscheen zijn interessante boek
Het andere Limburg. Cultuurhistorische
plekken in Noord-Limburg. Het
was een uitgave van het Limburgs
Landschap. De schrijver had alles
op haren en snaren gezet om het af
te krijgen. Hij wilde het boek
project per se afgerond hebben.
Alsof hij iets voorvoelde. In zijn
ogen werd onze provincie door
buitenstaanders te vaak geassocieerd
met alleen Zuid-Limburg. Het
andere Limburg was een lofzang en
pleitrede voor het noorden.
Enthousiast en waar nodig met
een kritische ondertoon schrijft hij
over de plaatsen, die hij had
ontdekt als journalist van het
Dagblad voor Noord-Limburg.
Wij lopen over de bijna verlaten
begraafplaats. De kou en sneeuw
houdt mensen klaarblijkelijk thuis.
Een zegen op deze plaats, waar je
toch het liefst alleen bent met je
gedachten. Op 1 december 2005
schoven we met vier vrienden de
kist van Twan Mientjes boven het
open graf. Verzonken in verdriet
liep iedereen de begraafplaats af.
In galerie Sir Harald Art haalden
we herinneringen op. Dronken
natuurlijk ook een glas.
Vandaag eindigt de Week van de
Poëzie, dus tot besluit het gedicht
dat op Mientjes’ gedachtenisprentje
staat:
Soms voel ik me eenzaam / zoals nu -
/ half twee ’s nachts / Het werk zit
erop, / wat rest is de slaap / die er
nog niet is / Brood en bier, / straks
een sigaret, / de lampen uit en naar
boven / Welterusten.
Reageren?
redactievenlo@delimburger.nl
Twan
Een groep bewakers voor de traliepoort van Kamp Steyl. Foto forgiveness museum
steyl
Klooster als gevangenis
voor ‘foute’ Nederlanders
Al tijdens de bevrijding van Nederland
in het voorjaar van 1945 stond
de regering, die toen nog in Londen
verbleef, voor de vraag wat te doen
met hen die met de bezetter hadden
gecollaboreerd. Op grote schaal
werd iedereen die hiervan verdacht
werd, opgepakt en in afwachting van
berechting geïnterneerd in geïmproviseerde
kampen. Eén daarvan
was in Steyl. Op het hoogtepunt, augustus
1945, verbleven er zo’n achthonderd
vermeende ‘foute Nederlanders’,
veelal onder mensonwaardige
omstandigheden. Het
Forgiveness Museum wil een boek
en korte film uitbrengen over Kamp
Steyl.
Deze stichting gaf in 2015 het boek
100 dagen in de kloosterkelders van
Steyl uit. Het is gebaseerd op nooit
eerder gepubliceerde dagboeken
van honderden inwoners die in de
oorlogswinter van 1944 hun toevlucht
zochten bij de missiecongregaties
in het dorp, nadat ze door de
Duitsers uit hun huizen waren verjaagd.
Exact honderd dagen, tot de
bevrijding op 1 mei 1945, leefden vele
moeders en kinderen uit Steyl ondergronds,
in koude en vochtige kelders.
De mannen hadden zich verstopt
in gangen en buizen die onder
de kloosters liepen. Door zich over
hen te ontfermen, pleegden de veelal
Duitse paters en nonnen hoogverraad.
In navolging van het boek, dat inmiddels
in drie talen beschikbaar is,
kwam er een pop-upexpositie in
Missiehuis St. Michael en werd met
medewerking van basisschool De
Schalm, kloosterlingen en inwoners
van Steyl een korte film over het leven
in de kloosterkelders tijdens de
kerstdagen van 1944 opgenomen.
Mensonterend
Nu wil het Forgiveness Museum de
aandacht richten op het leven in
Kamp Steyl. In Nederland volgden
na de oorlog massale arrestaties van
mensen die verdacht werden van
collaboratie met de Duitsers. Naar
schatting 120.000 tot 175.000. landgenoten
werden in afwachting van
hun proces ondergebracht in zogeheten
bewarings- en verblijfkampen.
Kamp Steyl was gevestigd in de
drukkerij van het Missiehuis, het
huidige onderkomen van het Wereldpaviljoen.
In veel kampen waren
de leefomstandigheden mede door
gebrek aan controle, mensonterend.
Vrijwel alle basisvoorzieningen ontbraken
en geïnterneerden werden
behandeld op een manier die niet
door de beugel kon. Kampbewakers
reageerden vijf jaar oorlogsleed af
op de vermeende collaborateurs, die
als dwangarbeiders werden ingezet.
In januari 1946 werden de vrouwelijke
gedetineerden overgebracht naar
andere kampen of vrijgelaten. In oktober
1946 ging Kamp Steyl dicht.
Er is niet veel bekend over het leven
van de ‘foute Nederlanders’ in kamp
Steyl. Het Dagblad voor Noord-Limburg
besteedde er bijvoorbeeld geen
aandacht aan.
Het Forgiveness Museum wil een boek en
korte film uitbrengen over Kamp Steyl
(1945-1946) en is op zoek naar verhalen,
foto’s en attributen. Reageren kan via
info@forgivenessmuseum.com.
Direct na afloop van de Tweede
Wereldoorlog werden ‘foute’
Nederlanders opgesloten in
geïmproviseerde gevangeniskampen,
onder meer in Steyl. Het
Forgiveness Museum werkt aan
een boek en film over Kamp Steyl.
Door Marcel van Lier
tegelen
Nieuwe gangmakers
bij de Boereraod
Boy Rooskens en Fenne Propst
trekken met hun getuigen Falke van
Cleef en Elles Gubbels dit jaar de
kar bij de Boereraod in Tegelen.
Bruidegom Boy (32) is bedrijfsleider
bij optiek Philip in Asten en musiceert
bij joekskapel Petatte Nelke.
Bruid Fenne (33) werkt als opticien
bij Xie Eyewear in Venlo. Ze was jarenlang
lid van de dansgroepen van
de Boereraod.
Getuige Falke (32) is een neef van de
bruidegom en speelt net als hij bij
Petatte Nelke. Zijn werkgever is
Willems bouwbedrijf in Venlo. Getuige
Elles (33) is werkzaam als
hoorspecialist bij Stufkens in Venlo
en voetbalt samen met de bruid bij
HBSV 30+.
Het bruidspaar met getuigen. Foto vv de boereraod
De Ontsnapte Noot vertelt een verhaal
over harmonie en disharmonie,
insluiting en uitsluiting.
De eerste uitvoeringen vinden
plaats van februari tot en met april.
Voorafgaand aan de uitvoeringen
bereiden de leerkrachten met de
leerlingen het bijbehorende lesmateriaal
voor, zodat de leerlingen actief
kunnen deelnemen aan de voorstelling.
Ze ervaren live de muziek
en kunnen meezingen, ontdekken
hoe muziek verschillende emoties
kan uitbeelden en ervaren de diversiteit
aan klanken.
REGIO
Philzuid gaat de komende jaren op
tournee langs basisscholen door
heel Limburg en Brabant met een
nieuwe muzikale belevenis. Maar
liefst 150 uitvoeringen van ‘De
Ontsnapte Noot’, voor meer dan
10.000 leerlingen van groep 1 en
2(-3) staan op het programma.